Akademia mbrohet me “amanetin” e Dritëroit, Fuga: Mos manipuloni me të vdekurit e mëdhenj
ZBARDHET PROJEKTI, SI DO SHKRIHEN AGJENCITE NGA MINISTRIA E ARSIMIT, KRIJOHET QENDRA E KERKIMIT SHKENCOR
“Akademia e shkencave nuk është çështje qeveritare, ajo është çështje kombëtare”.
Me këtë prononcim të shkrimtarit dhe ish- politikanit Dritëro Agolli përpara vdekjes, është “mbrojtur” dje Akademia e Shkencave, pas sulmit që iu bë, jo vetëm nga Kryeministri i Shqipërisë, por edhe opinioni publik. Asambleja e ASH- së zhvilloi dy ditë më parë zgjedhjet për kryetarin dhe nënkryetarin, që nga ana ligjore rezultonte të ishte e rregullt dhe transparente ( gjithçka u zhvillua përpara syve të medias), por mungesa e më shumë se një kandidati për postet përkatëse, e bënte garën të paqenë. Pas zgjedhjes së Kryesisë së re, që në të vërtetë ishte veç një shkëmbim vendesh mes kryetarit dhe nënkryetarit të Akademisë së Shkencave, Kryeministri Rama deklaroi se kjo ishte një farsë dhe se ai do t’ia priste fondet këtij institucioni. “Meqë ‘ Akademia’ zgjodhi farsën, uroj të gjejnë dhe fondet për vijimin e farsës! Fondet tona do t’i shkojnë universitetit për kërkim shkencor”, është shprehur Rama. Ishte e vështirë që dje, përveç akademikëve, të gjeje dikë që mbronte jo Akademinë, por procesin e zhvilluar atje. Dje, pas deklaratave për prerje fondesh e marrje godinash, ASH ka publikuar në faqen e saj zyrtare në rrjetet sociale një pjesë nga intervistat e fundit të Dritëro Agollit. Si një anëtar i Akademisë së Shkencave, si një njeri që i njihte të dyja anët e medaljes, Agolli do të shprehej se Akademia e Shkencave duhej të forcohej dhe jo të shthuret. ASH e ka quajtur një “amanet të fundit” të Dritëro Agollit për Akademinë e Shkencave. AGOLLI PËR AKADEMINË “Akademia e Shkencave është një institucion që duhet të forcohet, jo të dobësohet. Është e gabuar të mendohet se Akademia jonë është një trashëgimi e së shkuarës. Ajo u themelua nga dijetarë të mëdhenj, që ishin formuar në universitete me emër. Akademia e Sh- kencave gjithnjë ka pasur njerëz të zotë, të ditur e të mençëm. Çdo diskutim, çdo reformë, është me vend vetëm nëse merret për ta bërë Akademinë e Shkencave më të mirë, më të suksesshme. Shihni çfarë po bëjnë vendet fqinje. A po e dobësojnë apo po e fuqizojnë Akademinë e tyre të Shkencave maqedonasit, grekët, serbët, malazezët? Edhe Kosova po e fuqizon Akademinë e vet dhe mirë bën. Popujt që nuk e kanë bërë ende të njohur plotësisht veten në Europë e në botë, akademitë detyrimisht duhet t’i ruajnë e t’i forcojnë. Po të më pyesnin mua, unë do të thosha se Akademia e Shkencave jo vetëm duhet të bëhet më e suksesshme, por duhet ngarkuar me detyra. Ka shumë pyetje të cilave qeveria nuk mund t’u japë vetë përgjigje. Atëherë kujt do t’ia kërkojë përgjigjen? Reforma është çështje men- dimi dhe projekti, jo çështje numrash. Unë besoj se Akademia e Shkencave ka njerëz me mend që mund ta bëjnë vetë reformën, prandaj duhen dëgjuar si thonë ata, sepse ata e dinë më mirë si mund të ndryshojë gjendja dhe si mund të jetë më e dobishme për vendin. Duhet një reformë që të kemi një akademi më dinjitoze. Dhe kur them kështu, kuptoj se Akademia është mpakur e rrudhur më shumë për sh- kak të qëndrimeve të pamençme në reformat politike, se për fajin e vet. Sigurisht Akademia duhet të lëvizë, duhet të bëhet më e gjallë, më energjike, por më parë të bëjmë pyetjen pse nuk është ashtu si e duam.
Do të ishte një gabim i madh të bëheshin reforma për ta zvogëluar akoma. Shkenca shqiptare ka shumë kundërshtarë, tezat e kësaj shkence nuk mund të braktisen, të lihen jetime. Përkundrazi, Akademia vetë duhet të lëvizë, të përtërihet, të gjallërohet, dhe qeveria duhet ta mbrojë, ta mbështesë, ta dëgjojë, ta përfillë. T’i kërkohet përgjegjësi Akademisë për të ndryshuar pozitivisht, por mendimi për ta kufizuar rolin e saj dhe, aq më keq për ta zhbërë, nuk duhet t’i shkojë askujt në mend. Akademia e Shkencave nuk është një çështje qeveritare, është çështje kombëtare”.