Skemat shabllone dhe të shëmtuara të shpërndarjes së tekstit mësimor në shkollat publike
drejtohen nga forca të djathta dhe ku niveli i ndërgjegjes së privatit është i tillë që bën dallimin ndërmjet përfitimit personal dhe kontributit publik, si çdo gjë që zbatohet në vendin tonë ka degjeneruar. Kjo formulë zbatohet edhe në procese të këtij niveli thjesht, sepse përtohet të mobilizohen njerëzit që punojnë në administratë, sikundër edhe pse zgjidhen të punësohen njerëz që t'i shërbejnë partisë e miqve të saj, jo publikut.
Gjetja e skemave të përshtatshme për shpërndarjen e teksteve për nxënësit, që presin të fillojnë vitin e ri shkollor, nuk besoj se është ndonjë punë e vështirë, por bëhet e pamundur ose thjesht neglizhohet, sepse në asnjë rast nuk mendohet se këta fëmijë që presin kanë nevojë ta ndjejnë shkollën, të vendosin kontakte, ta njohin e ta duan dhe të gjitha fillojnë me librin. Por kontaktin e parë e kanë me radhën te trotuari për ta blerë atë dhe njohjen me zërin e ashpër të shitësit: U mësuat keq ju, doni pa radhë, aty të prisni! Pale kur e mbyll dyqanin dhe thotë që ka pushimin e drekës dhe u kërkon të kthehen më vonë... Edhe për të hipur në anijet refugjate kishte radhë, jo më për të blerë dy libra që ju duhen për shkollën. Popull i paduruar!
Dhe pastaj kërkojmë dashuri për shkollën! Dhe kur pretendojmë të duan edhe librin!
Në mendimin tim, kthimi edhe një herë në skemën e mëparshme të shpërndarjes së librave në shkollat publike, por me më shumë alternativa dhe opsione në përfitim të të dyja palëve: mësuesve e fëmijëve, shkollës e publikut, është jo vetëm e mundshme, por edhe më e mira që mund të ofrojmë për këtë proces. Veçanërisht në qytetet e mëdha, ku ka më shumë shkolla. Sipas shembullit të shkollave private, të cilat shpërndarjen e teksteve mësimore për nxënësit e tyre, nuk ia kanë besuar skemës së MAS, por pak ditë përpara fillimit të vitit shkollor, në varësi të numrit të nxënësve të regjistruar, tërheqin nga shtëpitë botuese tek- stet përkatëse dhe ua japin nxënësve në shkollë, në mjediset e tyre. Dhe me fjalët e ngrohta të mirëseardhjes.
Sigurisht që rikthimi në skemën e mëparshme, por sipas një spiraleje pozitive, ka andralla dhe dhimbje koke për drejtuesit e shkollave dhe punonjësit e drejtorive arsimore e të ministrisë përkatëse dhe nuk jam e sigurt nëse janë të gatshëm të bëjnë "sakrifica" të tilla: "Punë e madhe se mbajtën radhë disa orë e u shqetësuan e mërzitën disa ditë prindërit, ose punë e madhe se fëmijët nuk erdhën në shkollë disa ditë përpara fillimit zyrtar të saj, ku edhe njihen me shkollën e mësuesit dhe, edhe të tërheqin librat me të cilët do mësojnë një vit të tërë. Jemi rehat! Rrofshin zgjidhjet e thjeshta! Rroftë privati! Në fund të fundit, pse e kemi këtë post, si do shpërblehemi për besnikërinë ndaj partisë dhe udhëheqjes?"
Këtu merr fund çdo përpjekje dhe nuk ka shpresë për përmirësim. Dhe edhe vitin tjetër skema do jetë po ajo, po aq e shëmtuar dhe e pashpresë, në mos do dalë shumë shpejt ndonjë zëdhënës i papërtuar të shkruajë se ja, ka njerëz që nuk e duan privatin.