Ceka: Pse jam kundër rikthimit të Berishës
Rrëfimi për dorëheqjen në dhjetor 1991 nga fuksionet në PD: Kërkesa për arrestimin e Nexhmije Hoxhës, jo detyrë e PD- së
Neritan Ceka ka rrëfyer arsyet përse dha dorëheqjen nga funksionet e tij si nënkryetari i PD- së dhe kryetari i Grupit Parlamentar në dhjetor të vitit 1991. Në një intervistë për “Kjo Javë” të gazetares Nisida Tufa në “News 24”, ish- themeluesi i PD- së sqaron motivet që e shtynë të dilte kundër vendimit të Berishës për të dalë nga qeveria e stabilitetit dhe për të prishur marrëveshjen me PS.
Sipas Cekës, vendimi i marrë nga Berisha dhe disa deputetë që nuk ishin pjesë e kryesisë së PD- së nuk kishte lidhje me mandatin që qeveria e stabilitetit kishte marrë. Sipas ish- themeluesit të PD- së, Berisha kërkonte arrestimin e Nexhmije Hoxhës, duke kërkuar që të merrte rolin e gjyqësorit njësoj si Partia e Punës. Megjithatë, ish- kreu i PAD, Neritan Ceka, thekson se vendimi për të dhënë dorëheqjen në zyrën e Ramiz Alisë nuk ishte një vendim i mirë politik dhe të cilin e konsideron të gabuar.
PD, më 22 mars 1992, fitoi me votë 2/ 3 e Parlamentit. Si e kujtoni ju atë ditë?
Unë nuk kamë shumë lidhje me atë fitore. E kam ndjekur si qytetar, pasi isha larguar nga PD në dhjetor 1991. Ishte një plebishit, jo thjesht fitore e një partie apo një individi. Ishte një ngjarje e madhe, por një datë e harruar. Kjo, sepse ishin zgjedhjet e marsit të vitit 1991, ku pavarësisht se PD nuk fitoi, ato u përjetuan si një kthesë e mirëfilltë e sistemit.
Ju nuk donit të dilnit nga qeveria e stabilitetit, prandaj edhe dhatë dorëheqjen? Si e gjykoni atë vendim për të dhënë dorëheqjen, pikërisht në zyrën e Presidentit Ramiz Alia?
Natyrisht ishte pjesë e epikës së kohës. Ne nuk ishim futur si profesionist në politikë, pothuajse gjithë udhëheqja e PD- së vinte nga universiteti bashkë me studentët. Ne e konsideronim pjesëmarrjen në politikë si të përkohshme deri në momentin, që me të vërtetë do të vinte koha që do të qëndronin në politikë, ata që e konsideronin politikën si profesion, jo si detyrim patriotik dhe intelektual të çastit. Kështu, në momentin që unë pashë momentin e kësaj thyerjeje të politikës ndërmjet sigurimit të pushtetit personal kundër interesave të vendit dhe të popullit, siç ishte largimi i PD nga qeveria e stabilitetit. Ajo ishte një qeveri e cila kishte marrë mbështetje edhe të aleatëve të SHBA dhe që ishte zotuar për të bërë tranzicionin drejt zgjedhjeve të lira dhe përfundimtare. Në atë kohë zgjedhjet ishin vendosur të realizoheshin në shkurt të vitit 1992 dhe kur PD u tërhoq nga ky mision, unë dhashë dorëheqjen, sepse kuptova se misioni im kishte mbaruar.
Akuza që u bë në atë kohë për ju, ishte se po bënit lojën e Ramiz Alisë?
Kjo natyrisht ishte një akuzë qesharake. Nëse do të kisha bërë lojën e Ramiz Alisë, unë nuk do ta bëja në zyrën e tij, me regjisor përballë. Ishte një akt më tepër epik sesa politik. Me përvojën e mëpasshme kur u involvova tamam në politikë si president i Aleancës Demokratike, do ta konsideroja si një akt jo profesionist.
Pse e quanit gabim të madh të PD- së daljen nga qeveria e stabilitetit? Një nga katër kushtet e vendosura nga PD ishte edhe arrestimi i Nexhmije Hoxhës.
Sepse kushtet e vendosura nga PD nuk kishin të bënin fare me qeverisjen. Arrestimi nuk ishte detyrë e PD- së. Ne ishim një parti që kishim dalë me një platformë politike, që i ndante pushtetet. Pushteti juridik ishte i ndarë nga pushteti ekzekutiv. Nuk ishte detyrë e PD- së, si në kohën e Partisë së Punës të jepte urdhra arrestimi. Kjo natyrisht kishte të bënte me kontratën që kishte bërë me PS- në dhe në kontratë nuk ishin përfshirë artikuj të tillë. Kjo ishte arsyeja kryesore që unë dhashë dorëheqjen. Unë pashë një parti që pak nga pak po kthehej në brazdën e Partisë së Punës. Përgjegjësinë për këtë e kishte natyrisht lideri, pasi nuk ishte pjesë e establishmentit që formonte PD- në, ku një pjesë e madhe ishin tërësisht liberal- demokratë si Preç Zogaj, Arben Imami, Gramoz Pashko etj,. Të gjithë këto figura ishin kundër daljes nga qeveria.
PD në vitin 1992 fitoi e vetme. Përse vendosi të qeverisë me Gjinushin dhe Godon?
Po natyrisht që ishte një fasadë. Sepse as Gjinushi dhe as Godo nuk kishin asnjë rol në qeverisjen e re. Kjo ishte më shumë fasadë se ajo që ndodhi në vitin 1997- n, ku PS fitoi në mënyrë dërrmuese dhe bëri koalicion më real me Aleancën Demokratike, Partinë Social Demokrate.
Çfarë shikoni që nuk shkon sot me Partinë Demokratike?
Mënyra e ndërtimit të Partisë Demokratike që në fillim mendoj se ka qenë e gabuar. Kur u krijua, ishte një parti me vullnetarë, e përkushtuar, një parti shumë patriotike. Por nga 22 marsi, u kthye dhe është një parti- shtet, njësoj si edhe partitë e tjera. Por PS është në esencën e saj të jetë një parti shtet, s’mund të jetë ndryshe. Partitë e majta, në përgjithësi, janë parti shtet. Ndërtohen mbi aspiratat e punës, familjeve të cilat kanë qenë në pushtet. PD duhet të ishte një parti e hapur. Duhet të ishte një parti, e cila furnizohej vazhdimisht me përkushtim dhe profesionalizëm. Nuk duhet të pranohen në PD apo të promovohen 20-
Mënyra e ndërtimit të PD, që në fillim mendoj se ka qenë e gabuar. Kur u krijua, ishte një parti me vullnetarë, e përkushtuar, një parti shumë patriotike. Por nga 22 marsi, u kthye dhe është një parti- shtet
vjeçarë. Nuk ndodh në asnjë vend demokratik. Aventura të tilla vetëm në Shqipëri janë bërë dhe i ka bërë vetëm PD. Një pastrim i vazhdueshëm i intelektualëve të saj. Është një parti staliniste, në kuptimin e purifikimit, që i ka bërë radhëve të saj që nga krijimi. Ka përjashtuar njerëz, ka nxjerrë jashtë partisë të tjerë. Për PS- në është në natyrën e saj ta bëjë këtë gjë, edhe pranohet nga elektorati, por PD duhet të ishte një parti që të kishte vazhdimisht frymëzimin që vjen nga ndryshimi.