Promovimi i frikës

Çmos kemi thënë me të drejtë për “policinë që duam” të Saimir Tahirit si jarane e kanabizimit të vendit, por për hir të së vërtetës, nuk pati akuza nga qytetarët se prej dhunës së saj të ketë vdekur njeri. Vetëm gjatë muajit maj në Korçë e Shkodër kemi dy raste tronditëse. Enea Ftoi vdiq në paraburgimin e qytetit juglindor. Familjarët e tij akuzuan policinë se e kishte rrahur barbarisht dhe se...

në trupin e tij kishte shenja dhune shtazarake. Ardian Kallami nga Vau i Dejës vrau veten sapo doli nga komisariati i Shkodrës. Edhe në këtë rast, e bija e të ndjerit tha se kishte dëshmi filmike se i ati ishte rrahur e trajtuar kafshërisht ne Polici, fakt ky që e çoi në depresion e në vetëvrasje. Po ashtu, pak kohë më parë një tjetër qytetar po në Korçë rrëfeu se ishte rrahur paq nga policët për të pranuar një vjedhje, që nuk e kishte kryer. Këto janë akuza dhe akte tejet të rënda, që po karakterizojnë periudhën e Xhafajt si ministër. Nëse kjo fizionomi e re e Policisë së Shtetit ndërtohet me dijeninë e titullarit të saj për të krijuar imazhin e dorës së fortë dhe terbietit qeveritar, kemi të bëjmë me rënie në diktaturën e proletariatit dhe metodave të hetuesisë së kohës së parë të Xhafajt. Dajaku mbi qytetarët, depersonalizimi i tyre nëpër komisariate, presioni dhe arroganca, e mbi të gjitha vdekja në këto ambiente apo sapo dalin prej tyre, të kujtojnë vetëm një gjë; komunizmin, fashizmin, nazizmin dhe juntat ushtarake të Amerikës Latine. Në demokraci promovimi i frikës shndërrohet në dëshmi e degradimit të saj. Dy fjalët e urta që “Kush të rreh të do” dhe tjetra se “Frika ruan vreshtin”, në kodin e tyre nuk e kishin parashikuar vdekjen e atyre që duhet të të duan dhe t’i gëzohen vreshtit. Autoritarizmi i Policisë mund të interpretohet si qëllim i pastër politik për të frikësuar kundërshtarët politikë të pushtetit si dhe çdo zë kritik apo opozitar.

Paradoksale duket i gjithë ky peizazh i funksionimit të Policisë së Shtetit pas dokumenteve dhe video- përgjimeve mbi të vëllain e ministrit të përfshirë në narkotrafik, që komprometojnë rëndë raportin e ministrit Xhafaj me të vërtetën dhe etikën publike. Kësisoj shfaqen dy standardet e veprimit të kësaj organizate teorikisht me dobi shoqërore. Nga njëra anë dhuna ndaj qytetarëve me derivat vdekjen, e nga tjetra vënia e saj në shërbim të krimit të organizuar duke perifrazuar akuzat e opozitës. Për të dyja këto akuza ende nuk është thënë fjalë e fundit. Ajo e drejtësisë. Po kush do e thotë e si atë? Një sistem drejtësie në kaos me disa gjykata të shkallëve e profileve të ndryshme që nuk funksionojnë e me pjesën tjetër të sistemit grusht bashkuar rreth qeverisë? Personalisht nuk e besoj asnjëherë që Edi Rama ka vullnet që të masakrojë qytetarët e vet apo të lajmërohet për vdekjet e tyre tragjike me subjekt policinë, por kjo nuk e shpëton atë nga përgjegjësia morale e politike, që ato ndodhin gjatë qeverisjes se tij.

Po ashtu dje, gazeta “Panorama”, një institucion serioz i informacionit në Shqipëri, lajmëroi se kishte indicie mbi një survejim të mundshëm të kreut të opozitës Lulzim Bashës. Ky fakt u pranua edhe nga PD e kryetari i saj. Çdonjëri prej nesh uron që të mos jetë e vërtetë se nëse po, shteti ligjor ka rënë. Survejimi i liderit të opozitës do të ishte kalim në despotizëm. Nëse kjo i ndodh atij, ne të tjerëve na ndodh çdo gjë. Edhe nëse nuk rezulton e vërtetë, është e mirëgjetur për të ngulitur psikozën e frikës dhe të hakmarrjes personale e të përdorimit të policisë.

Ndërsa vdekjet janë të vërteta. Mbi to duhet hetim e drejtësi për familjarët, por edhe për shoqërinë që kërkon parandalim.

Një sistem drejtësie në kaos me disa gjykata të shkallëve e profileve të ndryshme që nuk funksionojnë e me pjesën tjetër të sistemit grusht bashkuar rreth qeverisë? Personalisht nuk e besoj asnjëherë që Edi Rama ka vullnet që të masakrojë qytetarët e vet apo të lajmërohet për vdekjet e tyre tragjike me subjekt policinë, por kjo nuk e shpëton atë nga përgjegjësia morale e politike, që ato ndodhin gjatë qeverisjes se tij