PD si një përplasje mes historibërjes dhe historikonsumimit!

... ndërsa Partia Demokratike është rivotuar edhe kësaj radhe për të qenë opozita. Këto zgjedhje u karakterizuan nga një mospjesëmarrje e lartë e qytetarëve shqiptarë në votime. Tregues ky se pakënaqësia me qeverisjen e Edi Ramës është e madhe, por se edhe për Partinë Demokratike nuk ka aprovim popullor. Ne si opozitë dhe PD veçanërisht, dështuam që të fitojmë besimin dhe mbështetjen e qytetarëve. Nuk ia dolëm dot as të ofronim shpresë, as ekip e as alternativë. U mbyllëm në vetvete dhe qarkulluam ujërat vetëm brenda nesh, duke u hermetizuar ndaj shoqërisë dhe qytetarëve. 25 qershori na e dha përgjigjen e ne ja ku jemi. Jemi një opozitë e rraskapitur, e fragmentizuar dhe në proces degradimi të avancuar. PD sidomos ka hyrë në një hulli vetëshkatërrimi, sepse hermetizimin paraelektoral po e shndërron në një shurdhëri paselektorale. Ujërat e qarkulluara nga brenda po përplasen mes tyre e nuk po e kuptojnë më fare as qytetarin e as shoqërinë. Ka një garë që përfundon nesër mes z. Lulzim Basha dhe z. Eduard Selami, sikurse ka edhe një anashgarë, që nuk dihet kur e si përfundon, të cilën po e drejton z. Astrit Patozi. Ndërkohë në shkëputje me garën, por e paheshtur po qëndron znj. Jozefina Topalli. Ish- kryetari Sali Berisha nuk po ia del dot të qëndrojë mbi palët dhe ka zgjedhur të lundrojë mes palëve, nën palët, në mbrojtje të investimit të tij të kahershëm, z. Lulzim Basha. Këtu ku është PD sot duhet një mrekulli nga Zoti që ta shpëtojë. PD është në pakicë, me rrezikun e tejskajshëm për t’u përçarë e mpakur edhe më tej.

Me PD po ndodh ajo që quhet takimi me makthin, që vetë e ka ndërtuar. PD nga Partia e lindur nga revolucioni popullor i dhjetorit ‘ 90, e shndërruar në udhëheqësen e këtij revolucioni dhe e mbrujtur prej idealeve të pastra dhe të dëlira të këtij revolucioni, u kthye në një parti autokratike, jodemokratike, në largim të përditshëm prej idealeve prej të cilave u krijua e prej qytetarëve e lirisë. Nga një parti transformuese madhore me impakt të fortë historik, PD u kthye dalëngadalë në një parti konsumuese të historisë së saj, e kësisoj edhe në devijuese e deformuese të idealeve e vlerave të saj. PD u autokratizua dhe me lirinë u bë jomiqësore. Fillimisht vrau konkurrueshmërinë, garën dhe meritokracinë brenda saj. Më tutje si parti qeverisëse, ndikoi në mbërritjen e Shqipërisë në kuota dramatike lirie, shprese dhe meritokracie. PD ka merita të mëdha historike si parti e transformimeve të mëdha, sikurse ka edhe peshën e saj të madhe të prapakthimit dhe cenimit të shumë fitoreve të lirisë e demokracisë, të arritura në vitet e para, pas dhjetorit ‘ 90. Tani PD po përplaset me historinë e saj të transformimeve pozitive dhe me konsumimin e saj të historisë dhe prapakthimeve. His- toria e PD kërkon e ngre pritshmëri për shpresë dhe historibërje të re. Konsumimi i historisë së saj dhe prapakthimet mund ta çojnë PD drejt zhbërjes fatkeqe. Gara Basha- Selami dhe anashgara e Patozit janë vetëm shkëndijat e para të një përplasjeje, që ende nuk ka nisur. Askush nuk e vë në dyshim se Lulzim Basha do të vazhdojë të jetë kryetar i PD edhe pas 22 korrikut. Por, askush nuk e vë në dyshim gjithashtu, se spiralja në të cilën ka hyrë PD është rënëse, jobashkuese, jovlerore. Dua të uroj e shpresoj, që megjithatë, një mrekulli të ndodhë e pas 22 korrikut, kryetari i PD të gjejë urtësinë dhe parimësinë për të na bashkuar të gjithëve rreth vlerave e idealeve të dëlira të dhjetorit ‘ 90. Nuk e di sesi mund të ndodhë kjo, në këtë derexhe ku jemi katandisur. Ndaj shpresoj dhe uroj në një mrekulli. Mos harroni se tashmë në opozitë është edhe LSI, e cila ka strukturë të mirorganizuar dhe lidership të qartë e të centralizuar. Për PD nuk ka për të qenë e lehtë të konkurrojë apo harmonizohet me LSI për betejën opozitare. PD është në qorrsokak. 22 korriku vetëm do të konfirmojë ecjen verbazi nëpër të. Le të lutemi për një mrekulli nga lart!

PD- së më shumë sesa një model kryetari, i duhet një kohë urtësie për t’u përballur e për të kuptuar të vërtetat e saj. Një PD që zgjedh kryetar duke u arratisur nga të vërtetat dhe nga liria, me shumë gjasa thyen dhe prangos e dështon edhe modelin më të mirë. Pa përputhje mes modelit, kohës dhe ambientit, nuk ka asnjë mundësi që kryetari i PD, cilidoqoftë ai, të ngrejë ndonjë platformë suksesi e shprese. Edhe Lincolni e Washingtoni, edhe Churchilli dhe De Gasperi, po të vinin në krye të PD në këtë kohë, në këtë mënyrë, me këtë ambient e kulturë politike mbizotëruese në PD e në Shqipëri është e sigurt se do të thyenin qafën e do të dështonin keqas. PD është parti historibërëse në thelbin dhe zanafillën e saj. I duhet kohë urtësie dhe ballafaqimi me të vërtetat, për t’u rikthyer tek vlerat, dëlirësia e idealeve të dhjetorit ‘ 90, e për të rigjetur udhën e historibërjes. PD duhet të shkëputet një orë e më parë nga historikonsumimi. Një PD historibërëse, ka nevojë për një kryetar që lind nga liria, zgjidhet nga liria, rritet dhe zhvillohet nga liria dhe fiton nga liria. PD ka nevojë për një kryetar vleror, meritokratik që vjen rritet, zhvillohet dhe fiton me vlera, meritë e konkurrueshmëri të ndershme, e të tillë e në këtë standard e me këto kritere i zgjedh edhe bashkëpunëtorët. PDsë i duhet një kryetar bashkues, pa komplekse, që e demokratizon partinë dhe bashkon njerëzit më të aftë e më të zotë, e me integritet të lartë moral. Një kryetar i kompleksuar, inferior, që i do dhe i zgjedh bashkëpunëtorët kaqola, të bindur dhe klientë do e zvogëlojë deri në shuarje PD- në. Do të doja shumë të shpresoja se pas 22 korrikut, drita e Zotit do të bjerë mbi kryetarin e PD dhe Sauli do të bëhet Pal. A e do Zoti PD- në, aq sa shumë e dua unë? Këtë nuk e di...

Me PD po ndodh ajo që quhet takimi me makthin, që vetë e ka ndërtuar. PD nga Partia e lindur nga revolucioni popullor i dhjetorit ‘ 90, e shndërruar në udhëheqësen e këtij revolucioni dhe e mbrujtur prej idealeve të pastra dhe të dëlira të këtij revolucioni, u kthye në një parti autokratike, jodemokratike, në largim të përditshëm prej idealeve prej të cilave u krijua e prej qytetarëve e lirisë.