KATALOGU I REALIZMIT SOCIALIST

Nga kulti i individit te mega- propaganda Me 256 faqe, 40 faqe studim i ilustruar, dhe një katalog ku gjejnë hapësirë 151 artistë me 315 imazhe

xhinierë të shpirtrave". Çfarë do të thotë kjo? Çfarë detyre ju ngarkon ky titull? Kjo do të thotë, që menjëherë duhet të njihni jetën e popullit, për ta treguar atë të vërtetë në veprat e artit, jo ta tregoni në formë didaktike, të pajetë, jo thjesht si një "realitet objektiv", po të tregoni realitetin në zhvillimin e tij revolucionar. E kështu, e vërteta dhe karakteri historik konkret i prezantimit artistik, duhet t'i bashkëngjitet detyrës së transformimit ideologjik dhe edukimit të punëtorëve në frymën e socializmit. Kjo metodë e letërsisë dhe kritikës është ajo që ne e quajmë metoda e Realizmit Socialist." Mbi origjinën e tij, kritiku Boris Groys shprehet se: "Realizmi socialist nuk u krijua nga masat, por u formatua në emër të tyre nga njerëz të mirëarsimuar dhe elita të specializuara, të cilët, pasi asimiluan eksperiencën e avangardave, ofruan Realizmin socialist me logjikën e brendshme të metodës të avangardave, e cila nuk kishte aspak lidhje me kërkesat dhe shijet e masave."

"Inxhinierët e shpirtrave", shkrimtarët, piktorët, skulptorët, kineastët e artistët e cilitdo format, u ngarkuan me detyrën e transformimit ideologjik dhe "ushqimin shpirtëror të masave". Ata duhet të krijonin për shtetin, me formën dhe mjetet që ai i gjykonte si më të përshtatshmet; ndërsa i gjithë ky transformim ideologjik, në formë realiste ( të kuptueshme) teksa i drej- tohej proletariatit, duhej ta ndërtonte veten mbi formë e tema të përcaktuara. Në kongresin e vitit 1934, shteti nga artistët kërkonte që arti të ishte: 1. Proletar - një art që i drejtohej punëtorit dhe ishte i kuptueshëm prej tij; 2. Tipik - skena nga jeta e përditshme e popullit; 3. Realist - në paraqitjen e imazhit; 4. Partizan - mbështetës i orientimeve dhe qëllimeve të shtetit dhe partisë.

Në artin pamor, e gjithë kjo deshifrohet lehtësisht në tema, si: Portreti i Udhëheqësit,