Tri mësime nga rishfaqja e Tahirit

ai ishte i interesuar t’u tregonte njerëzve, se qe vetë i pari që shkoi t’i thyente hundët, sy më sy, mikut të Habilajve.

Kjo prirje për ta shouizuar politikën, për ta shfaqur atë urgjentisht në rrjetet sociale, për t’u fokusuar më tepër tek shtrirja e audiencës, sesa tek thellimi mbi problemin, ngre një pyetje: A mos edhe opozita është prekur nga virusi ramist i perceptimit të politikës si spektakël?

Dhe kur këtë e bën Sali Berisha, dilema bëhet edhe më e mprehtë: Mos ndoshta PD- së më shumë i intereson të shfaqet sikur lufton Tahirin, sesa të arrijë qëllime dhe objektiva konkrete?

Mësimi i tretë gjendet në atë që shumëkush e etiketoi si kërcënimin e drejtpërdrejtë të Tahirit për kryeministrin. Megjithëse ish- ministri e mohoi më pas këtë interpretim, huazimi i shprehjes së Ramës “S’ka bir nëne dhe bir kurve të më pengojë mua të flas”, ruan gjithë ambiguitetin e një gjuhe të dyfishtë. Dhe ai forcon hipotezën se Rama po e mbron ish- krahun e tij të djathtë nga frika se ai disponon materiale komprometuese për atë vetë.

Përndryshe nuk ka arsye tjetër se si të shpjegohet këmbëngulja në ruajtjen e imunitetit, duke përdhosur vetë reformën në drejtësi dhe pavarësinë e këtij pushteti. Përndryshe nuk ka arsye tjetër që do ta detyronte kryeministrin edhe në sy të Mogherinit, të përdridhej duke thënë se prokuroria nuk i kishte servirur fakte të tjera.

Për të gjithë ata që e mbajnë mend, Tahiri lëshoi njëherë kërcënimin se qe i gatshëm të fliste, kur dha intervistën në “Opinion” në prag të arrestimit. Ai e përsëriti edhe njëherë atë që shumëkush e perceptoi si shantazh, tani, kur po përflitet një kushtëzim ndërkombëtar që e lidh imunitetin e tij me hapjen e ardhshme të negociatave.

Prandaj, shfaqja e paralajmëruar e ish- ministrit të Brendshëm në parlament qe një rast i mirë për të na dëshmuar se sa i lidhur është fati i tij me të ardhmen europiane dhe se si kjo çështje, që shpesh opozita i jep trajtat e spektaklit, po përjetohet si një makth nga Edi Rama. Lapsi