TERAPIA E DUHUR, NË VARËSI TË SHKALLËS SË INFLAMACIONIT NË TËMTH

për ndjekjen e mëtejshme, mjekim, hospitalizim apo mbajtje ambulatore. PËRCAKTIMI I DIAGNOZËS

Fillimi i dhimbjes menjëherë pas një ushqyerjeje të rëndë, kryesisht me yndyra apo edhe vezë, janë tregues për praninë e gurëve në tëmth. Dhimbja që pasohet nga të vjella dhe një lehtësim që vihet re pas saj, është një tregues sinjifikativ për gurët në tëmth. Ndryshe nga problemet e stomakut, në rastin konkret, pacienti, pasi vjell, lirohet nga dhimbja. Shenja të pranisë së gurëve në tëmth janë: goja e hidhur, fryrje e barkut, ethe, të dridhura, urinim me ngjyrë të errët. Jo të gjithë pacientët kanë të gjitha këto shenja, por disa prej tyre nënkuptojmë këtë sëmundje. EKZAMINIMI

Është shumë e rëndësishme bërja e një ekoje, nëpërmjet së cilës përcaktohet lehtësisht një gur në tëmth nga ana e radiologut. Ka dhe polipe, për të cilat bëhet një diagnozë diferenciale, gjë që e arrin mjeku ekzaminues. Po aq të rëndësishme janë dhe analizat e gjakut, pasi me praninë e inflamacionit leukocitet rezultojnë në një nivel të lartë. TRAJTIMI

Trajtimi i sëmundjes varet nga gjendja e pacientit dhe prania ose mungesa e komplikacioneve. Rastet jo të komplikuara shpesh mund të trajtohen në baza ambulatore; rastet e ndërlikuara mund të kërkojnë ndërhyrje kirurgjikale. Antibiotikët mund të jepen për të menaxhuar infeksionin. Terapia përfundimtare përfshin kolecistektominë ( heqja e tëmthit). Prandaj, konsultimi me një kirurg është i domosdoshëm. Konsultimi me një gastroenterolog për shqyrtimin e cholangiopancreatografisë retrograde endoskopike ( ERCP) gjithashtu mund të jetë e përshtatshme, nëse ekziston shqetësimi në lidhje me praninë e choledocholithiasis.

Pacientët e pranuar për kolecistët nuk duhet të marrin asgjë nga goja, për shkak të operacionit pritës. Megjithatë, në kolecistitit të pakomplikuar, një dietë të lëngshme ose e ulët në yndyrë mund të jetë e përshtatshme deri në kryerjen e ndërhyrjes. TERAPIA FILLESTARE DHE TRAJTIMI ME ANTIBIOTIK

Në kolecistët akute, trajtimi fillestar përfshin kufizim të ushqyerjes, hidratimin intravenoz, korrigjimin e anomalive të elektroliteve, analgjezisë dhe antibiotikëve intravenozë. Për rastet e lehta të kolecistiteve akute, terapia antibiotike me një antibiotik të vetëm të spektrit të gjerë, është adekuat.

Disa opsione përfshijnë:

Rekomandimet aktuale të Sanford- it përfshijnë piperacillin / tazobactam ( Zosyn, 3.375 g IV q6h ose 4.5 g IV q8h), ampicilin / sulbaktam ( Unasyn, 3 g IV q6h), ose meropenem ( Merrem, 1 g IV q8h). Në rastet e rrezikshme për jetën, udhëzuesi Sanford rekomandon imipenem / cilastatin ( Primaxin, 500 mg IV q6h).

Regjimet alternative përfshijnë një gjeneratë të tretë cefalosporin plus metronidazol ( Flagyl, 1 g dozë ngarkimi IV, e ndjekur nga 500 mg IV q6h).

Bakteret që lidhen zakonisht me cholecystitis përfshijnë Escherichia coli dhe Bacteroides fragilis, si dhe llojet Klebsiella, Enterocoçus dhe Pseudomonas.

Çrregullimi mund të trajtohet me antiemetikë dhe sonde nasogastrike, ku bëhet sondimi i sekrecioneve gastrike e biliare.

Për shkak të progresit të shpejtë të kolecistiteve akutale acalculous ndaj gangrenës dhe perforimit, kërkohet ndjekje e hershme dhe ndërhyrja.

Kujdesi mjekësor mbështetës duhet të përfshijë restaurimin e stabilitetit hemodinamik dhe mbulimin me antibiotik për gram- negative dhe anaerobet nëse dyshohet infeksioni i traktit biliar.

Stimulimi ditor i tkurrjes së fshikëzës së tëmthit me cholecystokinin intravenoz ( ÇK) është treguar për të parandaluar trajtimin kirurgjikal të kolecistiteve të pakomplikuara.

Trajtimi ambulator mund të jetë i përshtatshëm për rastet e kolecistiteve të pakomplikuara. Nëse një pacient mund të trajtohet si ambulator, aty përfshihet trajtimi me antibiotikë, analgjezikët e duhur dhe kujdes i vazh-

dueshëm për pacientin.

Medikamentet e mëposhtme mund të jenë të përshtatshme në këtë mjedis: Mbulimi profilaktik me antibiotikë me levofloxacin ( Levaquin, 500 mg PO qd) dhe metronidazole ( 500 mg PO bid), i cili duhet të ofrojë mbulim kundër mikroorganizmave më të zakonshme. Antiemetikët me qëllim që pacientet të mos kenë të vjella, pasi këto çojnë në çrregullime të elektroliteve dhe likuideve të tilla. Mund të merren dhe analgjetikë për qetësimin e dhimbjeve. KOMPLIKACIONET

Inflamacioni i zhvilluar mund të kalojë në peritonit ( çarje të kolicistës, pasi muret janë shumë të holla. Pra, përbërja e tëmthit të derdhet në bark, dhe kjo është një gjendje shumë e rëndë e pacientit. Nëse nuk jepet ndihma e shpejtë kirurgjikale, pacienti mund edhe të humbë jetën. Fshikëza e tëmthit, në momentin e inflamacionit, duke qenë shumë afër me zorrën e hollë, bën të mundur që edhe ky organ tjetër i trupit të infektohet ( krijohet fistul kanal, që derdh bilën në zorrë). Është dhe një tjetër rast, që quhet septicemia dhe gjendja e shokut, të cilat çojnë në vdekje. Kjo ndodh kur inflamacioni është përhapur në gjithë organizmin ose në gjak dhe çon në gjendje shoku. Një tjetër formë e rëndë është absesi i kolecistës, i cili është inflamacioni që krijon mbledhje të qelbit. PROGNOZA

Pesë për qind e rasteve me kolicistik mund të përfundojnë në vdekje. Kjo vjen për disa arsye: në ç'kohë kapet nga pacienti, sa larg është me qendrën shëndetësore që të marrë mjekimin e duhur, sa të edukuar nga ana shëndetësore janë. Pacientët me diabet, për shembull, nuk kanë dhimbje, pasi sëmundja e tyre e ul perceptimin e dhimbjes. Pra, inflamacioni vazhdon dhe pacienti nuk e kupton dhe mund të çojë në ndërlikime, ndërkohë që infeksioni i kolecistës mund të kapet në fazë më të avancuar.