Kujtim Buza: Velo, snob, njeri i afërt i Paçramit
"Në fushën e artit figurativ çdo gjë që ai ka realizuar ka vulën e formalizmit, ndikime të artit borgjez dhe revizionist"
Në fushën e artit figurativ çdo gjë, që ai ka realizuar ka vulën e formalizmit, ndikime të artit borgjez dhe revizionist, pasi ai vetëm shfletonte literaturë të tillë dhe kurrë nuk është vënë në kontakt me jetën e njerëzve të cilën vetëm e ka përçmuar, gjymtuar...
Vepra e tij shquhet dhe për një diletantizëm banal, mungesë aftësie, të cilën ai donte ta maskonte me eksperimentime dhe manevra të mveshura me vellon e modernes, që aq shumë e propagandonte si snob që është.
Në lëmin e teorizimeve dhe mendimit estetik, sa dimë, ai kurrë nuk ka përmendur partishmërinë proletare, tendenciozitetin klasor, karakterin kombëtar, metodën e artit tonë të Realizmit Socialist. Përkundrazi, ka teorizuar në dëm të tyre duke mbrojtur me zell veprat e E. Gjergo, A. Osekut, etj., ato shfaqje formaliste që janë edhe në artin tonë figurativ, para Plenumit të 4- ët të KQ. Bile për këtë zell që tregonte, kryesia e mëparshme e Lidhjes, në vitin 1971 e futi në komisionet e saj, bile dhe në grupin e punës për përgatitjen e Ekspozitës së Pranverës. Ai në diskutimin e Ekspozitës kushtuar 30vjetorit të Partisë, për veprat e F. Pacit, A. Fajës, A. Lakuriqit, F. Haxhiut etj., i cilësoi punime të tilla që ka ardhur koha të mos vihen më ndër ekspozita. ( Ai këto i konsideronte natyraliste, akademike, etj.. Është teoria e F. Paçramit për të denigruar krijimtarinë e pastër dhe militante). Ai tha se: Piktori duhet të bëjë pikturë pa folur se ç'pikturë, nga ç'pozita. Ai kërkonte pikturë si qëllim në vetvete, reflekse të ndjenjave intelektualiste, të artistit të shkëputur nga jeta dhe problemet e Partisë dhe popullit.
Duke folur për punimet e F. Haxhiut, F. Pacit, etj. i konsideronte, duke i denigruar, si piktura falso dhe butaforike, të dobëta pa masë dhe që autorët e tyre nuk mund të bëjnë asnjë progres.
M. Velo si njeri që mbahej afër nga F. Paçrami dhe shokët e kryesisë së Lidhjes ishin propagandues të idesë që autorët të venë vetë çmimet e punimeve pa marrë parasysh kriteret dhe rregulloren shtetërore, duke inkurajuar kështu fitimin, paranë dhe jo militantizmin krijues. Kjo gjë, me ndonjë përjashtim, nuk u përkrah nga krijuesit e tjerë.
M. Velo shoqërohej vetëm me shokët që kishin funksione e detyra, me E. Gjergon, ndonjë shkrimtar në zë apo regjisor apo dramaturg. Ai i shihte me mospërfillje dhe indiferentizëm të tjerët, në vend që të ndodhte e kundërta. Edhe sot e kësaj dite ai mban qëndrim shumë të ftohtë. Në ambientet tona, për M. Velon flitet për njeriun e molepsur nga ideologjia borgjezo- revizioniste, një person i padëshirueshëm si qytetar, moralisht për tokë, një njeri që nuk gëzon as edhe një fije respekti.
Sekretari për artet figurative, Kujtim Buza Tiranë 14.12.1977