Rama citon Mihal Luarasin kundër Teatrit, aktivistja citon librin ku e mbron djali i regjisorit mes protestuesve për ruajtjen e godinës
Dje
kryeministri Edi Rama ka përdorur emrin e regjisorit Mihallaq Luarasi ( i ndarë nga jeta) duke pretenduar se ky i fundit ka qenë pro shembjes së Teatrit Kombëtar. Por aktivistja Elona Caslli citon pjesën "Pse po e vrisni Teatrin Kombëtar' nga libri "Kujtesa që nuk fle" e profesor Mihallaq Luarasit ku ai shprehet kundër shembjes së Teatrit ndërkohë që i biri Eldon Luarasi është një nga qëndrestarët, i cili e ka gdhirë shpesh në sheshin e Teatrit Kombëtar në shenjë proteste.
ÇFARË SHKRUAN LUARASI
Pas një heshtjeje disavjeçare, rifilloi nga puna mekanizmi okult që synon likuidimin e Teatrit Kombëtar të Shqipërisë me qëllimin e mbrapshtë, akaparimin e atyre 11 a 12 mijë metrave katrorë që përbëjnë truallin e tij të patjetërsueshëm. Në ndërkohën e heshtjes, kur njerëzit e Teatrit prisnin hapa konstruktivë për nxjerrjen e këtij institucioni nga kriza e gjatë, ku e futi dhjetëvjeçari i tranzicionit të pafrytshëm, Ministria e Kulturës përgatitej për të kundërtën, duke përpunuar të ashtuquajturit "akte nënligjore" në zbatim të ligjit nr. 8578. dt. 10.02.2002. Ligj i kontestuar fuqishëm nga njerëzit e këtij arti. Të njohësh gabimet e tua është një tregues kulture dhe emancipimi. Aq më tepër është i çmuar ky virtyt për institucionet e një vendi demokratik, siç synon të bëhet vendi ynë. Në morinë e ligjeve të vlefshme që miraton një parlament, mund të qëllojë që kalon edhe një ligj i gabuar. Por, çfarë bëhet?! Çfarë duhet bërë në këto raste? Mos ndoshta për të mbrojtur "nderin" dhe " autoritetin" e ligjvënësit duhet të ngulet këmbë në zbatimin e një ligji të gabuar?! A ka të drejtë një institucion i shtetit, cilido qoftë ai, të dëmtojë atë sferë të shoqërisë, mbi të cilën ai ligj i keq do të zbatohet?!
ADRIAN PACI
Çdo ndërtesë sado e re dhe e bukur një ditë do vjetërohet e, në mungesën e përkujdesjes, do kthehet në gërmadhë. Nuk asht kultura e shkatërrimit dhe e ndërtimit të një tjetre, por kultura e përkujdesjes ajo që i mban gjallë gjurmët e vjetra e nuk i len me u ba gërmadha.
Arsyeja e shëndoshë thotë: Jo!"
ÇFARË SHKRUAN RAMA ( postimi) Mihallaq Luarasi, regjisori i famshëm i Teatrit Kombëtar, u kthye në shënjestrën të diktaturës komuniste, gjatë gjuetisë së pamëshirshme të shtrigave që Enver Hoxha shpalli në vitet ' 70, kundër artit e kulturës së degjeneruar perëndimore. Ai u linçua publikisht nga vetë diktatori komunist dhe u sfilit burgjeve, duke hyrë në librat e gazetat e propagandës enveriste, si një dele e zezë e regjimit totalitar. Ai sot nuk jeton më, por e ka lënë pak vite më parë amanetin e tij për Teatrin Kombëtar. Mihallaq Luarasi: Ky teatër që kemi sot është i pandreqshëm. Është turp që Teatri Kombëtar i Shqipërisë ka ngelur në atë ndërtesë të ndërtuar që në
kohën e Italisë. Qysh në vitin 1966, drejtuesve të asaj kohe i është kërkuar një teatër i ri, që fatkeqësisht nuk u ndërtua kurrë. Duhet më shumë vëmendje për Teatrin Kombëtar, nuk duhet një rikonstruksion i tij, por ndërtimi i teatrit të ri. Më 1966 në Teatrin Kombëtar, kur ishte gjallë dhe aktori i madh Naim Frashëri, rastësisht u takuam në oborr me Manush Myftiun, anëtar i byrosë politike atë kohë. Naimi i tha: "Nuk po mendon partia për një teatër të ri?", ndërsa përgjigja e Manush Myftiut ishte: "Naim, nipat tanë të ndërtojnë një teatër të ri, ne nuk kemi mundësi, presim nga nipat tanë". Pra ne jemi ata që sot duhet ta ndërtojmë një teatër të ri kombëtar.