Artistët: Protestojmë jo më për Teatrin, por për tokën

Vasjan Lami reciton Pashko Vasën: Kjo është toka jonë, na e kanë lanë të parët tanë. Kush mos ta preki se vdesim të tanë

“Kjo është toka jonë, na e kanë lanë të parët tanë/ Kush mos ta preki se vdesim të tanë”. Ky ishte mesazhi që lëshoi dje aktori Vasian Lami përmes vargjeve të Pashko Vasës, në protestën e radhës për mbrojtjen e Teatrit Kombëtar.

Mes diskutimeve, recitimeve të poezive apo eseve të shkruara nga vetë aktorët, këta të fundit, bashkë me aktivistë dhe qytetarë të Tiranës u mblodhën sërish në mbrojtje të kauzës së tyre që është moslejimi i shembjes së godinës së Teatrit Kombëtar. Të gjithë folësit në këtë takim u shprehën se tanimë kjo nuk është më një çështje për Teatrin, por për tokën. Ajo nuk duhet të preket. “Shyqyr që kryeqyteti nuk ishte në Berat, se do i kishim fshirë 2000 vjet histori”, ironizoi aktori Alert Çeloaliaj. Ai edhe një herë i mëshoi qëndrimit të kësaj pakice që po i reziston presionit për shembjen e godinës së TK- së. “Thonë se ne jemi një pakicë, por kjo pakicë është e mbështetur nga shumë qytetarë të Tiranës që vijnë për ditë. Ne mund të jemi pakicë, por e themi qartë mendimin tonë: nuk duam që kjo godinë të shembet, duam të rikonstruktohet. Ndërsa ajo shumica e heshtur, kurrë nuk e ka artikuluar të shembet, sepse është një përgjegjësi e madhe ta mbajnë. Unë sfidoj të gjithë ata që janë për shembjen dhe të vijnë e ta thonë hapur këtë mendim”, tha Çeloaliaj, duke iu referuar edhe projektligjit që po gatitet, që tjetërson pronën publike në atë private. “Nuk dua të diskutojmë për projektligjin, sepse teknikalitetet diskutohen kur pranohet një projektligj, ne nuk e pranojmë atë”, tha Çeloaliaj. Këtij mendimi i qëndroi edhe regjisori Robert Budina. “Kam kërkesë për ata që mendojnë ndryshe, a kanë mundësi të vijnë këtu dhe të artikulojnë mendimin e tyre dhe t’i flasim njëri- tjetrit. Cili është mendimi i tyre për pronën publike? A duan që ajo të shkojë në drejtim të paditur?”, tha ai, duke lexuar më tej një ese të titulluar “Ç’më panë sytë!”, për historinë e Teatrit Kombëtar, që në momentin kur u ndërtua 80 vjet më parë. Shkruar në formën e një monologu të vetë Teatrit, që qëndron përballë godinave të rikonstruktuara, ndërsa vetë rrezikon të shembet e në vend të tij të ngrihen kulla.

Pedagogu i gazetarisë Ervin Goci, duke renditur ecurinë e ngjarjeve të fundit, që nga takimi në “Plazza”, te deklaratat e kryebashkiakut të Tiranës Erion Veliaj në Prizren, pikërisht në Kinema “Lumbardhi”, që banorët e Prizrenit ia dinë për nder ekzistencën vetë Edi Ramës, që asokohe u shpreh kundër shembjes së Kinemasë mbi Lumbardh: me shembjen e Teatrit aktorët mbeten rrugëve, u shpreh edhe njëherë që arsyeja e protestës nuk lidhet me ndërtimin e një teatri të ri, sepse të gjithë duan një teatër modern, por është kundër manipulimit dhe tjetërsimit të pronës. Aktorja dhe regjisorja Taulanda Jupi, duke kujtuar se Komuniteti Europian, ku ne po përpiqemi të aderojmë, e ka shpallur vitin 2018, vit të Trashëgimisë Kulturore, në Tiranë nuk gjenden para për të rikonstruktuar një teatër. Aktivisti Lavdosh Feruni e trajtoi çështjen nga pikëpamja ambientale, se sa e vështirë po bëhet jeta në Tiranë nën trysninë e kullave dhe dendësisë së banorëve. Të shumtë ishin edhe qytetarët e thjeshtë, që u shprehën kundër shembjes së godinës së Teatrit Kombëtar, madje edhe të gatshëm për të kontribuar për mbledhjen e fondeve për rikonstruksionin e saj.