Teatri, kullat, barbaria dhe nënshtrimi pa kushte ndaj Edi Ramës!
NëTiranë mbizotëron ligji i xhunglës. Më i forti merr ç'ti teket. Nuk ...
... ka rëndësi ligji. Ky është një pohim retorik në fakt. Të gjithë e dimë se atë e bën më i forti, e derdh si çelikun në kallëp pa, e vrarë mendjen për atë te uruar bidat kushtetues. Ashtu haptas, pa kokëçarje, gati- gati si shpullë në faqe. Fyhreri ynë i di mirë këto punë.
Ndërsa individit i mbetet veç të fërkojë faqen e buhavitur nga dacka e dhënë për qejf të dorës. Pyetja se kush është më i forti do të ishte harxhim kohe !
Të gjithë e dimë- Kryeministri bre vlla. Ai vran. Ai kthjell. Ai të trishton. Ai të shkakton gaz. Ai të darovit. Ai të ndëshkon. Ai të merr. Ai të jep. Ai të çon në hapsana. Ai të kthen lumturinë. Ai të ngjit dhe të zbret. Ai të bën t'i puthësh dorën si zonja në Elbasan. Ai të shemb teatrin. Ai tokën publike ta fal. Ai t'i bën lulishtet kulla dhe kullat si pika takimi me Zotin.
Atje lart Artan Shkreli dhe Artan Lame, që dikur në kohë të Berishës për një gërvishtje tundnin qiellin dhe tokën duke bërtitur ... vraponi o burra vraponi ke ura... se erdhën barbarët, tani të edukuar dhe të bindur qamet, ëndërrojnë se si nën hije të kullave do të pinë birra të ndezur flakë nga zagushi e kompromisit. Fakti që sipër binave edhe mund të flasin me Hyun, duke u rrëfyer për sjelljen prej mësalle, kushedi u jep shend e qeti.
Mirela Kumbaro, dikur sqimatare plot ojna e naze, mërzitej nga poterja e zhurmat, nga ndërtimet në bregdetin e Jonit që i zinin pamjen e pulëbardhave, teksa zhysnin kokën ndë ujë. Punëtorët, pa shumë stërhollime, ngrinin zërin duke i prishur gjumin plot ëndrra frënge ( lexoni një artikull të bukur të ministreshës të nja 6 a 7 viteve më parë te "Panorama" dhe të drejtë do më jepni njëzëri), sot firmos për Turbinën, për Furrnaltën, për Dritën e Partisë, për Teatrin që na lanë italianët buzëhollë që të shkërmoqet. Eeeeee, parimet vlejnë vetëm në opozitë. Pushteti është tjetër hesap. Ai kërkon firma sa hap e mbyll sytë. Ai kërkon bindje pa u menduar dy herë. Ai të jep mundësinë të nënshtrohesh pa e ndierë se çfarë është turpi përballë opinionit publik. Ai të trimëron dhe të bën të ndihesh i përjetshëm, pa u tulatur nga frika që zë njerëzit e zakonshëm. Mirela Kumbaro, dikur e ndjeshme, e brishtë, e mbushur me pasion ndaj padrejtësive, e bezdisur nga smogu dhe trafiku, sot s'e ka për gjë të bashkëpunojë me triadën e famshme PPP. Urdhri i Ramës për të është e vetmja kushtetutë, i vetmi ligj, e vetmja trashëgimi kulturore.
A thua se mikja Kumbaro do ketë njëqind jetë dhe të gjitha do i jetojë si ministreshë plot zulmë, lavdi e propagandë. A thua se bekimet e Edi Ramës janë e vetmja portë për të trokitur në Parajsë?? A thua se Rama vetë do të ketë fat më të mire se Cezari, Mark Aureli, Sila apo Sulltani Fatihu? Ikin të gjithë një ditë këso bote duke zënë veç dy metra dhe. Por si kujtohen ka rëndësi? Perandorëve kemi boll faqe për t'u lexuar. Ramës do t'i kujtojmë Kohën e hashashit, Kullat, Tahirin, Beqen, Manastirliun dhe Ahmetajn ministër.
Shembjet, kullat, trashëgiminë kulturore nuk i heton askush.
Prokuroria ka punë të tjera. Ajo tani po i tregon dhëmbët opozitës. Në Shqipëri, opozita është gjithmonë problemi. Ajo është armikja e madhe. Ajo e pengon regresin. Ajo ysht regresin. Qeveria është patriotizmi, udha, e drejta, stabiliteti, mirësia paqja dhe amshimi. Tani të gjitha fajet i ka Lulzim Basha dhe qyqarët e teveqelët përreth tij.
Ai të bën hazret dhe nuk çan kokën për milet. Ndjeshmëria qytetare ku e ku më pak vihet në tefter. Historia, trashëgimia kulturore dhe kujtimet e personaliteteve të artit janë trekëmbëshi ku çdo koncept var veten faqe botës. Herë pas here lëshojmë ndonjë llaf të shthurur për lali Erin e ngratë, Kryebashkiakun e brishtë të Kryeqytetit tonë, këtë dërdyl tahmaqar, i cili mban me qira vulë e firmë për fatet e metropolit. Por i biem në qafë, ai me gjasë çirak është. Pazaret për Kullat po i bën Kryeministri. Teatrin si justifikim po ua jep kullaxhinjve po ai për ta ndërtuar.
Lali dhe Mirela në këtë rast janë kamerierët lepe peqe, që po punojnë pa iu dridhur qerpiku në këtë akçihane turpi. Cilit vend në botë ia ndërton privati teatrin ? Cilit ? Zimbabvesë? Malit? Gibonit? Kujt? !! Rama po na i mbyll të gjitha! Shemb teatrin, dërrmon Operën, mbyll Filarmoninë, tall Universitetin. Në të gjitha këto iniciativa gjen mbështetës, shërbëtorë, interesaxhinj, njerëz me halle e dosje.
U jep kulaç e kërbaç. Gjysma e aktorëve filluan të sulmojnë gjysmën tjetër si luftë klasash, tamam si në filmat kur luanin para vitit 1990, që dërrmonin armikun e klasës. Kështu si ia ka nisur Rama dhe kështu si është zgërlaqur opozita, pas nja dy a tre vjetësh do ta mbyllim gojën të gjithë. Disa do të shiten, të tjerë do të blihen, më të ndershmit do të frikësohen dhe heshtja do të mbretërojë ograjave të rilindjes. Do të kemi zë dhe hapësirë vetëm për të duartrokitur teatrin e korrupsionit nën hijen e kullave dhe tre protagonistët e tyre. Edi Ramën, Erion Veliajn dhe Mirela Kumbaron. Lum Shqipëri që i ke! Je me fat. Rroftë teatri i Rilindjes!