Ndahen sërish? Luana dhe Krenari na ngatërrojnë me këtë detaj

ritje jo të vogël për moshën tuaj. Ku e shihni veten pas disa vitesh? Për ku aspironi? Aspiroj të punoj në parlamentin Flaman dhe një ditë të punësohem në Kombet e Bashkuara. Nëse politika nuk më shkon sipas planit, dëshiroj të bëhem profesoreshë e shkencave sociale. Përse pikërisht zgjodhët të ishit ambientaliste në mbrojtjen e të drejtave në këtë fushë? Jam një person që e vlerëson shumë drejtësinë dhe barazinë. Stili i jetës sonë është i pashëndetshëm për ambientin. Tani edhe po flitet për "the sixth mass extinction". A jeni ndjerë ndonjëherë e diskriminuar në Belgjikë për faktin se jeni refugjate? Jo, nuk jam ndjerë kurrë e diskriminuar, sepse pata fatin të mos dallohem nga shoqëria belge. Por e kam vërejtur që shumë të tjerë kanë pasur të bëjnë me diskriminim. Për këtë arsye dua t'u tregoj të gjithëve se edhe unë jam e huaj si të gjithë të huajt, por vetëm sepse më kanë trajtuar ndryshe, më dhanë disa mundësi të cilat të tjerët nuk i morën kurrë. Për këtë arsye edhe insistoj që të më portretizojnë si kosovare dhe jo si belge. Jeni lindur në Gjilan, por jeni larguar që në moshën 3- vjeçare. A mendoni të riktheheni në vendlindje e të kontribuoni në anën politike të saj? Nuk mendoj të kthehem për momentin, por jam e gatshme të bëj bashkëpunime me rininë dhe organizata shqiptare. Kosova dhe Shqipëria shumë shpesh portretizohen në mënyrë negative dhe unë dua t'i theksoj gjërat pozitive në Kosovë, duke investuar në projekte pozitive. Cilat janë pasionet e Denizës jashtë politikës? Shkrimin dhe leximin e kam pasion, sepse është pjesë e imja. Më pëlqen muzika, teatri dhe arti. Në kohën e lirë kam dëshirë të shëtis në natyrë apo në një vend të qetë. Edhe pse jetoni prej 20 vitesh në Belgjikë, ju nuk e keni harruar prejardhjen dhe gjuhën tuaj. Cili është zakoni që ruani me më fanatizëm në shtëpi? Muzika dhe ushqimi shqiptar. Për familjen tonë ka qenë e rëndësishme që në shtëpi të jemi shqiptarë dhe jashtë shtëpisë të mos dallojmë nga banorët belg. Mund të them që gjuha është pika e dobët në shtëpinë tonë, sepse që kur ishim të vegjël, prindërit insistonin që të flisnim shqip ngaqë kishin frikë se mos ne e harronim gju- hën. Përmes leximit të librave shqip dhe shkrimit e letrave për familjen në Kosovë arritëm që të mos e harrojmë gjuhën e nënës. Cili është personi që ju frymëzoi të ndërmerrnit hapa të tilla në politikë? Babi ishte idhulli dhe fansi im më i madh, i cili më përkrahi në çdo ide që pata. Sado e çmendur që ishte ideja, ai më përkrahu. Ëndrra jonë e përbashkët ishte politika dhe parlamen- ti dhe kështu hapi i parë u hodh. Së fundmi, nëse do të ishit pjesë e politikës së vendit tuaj, çfarë do të dëshironit të ndryshonit? Do organizoja një konferencë me të rinjtë dhe do i pyesja se çfarë frike, çfarë ëndrre kanë dhe si mund t'i ndihmoja unë si politikane. Do i dëgjoja më shumë dhe do investoja më shumë për gjeneratat e reja, sepse ato janë e ardhmja jonë.