Shqipëria turpërohet, e përmbys Luksemburgu
Alarm kuqezi para Izraelit, skuadra shthuret dhe nuk bindet
Shtator 2010- qershor 2017, vendi i "krimit" është po i njëjti: stadiumi "Josy Barthel" në Luksemburg.
Një "deja vu" në të gjitha aspektet. Shtatë vite më parë nuk vlejti një gol i Erjon Bogdanit dhe vulosnim dështimin e edicionit dhe largimin e të ndjerit Josip Kuzhe. Ndërsa dje, shumë herë më të pjekur dhe me një pjacë më të lartë, i lejojmë vetes të prekim fundin, madje të humbasim me përmbysje 2- 1 ndaj Kombëtares që pozicionohet e 145- ta në renditjen e FIFA- s. Ishte një miqësore ku Xhani de Biazit duhet t'i vlente për të eksperimentuar skema në prag të eliminatores ndaj Izraelit, që do të luhet më 11 qershor. Por, përtej humbjes, që mund edhe të ndodhë, ajo që la për të dëshiruar ishte sjellja e lojtarëve në fushë. Një Shqipëri apatike në të gjitha drejtimet, futbollistë të pamotivuar dhe një trajner, që përpara se të mbyllë kontratën, duket sikur duan ta heqin me zor. Shthurje totale, gafa pa fund në mbrojtje dhe një skemë e dështuar 3- 5- 2. Një miqësore që nuk vlejti për asgjë, por thjesht rëndoi edhe më shumë situatën në Kombëtare. Humbja e ka tronditur De Biazin, reagimet e të cilit të lënë të kuptosh se atmosfera në skuadër nuk është më e njëjta. Ndoshta nuk është fundi i botës, por ajo që u pa në miqësoren e djeshme, tregoi një anë të errët të një skuadre, që pasi na bën krenarë me kualifikimin në Europian, vetëm pak muaj më pas shndërrohet, edhe pse është thuajse me të njëjtët futbollistë.
PJESA E PARË
Prova me tre mbrojtës në qendër si Gjimshiti, Kukeli dhe Mavraj, si dhe Hysajn e Lenjanin nga krahët, tregon që në start se nuk funksionon. Shqipëria e ka shumë të vështirë t'i imponojë lojën Luksemburgut dhe për më tepër vuan në qarkullimin e topit. Kaçe, Abrashi dhe Memushaj në qendër dukej sikur përplaseshin me njëritjetrin. E megjithatë, ndaj një kundërshtari ku Shqipëria ka diferenca të mëdha në letër, natyrisht që rastet do të krijohen vetvetiu. Por, dita "jo" kuptohet me kalimin e minutave. Portieri i Luksemburgut bëhet hero me dy grushtime spektakolare pas goditjeve të Kaçes dhe Memushajt. Që kompaktësia në grup nuk është si më parë, kuptohet lehtë. Madje, në ekzekutimin e goditjeve, kemi edhe përplasje mes lojtarëve ( në minutën e 20- të Memushaj kapet me Lenjanin se kush duhet të gjuajë). Pjesa e parë mbyllet me dy raste të arta të shpërdoruara nga Lenjani dhe Roshi, të cilët nuk shfrytëzojnë asistet e Cikalleshit dhe Memushajt.
PJESA E DYTË
Pas pushimit De Biazi lë në dhomat e zhveshjes Kaçen e Cikalleshin, për të hedhur në fushë Bashën e Sadikun. Sinjalin e parë të rrezikshëm e japin vendësit me një goditje fluturimthi të 17-vjeçarit Vinsent Thill, por që pritet nga Strakosha. Nuk kalojnë shumë minuta dhe vjen goli i kuqezinjve. Hysaj shërben mirë për Roshin, që nga një pozicion diagonal brenda zonës e dërgon topin në rrjetë. Duket sikur gjithçka mbaroi dhe Shqipëria do t'i gëzohej një goleade për të rritur moralin në prag të ndeshjes me Izraelin. Por, nuk ishte e thënë kështu. Luksemburgu na tregon limitin, duke na ndëshkuar atëherë kur nuk e prisnim. Një vendosje e gabuar e Kukelit përkthehet me golin e barazimit, të shënuar nga Turpel. Kuqezinjtë shthuren totalisht dhe lënë shumë hapësira pas, ndërsa aktivizohen edhe Latifi, Aliji dhe Grezda. Në minutën e 74- t ndodh e pabesueshmja. Luksemburgu përmbys gjithçka pas një goditjeje nga këndi, ku mbrojtësit kuqezi ishin në "gjumë" dhe Malget me kokë mposhti Strakoshën. Minutat e mbetura janë përpjekje të dëshpëruara të një Shqipërie, që nuk ka as fatin me vete.