Pa Kadarenë, Shqipëria do të ishte e mangët

një kohë kur nga Shqipëria niseshin vetëm anije me refugjatë. U bë zëri më i fortë i denoncimit të gjenocidit serb në Kosovë dhe ishte ndër të paktët shqiptarë, që i hapeshin dyert e i lexoheshin letrat në kancelaritë perëndimore.

Diktaturës nuk do t'i dhimbsej aspak ta sakrifikonte këtë njeri në galeritë e kromit. E kishte thjesht procedurë. Sepse nuk ishte hera e parë që shkrimtarë, artistë e shkencëtarë ishin transformuar në minatorë e bujq. Por sot Shqipëria do të ishte e mangët pa Kadarenë. Shoqëria jonë do të ishte e mangët nëse do të kishte një Kadare, që priste të merrte këstin e radhës të dëmshpërblimit të burgut dhe jo Kadarenë që ka.

Është e turpshme që në një shoqëri që nuk ka dënuar asnjë ishfunksionar të diktaturës për krimet që kanë bërë, përjashtuar ca gjyqe qesharake që u bënë në fillim të viteve ' 90, ku argument kryesor ishte se ish- udhëheqësit kishin ngrënë mish 3 herë në javë, pra kjo shoqëri guxon të anatemojë një shkrimtar pse nuk ka luftuar diktaturën.

Padyshim që Kadare nuk ishte një shkrimtar disident. Por, pady- shim që ai nuk ka as asnjë grimë përgjegjësie për atë që ndodhi nën diktaturë. Ai thjesht diti të luajë me diktaturën për të shpëtuar kokën e tij nga një makineri vrastare e për vazhduar rrugën e krijimtarisë. Mua më vjen ndot që në këtë vend ka njerëz, të cilët kontributin e vetëm kanë statuset në rrjetet sociale, që hedhin baltë ndaj Kadaresë. Kadare nuk është thjesht një shkrimtar, por një aset kombëtar, për të cilin dekada më pas nuk do të ketë debate idiote nëse ishte me nënë greke apo baba sllav. Ai e ka pastruar edhe këtë livadh. Është shqiptar!