Litari grek, si i Nastradinit jashtë varrit

zgjerojnë territoret e pakicës greke, siç po bëjnë me Himarën, ku nga 7 fshatra vetëm në tre flitet greqisht, po ku gratë flasin e qajnë në shqip në atdheun e tyre, se greqishtja s’është gjuhë e nënës, por e tregtisë me fqinjin. Po shkruajmë shkurt për kujtesë, se si filloi e veproi Greqia që nga shek. XIX për synimet shovene ndaj trojeve pellazgo- iliro- shqiptare, autoktone, natyrore e historike, sipas strategjisë së përpunuar me kohë:

Shqiptarët kanë dhanë ndihmesën më të çmuar për çlirimin e popujve të tjerë dhe sidomos për fqinjën Greqi, se kishin kaluar të mira e të këqija së bashku nga pushtuesit e huaj në shekuj. Por këta u tradhtuan në mënyrën më të poshtër, se me forcimin e shtetit grek në shek. XIX filluan gjoja problemet e pazgjidhura se Greqia shpiku platformën akademike ideo- politike shovene “Ideja e Madhe”( Megalloidea). Pasi u forcua edhe kisha greke, në krye të punëve, thelloi si udhërrëfyese egoizmin dhe dallimet fetare dhe etnike, duke shpallur fenë ortodokse si bazë për kombësinë greke të krejt njerëzve të besimit ortodoks. Aq i ashpër u bë ky sulm sa edhe arvanitët, që iu përkushtuan me heroizëm çlirimit të Greqisë, duhej të pranonin se ishin safi grekë ortodoksë. Jo vetëm kaq, por kisha greke nisi synimet shovene dhe për shqiptarët e besimit mysliman, duke i quajtur turq ( otomanë) apo ndryshe, siç shprehen filogrekët apo grekomanët, “turkoshakë”. U ndalua gjuha shqipe që flitej edhe në parlamentin grek, por edhe për t’u folur në mjedise publike. Siç dihet, në 1823- 1825 Athina e Akropoli ishin në duar të arvanitasve kur numri më i madh i heronjve të revolucionit grek janë arvanitët, të cilët qenë brumi më i fuqishëm në krijimin e Greqisë së re dhe atëherë në Athinë, si sot në rrethinat e saj në 20 fshatra dhe në 600 fshatra në gjithë Greqinë, flitej e flitet shqip, por ne nuk kërkojmë autonominë e Athinës e ishujve ku flitet ende shqip, siç kërkojnë grekët edhe për Himarën e më gjerë, ku jetojnë vetëm shqiptarë autoktonë, por kërkojmë liritë e të drejtat e tyre etnike, sipas standardeve të BE, OKB, OSBE etj.

Qysh në vitet ’ 50 të shek. XIX bandat greke të Grivas filluan sulmet e masakrat në trojet shqiptare fqinjë, duke kulmuar me luftën e Lëkurësit në 1878, ku shqiptarët u dhanë një mësim të mirë për turpin e Greqisë. Perandoria osmane dhe Patriarkana, në marrëveshje kriminale, filluan t’i dhuronin Greqisë troje shqiptare. Ndaluan shkollat shqipe dhe mbollën shkollat osmane, greke, italiane, rumune etj. Por, sidomos në luftërat ballkanase dhe pas Luftës së Parë Botërore, Greqia e Serbia realizuan copëtimin tragjik të trojeve shqiptare dhe spastrimin e kombit grek nga jo ortodoksët, me metodat më barbare, bënë masakra, shpronësuan dhe dëbuan me dhunë të gjithë banorët autoktonë të etnisë shqiptare nga trojet e veta, sidomos me marrëveshjen e shkëmbimit të popullsisë me Turqinë, siç bëri më vonë edhe ish- Jugosllavia po me Turqinë. Ngjarjet tepër tragjike ishin edhe shkretimi i Shqipërisë së Jugut në 1912- 1914, pas agresionit në Janinë më 1913; masakrimi i çamëve myslimanë të Çamërisë ( Thesprotisë), ku shteti grek bëri gjenocid disa herë deri në atë zervist dhe me provokacionet e gushtit 1949, me mbështetjen e angloamerikanëve, veç “autonomisë së Vorio Epirit” në Gjirokastër me Zografon e Kotokon etj. dhe në trojet shqiptare mbollën sillogjet “vorio epirote” të spiunazhit grek. Në këto klima dhune të stuhishme, këto kasaphana dhe dhunë e përbindshme greke i detyruan arvanitët e besimit ortodoks të “he- qin” dorë nga origjina arbërore shumë shekullore dhe mësuan gjuhën greke, por në shtëpi ruajnë gjuhën e traditat atdhetare, ndërsa Greqia i harroi heronjtë arvanitas çlirimtarë të saj. Kjo trysni shovene e mostolerancë grekomadhe nuk ndodhi në Itali me arbëreshët ortodoksë e katolikë. Greqia ua ndaloi gjuhën shqipe arvanitasve dhe çamëve për të mos guxuar të njiheshin si pakicë etnike, gjë që ua mohuan gjithë pakicave në Greqi. Megjithëse, siç i kërkoi Greqisë edhe zonja Merkel, të shikonte popullsinë se sa janë grekë safi e sa shqiptarë, Greqia nuk shprehet kurrsesi se grekët dalin pakicë! Greqia nxit zagarë arvanitas e grekë etj. që sulmojnë shqiptarët, vranë dhjetëra atdhetarë shqiptarë, nxitën racizmin e synimet grekomëdha, duke vrarë edhe grekë si Aristidh Kolën që tregohej tolerantë e miqësor me shqiptarët, si arvanitas. Greqia nxjerr thonjtë gjakësore për të harruar krizat e saj ciklike, duke nxitur pa pushim historianë, gazetarë etj. të helmuar nga nacionalizmi shoven, tuberkuloz i pashëruar grek për të ndikuar edhe brezat e ardhshëm. Po historia shkencore nuk zhbëhet si duan palikarët grekë, sipas qejfit. Është e palejueshme gjuha e vjetër diplomatike zyrtare greke agresive ndaj shqiptarëve në trojet e veta etnike. Shteti shqiptar nuk ka provokuar kurrë shtetin grek në asnjë mënyrë, ndërsa Greqia zyrtare ka bërë me qindra provokacione, agresione e krime të përbindshme ndaj shqiptarëve në trojet e veta dhe ndaj arvanitasve, dhe s’ka kërkuar kurrë falje, pa le më të dëmshpërblejë viktimat e terrorit diktatorial grekomadh. Kjo është historia dhe mos u vijë keq grekëve për t’u thënë të vërtetat në sy me këtë gjuhë, siç e meritojnë se nuk mund të flitet ndryshe me ta kur ata ngulin këmbë si mushka në qëndrimet e tyre shovene. Greqia spekulon me historinë e vet e jo më me historinë e marrëdhënieve me fqinjët, sidomos me historinë shqiptare që nga Homeri, Enea etj. sidomos nga Tuqididi etj. që nisi veprimtarinë shovene për mohimin e përvetësimin e historisë së shqiptarëve, megjithëse historianë grekë kanë dokumentuar të kundërtën e pamohueshme, që sa vjen e del në dritë, që nga pellazgët, pasi grekët nuk i lexojnë dot mbetjet arkeologjike me gjuhën e tyre tri llojesh deri sot, se ato lexohen shqip.

Sot Greqia, nga zori dhe pak me dashje, bën sikur do të zbusë konfliktet e ngërçin mes dy vendeve, por sërish zyrtarët nuk heqin dorë nga provokimet e sulmet diplomatike nga mediat private, zyrtare dhe deri të kryeministrat e presidentët grekë. Ende duan të bëjnë plasdarmë greke një pjesë të mirë të detit shqiptar në Jon, varrezat greke, të cilat i mbushën edhe me kockat e shqiptarëve në Kosinë e gjetkë, duke mos u kënaqur me zgjidhjet siç bënë italianët e gjermanët; me shkollat greke, me kërkesat për zgjerimin e territorit të pakicës greke, me mos pranimin e kufirit tokësor e piramidave kufitare, që pjesërisht i kanë kapur me dhunë, pa pranuar asnjë marrëveshje kufitare më parë; me mos heqjen e ligjit të luftës; me zaptimin e kishës shqiptare autoqefale nga Janullatosi e priftërinjtë, siç bënin dhespotët grekë gjithmonë; me sillogjet “vorio- epirote” brenda Shqipërisë dhe ato panepirote në diasporë, veç atyre në Greqi etj., të cilët janë çerdhe spiunazhi të provuara me fakte dhe nga gjyqet e shumta; me përpjekjet për të blerë pakicën greke e shqiptarët me pensione etj. Për këto qëllime Greqia ka vënë në lëvizje PBDNj, “Omonian” etj. dhe konsullatat e ambasadën në vendin tonë.

Ky qëndrim permanent grek u ndihmua nga aleatët esatpashistë, si Sali Berisha e Lulzim Basha etj., që bënë një traktat miqësie kallb; marrëveshjet e detit e të varrezave greke e tjera hinere, që do zbulohen, të cilat u dhanë dorë grekëve të këmbëngulin ende në fitore, duke shpresuar në përçarjen e shqiptarëve dhe në mangësitë e politikës shqiptare, që nuk ua kthen grekëve më të njëjtën monedhë, pasi e drejta është me shqiptarët dhe jo me Greqinë megalloideiste. Ka perënduar koha e Spiromilove, Zografove, Kotokove, Duleve, Bollanove etj. zare greke, që për çdo ngjarje vrapojnë në Athinë për të marrë udhëzimet dhe pastaj kthehen e lehin pa pushim për “demokracinë” greke dhe synimet e mbrapshta në shekuj tashmë.

Edhe BE nuk po bën atë që ka për detyrë institucionale për t’i ndalur sulmet e anëtarit të tij Greqi, e cila nuk zbaton rregullat themelore të BE, pa le më fqinjësinë e mirë, dhe pranon kërkesat greke deri veton për t’i bërë presion jo vetëm Shqipërisë, por edhe vetë BE- së, duke e kërcënuar me aleatin