COVID- 19 dhe Europa mes globalizimit e sovranitetit

e tregjeve dhe situatave në mënyrë më efikase.

Prodhuesit evropianë, gjithashtu, duhet të vlerësojnë ekspozimin e tyre ndaj rrezikut dhe të diversifikojnë zinxhirët e tyre të furnizimit. Ata nuk mund të varen në nevojat e produkteve nga një furnizues i vetëm në një vend të vetëm. Si pasojë e luftës tregtare SHBA- Kinë, kompanitë tashmë kanë filluar të ristrukturojnë zinxhirët e tyre të furnizimit jashtë Kinës. Kjo lëvizje mund të përshpejtohet pas përfundimit të krizës.

Megjithatë, pandemia mund të jetë një pikë kthese pozitive. Ajo është një shans për Evropën të fitojë sovranitetin e saj mbi industri të rëndësishme, siç janë prodhimi mjekësor dhe farmaceutik. Në një mjedis kaq të pasigurt gjeopolitik, nevoja për të siguruar furnizime thelbësore për të zvogëluar varësinë e Bashkimit Evropian nga pjesa tjetër e botës nuk ka qenë kurrë më kritike.

Presidenti francez Emanuel Macron kohët e fundit njoftoi se ai dëshironte pavarësinë e plotë dhe të plotë të Francës në prodhimin e maskave “deri në fund të vitit”. Ky është hapi i parë. Por BE duhet të miratojë një strategji të vërtetë të zinxhirit të furnizimit për produktet mjekësore.

Fuqia punëtore evropiane është relativisht e shtrenjtë, por një proces i kombinuar i punës së automatizuar dhe manuale duhet t’i lejojë kompanitë të rikthejnë prodhimin e tyre në Evropë. Në industrinë e elektronikës, robotizimi mund të kontribuojë në afërsi pasi linjat e prodhimit tashmë janë robotizuar plotësisht në Kinë. Disa prodhues evropianë të robotikës tashmë janë duke punuar për këtë.

Një gjë është e sigurt, periudha përpara nesh kërkon një shndërrim të modelit global të prodhimit dhe zinxhirit të furnizimit.

Marrë nga International Politics and Society. Përktheu:

Sali Metani