Ndahet nga jeta Gjelosh Gjokaj, i fundmi i “Shejzave”
Mik i Koliqit e Camajt, autor i 3 mijë veprave në pikturë e grafikë, nuk hoqi dorë nga motivet shqiptare
“Frymëzimin nga vendi i vet, artisti e mban gjithnjë në krah dhe përpiqet t’ia tregojë botës.
Kritikët e artit e kanë gjetur gjithnjë atë thelbin fillestar prej trojeve tona, në punët e mia. Frymëzimet janë nga më të ndryshmet, që nga brumi i bukës së pjekur, struktura, ngjyrat, ambientet e katundit, oxhaqet prej nga bie hiri... Janë elementë që më kanë tërhequr dhe gjenden në pikturën time”. Kështu do të shprehej 5 vjet më parë, kur erdhi në Tiranë për të hapur ekspozitën e tij personale në Galerinë Kombëtare të Arteve, piktori Gjelosh Gjokaj, që zjarrin dhe hirin e vatrës atje në katund, e mori me vete derisa mbylli sytë.
Priti mëngjesin, për t’u shuar përgjithmonë. Miku i Koliqit e Camajt, Gjelosh Gjokaj ( 1933), i fundmi i “Shejzave”, ndërroi dje jetë rreth orës 07: 15 në spitalin e Bayernit, në Gjermani, ku jetonte prej vitesh. Piktori u nda nga jeta në moshën 83vjeçare, pa pengje artistike, duke lënë pas mbi 3 mijë vepra arti në pikturë dhe grafikë. Nga Mali i Zi, në Prishtinë, në Romë e më pas në Gjermani, Gjokaj do të merrte prej ngado një copëz, për ta kthyer në art. “Krijimtaria e Gjelosh Gjokajt e përqendrua kryesisht në pikturë, grafikë dhe vizatim, përbën një opus tërësor artistik, por që ndahet në disa faza zhvillimore estetike dhe stilistike me dallueshmëri të theksuara. Kjo tregon se botëkuptimet dhe qasjet e tij kanë ndryshuar gjatë gati 6 decenieve të punës kreative. Ashtu si jeta e tij nda- het në disa faza ( rinia në Milesh afër Tuzit në Mal të Zi, studimet në Vojvodinë, Kosovë dhe Beograd, puna pedagogjike në Prishtinë, pastaj 14 vjet në Romë dhe nga vitet ’ 80 në Ausburg të Gjermanisë), ashtu edhe vepra e tij ka prerje të hetueshme. Si një nomad modern që i bredhte poshtë lartë relacionet mes Ballkanit, Mediteranit, Apenineve dhe Bavarisë, Gjokaj do të kërkonte dhe zhvillonte një profil artistik me karakteristika të përbëra, nga njëra anë profil dinamik dhe kërkues, dhe nga ana tjetër, i fiksuar në tema identitare dhe të individualitetit, që nëse nuk ishin me figura dhe imazhineri statike, atëherë fokusoheshin në ca përshtatje lëvizëse”, shprehet analisti Shkëlzen Maliqi, i cili ishte duke përgatitur një monografi kushtuar Gjokajt e që piktori nuk mundi ta shihte dot të botuar. Në shkurt të vitit 2011, për Gjokajn erdhi dita që aq shumë e kishte pritur, të ekspozonte në Tiranë. Kuruar nga Parid Teferiçi, solli “Shejzat”, një koleksion me 37 vepra ( 51 punë), shumica në teknikën e akuatintit, akrilikut në letër, dhe akrilikut në pëlhurë, si dhe një cikël grafike e vizatimi, kryesisht i përmasave të vogla dhe intime.