“Plehrat” e huaja kanë imunitet!

Shkatërrimi me anë të ligjit me diktaturën e kartonëve, nuk është tregues demokracie, por shenjë e shpërdorimit të saj. Mbetjet tona, mungesa e kujdesit për mjedisin e ka mplakur Shqipërinë aq sa të duket se nga mbetjet vijmë e drejtë tyre shkojmë. Mos vallë mbetjet e huaja janë ndryshe, kanë imunitet?! Më në fund kemi fituar përvojë e të mbijetuarit. Të mbijetosh do të thotë të jetosh pa të nesërme, pra pa ëndrra...

Përsëri parlamentarët tanë, fortë të ndershëm, pa iu dridhur qerpiku votuan për importimin e plehrave. Kësaj radhe nisma ishte e PS-së, e marrë përsipër me argumentet jo shumë bindëse se është në mbështetje të biznesit, të punësimit. Qeveria e PS- së, kur erdhi në pushtet në 2013, ligji i parë që nxori ishte ndalimi importit të plehrave. Për të freskuar kujtesën, në vitin 2011 ligjin për plehrat e miratoi PD- ja. Në vitin 2016, pavarësisht rregullimeve apo arnimeve që pretendohen nga inspiruesit e rikthimit të biznesit fitimprurës e voton PS- ja. Pra, politika shqiptare e të dy krahëve, pozitëopozitë, në kohë të ndryshme dhe nga pozicione të njëjta, pa llogaritur pasojat, më tepër bëjnë avokatinë e plehrave. Për të qenë korrektë me pakorrektësinë e politikës shqiptare ndaj qytetarëve dhe të ardhmes së vendit, në vijim po themi mbetje, ashtu siç populli ujkun, për eufemizëm, e thërret shpeshherë gojëlidhur. Në lidhje me mbetjet të cilat do të vijnë nga jashtë, nga vendet afër apo larg, mbeturina të llojllojshme që nuk ka doganier dhe polic t’i kontrollojë, klasa politike shqiptare ka dështuar. Të thuash ka dështuar, është fjala më e butë sepse në të vërtetë hataja e formalizuar me ligj tashmë është e papërshkrueshme.

Ka dështuar klasa politike sepse të dyja anët e saj kanë miratuar ligje për riciklimin e mbetjeve që do të vijnë nga jashtë, përveç të tjerash, si pasojë e gjunjëzimit të interesave pushtetore. Kur dëgjon fjalimet zhurmuese të deputetëve të duket sikur je në një teatër absurd. Dikur PS- ja, vetëm pak vite më parë, kur PD- ja miratonte ligjin për mbetjet, i kundërvihej me argumente të forta dhe logjike për të pasur moral në politikë. Dje, si në një situatë loje paradoksale, ku djalli bëhet engjëll e engjëlli dreqoset, PDja mori argumentet e PS- së, madje edhe fjalimet për ta kundërshtuar votimin e ligjit. Nuk mohohet e drejta e ndryshimit e kundërshtimit me votë, por e para është kërkimi i ndjesës për atë që ndodhi atëherë, gjë që do të thotë të hysh në dialogim me qytetarët duke rikthyer moralin. Kuptohet, në rastin e mbetjeve veprimi politik i të dy krahëve është gati i përputhur, ku është e vështirë të kapësh nuanca ndryshimi sepse në të dy rastet bie në sy vënia e interesave qeverisëse mbi interesat e vendit, të qytetarëve dhe të së nesërmes së vendit. Po ashtu, morali i tyre humbi rrënojave të mbetjeve humbi bashkë me LSI- në, që me makijazhet amenduese në fakt llogarit vetëm të jetë në pushtet ngado që të anojë kandari. Miratimi i ligjit për mbetjet, sërish u shoqërua me një oratori mediokre të trimave dhe mumieve, që partitë kryesore kanë çuar në Parlament. Tani qytetarët e Shqipërisë, pa dallim partiak, duhet të kthehen të rrugë të tjera demokratike të kundërshtimit të ligjit dhe sidomos të mundësojnë rikthimin e referendumit për të marrë në konsideratë aspiratën dhe interesat qytetare.

Të marrësh mbetjet e botës kur po na merret fryma nga mbetjet e veta, përpos se luks dhe miopi, mban era korrupsion, madje të një korrupsioni ku, siç e deklarojnë vetë udhëheqësit tanë që, e ka në dorë mafia. Vetëm kjo ide është e mjaftueshme që deputetët t’i vinin gishtin kokës, të mendoheshin përpara sesa të broçkullisnin për të mirat e riciklimit e mbi të gjitha përpara se të votonin në verbëri dhe mungesë per- sonaliteti që Shqipëria të kthehet në hambarin e mbetjeve. Mbetjet tona të ngjallin krupën sa ke frikë të hedhësh sytë përqark. Harruat ndotjet e tmerrshme të detit dhe të bregdetit në plazhet shqiptare të nginjuar nga mbetjet organike, që kanë qelbur edhe ujin e kripur! Vështroni rrugët dhe rrugicat që spërdridhen si gjarpër dhe përhapin aroma ndotjesh vetëm që të mos preken të fortët e mëhallave dhe skutave. Ngrini sytë në kodrat dhe malet tona, vështroni se si duken, si trupa të rrjepur dhe djegur, sikur të ishte hedhur bomba atomike. A e dini se çfarë ka ngjarë me Lurën e shtatë liqeneve, që nga bukuroshe e gadishullit është shndërruar në hije, në një vend të dhunuar dhe përdhunuar në sytë tanë, në sytë e shtetit dhe pushtetit? Vetëm nga psikologjia e shkatërrimit e të jetuarit mbi mbetjet jemi kthyer në një truall të frikshëm, sikur kemi dalë nga lufta. Politika shqiptare e këtyre viteve, për hir të votave për të pasur pushtet, ndryshe flet e ndryshe vepron, e në shumicën e vet legalizon të paligjshmen shkeljen që tanimë është bërë rregull. Shkatërrimi me anë të ligjit me diktaturën e kartonëve, nuk është tregues demokracie, por shenjë e shpërdorimit të saj. Mbetjet tona, mungesa e kujdesit për mjedisin e ka mplakur Shqipërinë aq sa të duket se nga mbetjet vijmë e drejtë tyre shkojmë. Mos vallë mbetjet e huaja janë ndryshe, kanë imunitet?! Më në fund kemi fituar përvojë e të mbijetuarit. Të mbijetosh do të thotë të jetosh pa të nesërme, pra pa ëndrra...