Komunikimi kundër opozitës i opozitës

Nëse debati opozitar nuk i jep shumë hapësirë problemeve ditore të njerëzve, si mund të shmanget perceptimi se mund të bëhet fjalë për mungesë alternative? Pse duhet t’u interesojnë njerëzve debatet që i interesojnë opozitës, mbushur me emra të përveçëm, por të zbrazët nga problemet e përgjithshme? Ky perceptim bën pa interes përpjekjet e veçanta të opozitës.

Elementi i tretë, i sipërpërmendur, është dedikimi i munguar ndaj problemeve, ndaj njerëzve. Duket sikur ka një padurim për të gjetur rrugë të shkurtra. Shkohet tre ditë nëpër fshatra, durohen historitë e tyre për dy- tre ditë dhe, kur nuk ndërrohet pushteti, “kthehemi te temat e zakonshme”.

Imagjinoni këtë padurim ndaj punës së detajuar të qeverisë. Qoftë si ekzekutiv, qoftë si ekzekutuese e disa strategjish komunikimi.

Është thënë e rithënë, që për të krijuar ndjekës një njeri duhet të frymëzojë. Sa frymëzojnë prokurorët, si njerëz të akuzës? Aq frymëzon opozita. Edhe nëse preceptimi i fillimit mund të jetë në favor të tyre për ndonjë çështje, qoftë para se me dy lëvizje të arrihet te akuzat për Edi Ramën, maksimumi që mund të arrijnë janë disa vota më pak për shumicën parlamentare.

Por a janë këto vota për ta? Me gjasa kthehen në abstenime. Do të mjaftonte? Nëse po, është opozita në drejtimin e duhur dhe së shpejti do të vijë në pushtet. Por, me gjasa, opozita pa ndërruar gjeneral apo strategjinë gjenerale do të jetë rruga e shkurtër për fitore radhë të atyre që flasin me njerëzit për ato që shqetësojnë njerëzit.

Së pari, një nga elementët është: opozita nuk përshëndet asnjë vendim të qeverisë. As me nismat për mjedisin nuk është dakord? Të pastrosh Shqipërinë qenka diçka për të cilën nuk ia vlen të bashkohet politika? Si mund të ketë besueshmëri kur e gjen fjalën e përbashkët përpara zgjedhjeve, por jo përpara një aksioni kombëtar për pastrim?