Saimir Pirgu, një Romeo mallëngjyes në skenën e Barcelonës
“I jashtëzakonshëm interpretimi i tenorit shqiptar Saimir Pirgu dhe sopranos Aida Garifullina në rolet e dy të dashuruarve”
Tenori Saimir Pirgu shënon suksesin e radhës, kësaj here në Barcelonë, në rolin e Romeos, në operën e famshme të Charles Gounod, “Romeo dhe Xhulieta”.
Interpretimi i tij dhe i partneres, sopranos Aida Garifullina, është konsideruar i jashtëzakonshëm. Jo rrallëherë mediat shqiptare janë akuzuar se janë “blerë” nga artistët që zhvillojnë karrierën e tyre jashtë vendit, për t’i promovuar ata në Shqipëri, madje dhe duke stisur komente të paqena për ta. Mundet që Pirgu të ketë “blerë” edhe “Euronews”- in, i cili i ka kushtuar një kronikë shumë pozitive operës në fjalë dhe interpretimit të dy protagonistëve. Për më tepër flet vet “Euronews”/ Musica, që ka intervistuar Pirgun dhe Garifullinën, të cilët shfaqen në një sintoni të bukur edhe jashtë skenës, duke i kënduar njëri- tjetrit pjesë ariesh nga “Romeo dhe Xhulieta”. * * * “Ajo është historia më e famshme e dashurisë e të gjitha kohëve, ‘ Romeo dhe Xhuljeta’. Adaptimi i Charles Gounod i tragjedisë së Shekspirit është rikthyer në Gran Teatre del Liceu në Barcelonë për të përkujtuar 200- vjetorin e lindjes së kompozitorit romantik francez.
I jashtëzakonshëm interpretimi i tenorit shqiptar Saimir Pirgu dhe sopranos Aida Garifullina në rolet e dy të dashuruarve.
“Të gjitha vajzat e reja duan të jenë Xhuljeta sepse e perceptojnë atë si imazhin e vajzës së ëmbël e të brishtë”, thotë Garifullina.
“Është dashuria e parë. ‘ Je veux vivre’ është një alegori që tregon se ajo vërtet dëshiron të jetojë jetën si një grua e rritur, të jetë e lirë, të bëjë atë që dëshiron, të festojë”, shton Garifullina.
“Ka diçka shumë naive në këtë arie. Është shumë e bukur për t’u dëgjuar”, thotë Pirgu.
Duete magjike, valse dhe kore dramatike krijojnë një sfond epik për këtë kryevepër.
“Idiomat muzikore që Gounod përdor, variojnë nga komikja te lirikja, gati deri te një lloj kënge ( chanson)”, thotë drejtori i skenës, Stephen Lawless. “Për mendimin tim, vepra e Gounod mbështillet nga një ndjenjë ironie dhe elegance, e gjitha franceze”.
“Muzika është krijuar në shek. XIX, por donim të gjen- im kontekstin e duhur për atë epokë dhe menduam Luftën Civile Amerikane”, shpjegon Lawless.
Gounod mbush dramën me melodi rrëmbyese, duke u fokusuar te dy të dashuruarit, për ta mbyllur me një takim të dhimbshëm në skenën e varrit.
“Ndonjëherë, kur jam duke kënduar në këtë skenë, ndiej se është emocionalisht shumë e vështirë për mua, veçanërisht kur jam duke kënduar ‘ Puthjen e fundit’”, thotë Pirgu.
“Gjithçka është shumë e fortë, të copëton zemrën. Ajo është mjaftueshëm e rritur për të kuptuar se jeta nuk është vetëm fushë me lule, por edhe shumë e ashpër, e vështirë”, thotë sopranoja.
Dashuria e Romeos dhe Xhulietës triumfon kur dy të dashuruarit vdesin në një përqafim të pavdekshëm.
“Te vepra origjinale e Sheksirit kjo skenë nuk ekziston, por është një gjetje e Gounod për ta bërë më të fuqishme këtë opera”, shpjegon tenori Pirgu.