Estrada e TKOBAP, propozimet e rralla të kandidatëve për drejtor
Si e mendonin menaxhimin dhe çfarë e pr et Teatrin Kombëtar të Operës dhe Baletit në vitet në vijim
E pse të mos e mbyllim fare Teatrin e Operës dhe Baletit?! Po ta bëjmë kuqezi?! Po një park me statuja nuk e do aty mbrapa te sheshi i mbushur me makina?
(" Unë jam si biçim llogaritari, por pasioni im i vërtetë është skulptura, zonjë". "Domethënë ti punon atje ku bëhen ata jastëkët me lule të ngrira, ëëëë..."). Ide nga më fantastiket për menaxhimin e Teatrit Kombëtar të Operës dhe Baletit kanë shpalosur dje kandidatët për postin e drejtorit të këtij institucioni. Dikush pretendonte t'i vinte drynin TKOB-it dhe ta përzgjidhte trupën nga e para, një tjetër e kishte gati kontratën në Kamboxhia, një tjetër e kishte hartuar kalendarin me korale e akapela, me këngë polifonike hedhëse e pritëse... Kishte dhe ndonjë përpjekje për të "intimiduar" komi- sionin, duke përmendur emrin e Kryeministrit, si të qe shok i ngushtë i kandidatit në fjalë... Me një seriozitet për t'u lavdëruar, komisioni i përzgjedhur nga Ministria e Kulturës ka dëgjuar dje gjashtë kandidatët për postin e drejtorit të Përgjithshëm të TKOBAP. Komisioni i përbërë nga sekretarja e përgjithshme e MK, Elira Kokona; Herida Duro, drejtore e Krijimtarisë dhe Edukimit përmes Kulturës; Ornela Cikuli, drejtoreshë e Shërbimeve të Brendshme; Jusuf Beshiri, muzikolog dhe Hervin Çuli, drejtor i Teatrit Kombëtar, pasi morën në shqyrtim dosjet e paraqitura nga kandidatët, u përballën dje me ata personalisht. Si fillim Kokona, në pozicionin edhe të kryetares së komisionit, falënderoi pjesëmarrësit në këtë garë dhe i njohu ata me mënyrën se si do të procedohej në këtë seancë dëgjimore. Më tej kandidatët, sipas rendit alfabetik, dolën përpara komisionit. Konkurrentët hynë një nga një dhe iu përgjigjën pyetjeve të komisionit, duke u mbështetur në platformat e tyre, sigurisht për ata që kishin dërguar një syresh, duke u fokusuar më së shumti në ato pika, që janë edhe më të rëndësishme për politikat e Ministrisë së Kulturës, edukimi përmes artit, vazhdimi i reformës, sigurimi i fondeve. Të gjithë iu nënshtruan pyetjeve dhe u trajtuan si të barabartë, pavarësisht karrierave që kishin pas shpine apo "thagmave" që propozonin. Sikur të kishte pasur një publik, pa dyshim që do ishte kënaqur më shumë se në çdo komedi gazmore që drejtori Çuli ( pjesë e komisionit) ka ngjitur në skenë. Një estradë e vërtetë, që nxirrte zbuluar kandidatët për drejtorë, që me një guxim të paparë hidhnin dorashkën për të sfiduar një "industri të rëndë" si TKOBAP. Në më të shumtën e herëve, disa prej kandidatëve nuk i kuptonin pyetjet, dhe sigurisht përgjigjeshin si u vinte për mbarë, duke i futur ndonjë dozë patetizmi e patriotizmi apo ndonjë muhabet kafeneje të tipit se "filani, që kishte gruan aty, më tha se...". Folklorizmi dhe gjuha metaforike ishte mbresëlënëse.