KËLLËFI BALLKANIK, TAKIM ME SHKRIMTARIN VLADIMIR VOJANOVI?

brezi të tërë. Autori jo thjesht na shfaqet serioz, por tregohet i saktë në një proces, ku brenda ndërfuten histori të rënda, siç janë ato që lidhen me pasojat e luftës. Vetë historia e personazhit kryesor ndërthuret me Çako, Van Dam, Goran, Caca, Bolje Junior i Bolje Senior, Nina, dhe të mban të ngërthyer deri në fund. Një histori e një brezi që pas lufte vuan traumat psikologjike dhe realitetin e një jete të vështirë. Mjeshtëria e autorit është se, pas asaj që rrjedh në rrëfimin e tij, ke ndjesinë se kap ndjesinë e një krijimi tjetër. Njëra është ajo që lexon autorin me kujdes të cituar, dhe tjetra, fati i keq dhe i trishtueshëm i një brezi. Megjithëse personazhet nuk mbahen shumë dhe vetë libri ka një vëllim të vogël, ne përballemi me një galeri të tërë të karaktereve, të cilat është e vështirë të harrohen. Në një rrëfim autori, duke iu drejtuar realitetit të personazheve të tij, thotë se këto janë personazhet dhe rrëfimet janë ato që lidhen me vitet ' 90 dhe ai u është dedikuara atyre sepse edhe vetë ka qenë pjesëmarrës në ngjarje dhe vuan pasojat e luftës, e mbi të gjitha duket një homazh për brezin e Nikshiqit, të rinjve që humbën jetën e tyre në fushat e betejës nëpër ish- Jugosllavi. Por romani që përballim është sërish ai për vitet nëntëdhjetë dhe se si ndiheshin ata në Malin e Zi, që pësuan efektet anësore të luftës. Është një realitet shokues që vjen si mungesë e kulturës dhe egërsisë që pason lufta. E veçantë dhe si risi vjen gjuha e përdorur në këtë roman, ku dominon gjuha bashkëkohore, që autori e vendos si homazh të jetës që bën malazezi i thjeshtë i ditës dhe vetë ai si studiues. Romani lexohet sakaq dhe vërtet është mbresëlënës për të gjitha mesazhet e tij.

Vladimir Vojinovi? ka lindur në vitin 1978 në Nikshiq. Ai u diplomua në gjimnazin "Sllobodan Škerovi?" në Podgoricë. Në Fakultetin Filozofik në Nikshiq, Departamenti i Gjuhës dhe Letërsisë Serbe, u diplomua në vitin 2003, në temën e Letërsisë Sociale dhe Nikolla Lopi? i?. Nga viti 2004 deri në vitin 2011 ai ka punuar si gazetar në gazetën e përditshme të pavarur "Vijesti". Ka diplomë master në vitin 2008 në Fakultetin Filozofik në Nikshiq, mbrojti tezën e titulluar "Historia midis dy luftërave, Milo- van Gjilas". Nga studio 2006/ 2007 deri në vitin 2013/ 2014. Ai ka punuar si bashkëpunëtor me kohë të pjesshme, por edhe bashkëpunëtor në mësimin e programeve të studimit të gjuhës serbe dhe letërsisë të sllavëve të Jugut, arsimimi i mësuesve ( subjektet Hyrje në Letërsi, Letërsi Folk, Letërsi mesjetare, letrare e Rilindjes dhe barok, Iluminizmi malazez dhe Letërsi sllave e Jugut dhe Romantizmi, kurs special në letërsi, realizëm, letërsisë dhe filmit, duke shkruar ese dhe shkrimin kreativ).

Ai ka marrë PhD e tij në vitin 2014 në Fakultetin Filozofik në Nikshiq, mbrojti tezën e doktoraturës me titull "Status oral" në historinë e shkruar në Mal të Zi nga viti 1990 deri më 2006. Në vitin 2014 ai punoi si redaktor kryesor në Institutin për tekstet dhe ndihmën e mësimit në Podgoricë. Është autor i tri monografive shkencore. Ai është bashkautor i dy teksteve - për vitin e 9- të të shkollës fillore dhe të klasës së 4- rt të shkollës së ciklit. Ai është autor i katër librave fikshën - tre romaneve ( kodrat Pioni, dhe Nafaka Portrait Igor Djukic), dhe një libër i teksteve të shkurtra narrative (" Tregime nga Montanari"). Ai ka botuar dhjetëra artikuj profesionalë dhe shkencorë në revista të huaja dhe vendore.

President i Shoqatës së Botuesve të Malit të Zi nga Podgorica dhe drejtor artistik i çmimit "Romani më i mirë i pabotuar i Malit të Zi".