John Bolton mund të jetë gozhda që mbyll “arkivolin” e marrëveshjes me Iranin

Paraardhësi i John Boltonit në post, Herbert Raymond McMaster, është një gjeneral me tri yje e me shumë dekorata, i cili mbijetoi për më shumë se një vit në karuselin e pandalur të personelit në Shtëpinë e Bardhë. Kjo është një vlerë impresionuese për dikë që nuk është farefis me Trumpin dhe i cili punon drejtpërdrejt pranë Presidentit. Paraardhësi i tij, Michael Flynn, një tjetër ish- ushtarak i lartë, arriti të mbijetojë vetëm një muaj dhe më vonë pranoi para gjyqit fajin se e ka gënjyer FBI- në për kontaktet e tij me qeverinë ruse.

MARRËDHËNIA MIDIS MCASTERIT DHE TRUMPIT NUK QE HARMONIKE

Ngjashëm si te ministri i Jashtëm Rex Tillerson, të cilin e shkarkuan dhjetë ditë më parë, marrëdhënia personale e McMasterit me Presidentin - faktori kyç për mbijetesën politike në Shtëpinë e Bardhë - thuhet se kishte mbërritur prej muajsh në një pikë të ulët. Nëse një marrëdhënie e tillë ka ekzistuar ndonjëherë.

McMaster, një nga elementët e fundit të moderuar në qeverinë e SHBA, kohët e fundit ra ndesh disa herë me Trumpin - jo vetëm për çështje të stilit politik, por edhe për çështje përmbajtjesore, si për shembull për trajtimin e Iranit ose të Rusisë. Kështu, ai mbështeti që palët t’i përmbahen si marrëveshjes atomike me Iranin, ashtu edhe një vijë të ashpër ndaj Rusisë.

PËRSHËNDETJE MIRËSEARDHJEJE PËR LUFTËNXITËSIT

Vërejtja e McMasterit në Konferencën e Sigurisë së Mynihut, se Rusia pa dyshim që është përzierë në fushatën elektorale në SHBA, shkaktoi një kritikë me “Twitter” të shefit të tij dhe ndoshta shënoi fillimin e fundit të mandatit të tij. Ai do t’u mungojë shumë vetëve, si deputetëve vendas, ashtu edhe diplomatëve të huaj, që e shikonin si nëpunës të besueshëm dhe si partner bisedimesh - megjithëse ai bën pjesë qartësisht te skifterët. Ashtu si pasardhësi i tij John Bolton, ai kaloi nëpër mend një “goditje parandaluese” ndaj Koresë së Veriut. Por në dallim nga Boltoni, atë nuk mund ta quaje mendjelehtë ose luftënxitës.

Pikërisht këto dy veçori, e përshkruajnë ndërkohë Boltonin saktë - dhe kjo jo më kot, siç tregojnë dy shembuj: ai ishte një mbështetës i flaktë i vendimit katastrofik të Presidentit George W. Bush për të ndërhyrë ushtarakisht në Irak. Dhe mandati i shkurtër i Boltonit si ambasador në OKB - një pozicion për të cilin ai nuk e mori kurrë konfirmimin nga senati në SHBA - ishte e karakterizuar nga armiqësia e hapur ndaj OKB- së.

NJË “VATERLOO DIPLOMATIKE”

Edhe ndaj Iranit, Boltoni vepron merr qëndrim skifteri: kështu ai kërkoi në mënyrë të përsëritur ndryshimin e regjimit në Iran. Karakterizues për qëndrimin e tij është fakti që tri vjet më parë një komenti si i ftuar nga “New York Times” ai i vuri titullin “Për të ndaluar bombën e Iranit, bombardoje Iranin”. Dhe jo më larg se dy muaj më parë, ai kërkoi në Wall Street Journal që Trumpi ta prishë marrëveshjen ndërkombëtare me Iranin. Ajo është një “Vaterloo diplomatike”, e cila “nuk mund të sjellë zgjidhje”. Në të njëjtin artikull, ai u shpreh disa herë për një ndryshim regjimi në Iran.

Kur vendimi që do të marrë Donald Trumpi për marrëveshjen atomike me Iranin është në prag, zgjedhja e Boltonit si këshilltar kombëtar të Sigurisë, në këtë mënyrë nuk është asgjë e mirë për të ardhmen e marrëveshjes, të cilën europianët dhe të tjerë duan ta ruajnë me të gjitha mjetet diplomatike.