Përsiatje për një tërmet

Tëmërkurën e shkuar ra tërmet në Shqipëri, diku gati pesë, diku gati gjashtë ballë sipas shkallës Rihter...

diku u ndje më pak e diku më tepër. Një dukuri natyrore kjo tmerrësisht e frikshme, madje shkatërruese, me pasoja të mundshme vdekjeprurëse për një popull të tërë, sidomos në një qytet si Tirana me ndërtesa fort të larta e veçanërisht me kulla të ardhshme deri në pesëdhjetë kate. Çuditërisht, në kundërshtim me shkencën sizmologjike e me përvojën e sizmologëve në gjithë vendet e botës, përfshirë edhe Shqipërinë e botës së tretë, u habita kur dëgjova që Ilias Uma dhe e shoqja, Mukandes Uma, pra, një çift astrologësh botërisht të famshëm shqiptarë, sapo kanë bërë një zbulim fantastik: tash e tutje, gjithë tërmetet, ciklonet e tornadot e mundshme e të përfytyrueshme do t’u shmangen, si djalli nga temjani, disa pikave të kryeqytetit shqiptar. Me siguri, zonjat e zonjushat dhe zotërinjtë e zotrushët që në këtë çast po lexojnë këto radhë, mund të pyesin me të drejtë dhe me shqetësim e ankth: “Cilat janë këto pika? Ku ndodhen ato? Përse të mos bëhen publike me qëllim që populli i pafajshëm të turret atje për të qenë i mbrojtur nga pasojat që sapo përmendët ju, zoti Tupja?”

Mjerisht, astrologët në fjalë nuk mund t’i përgjigjen pozitivisht kësaj pyetjeje, sepse atje do të vërsuleshin tërë shqiptarët, me soj e sorollop, e do të shkelnin, shtypnin e vrisnin njëri- tjetrin, secili për të shpëtuar kokën e familjen e vet. Merret me mend përse vendndodhja e këtyre pikave do të mbahet e fshehtë, ashtu siç mbahet e fshehtë vendndodhja e vetë dyshes Uma. Duke u nisur prej këtij fakti dëshpërues e prej përvojës së “Bllokut”, si edhe prej asaj të tuneleve speciale ku do të strehohej dikur udhëheqja e lartë e Partisë së Punës në rast sulmi atom- ik nga imperializmi amerikan dhe social imperializmi sovjetik, ish-kolegu e miku im Françesk Armadhi, pas një arsyetimi prej detektivi, hamendëson që këto pika tash e tutje të paarritshme në Tiranë nga gjithë tërmetet, ciklonet e tornadot e mundshme e të përfytyrueshme, do të jenë Kuvendi, Kryeministria dhe Kryebashkia. Pas disa hulumtimesh të tjera, ai, pra, Françesk Armadhi, saktëson: Së pari, lidhur me Kuvendin, ky do të jetë i mbrojtur nga dukuritë e lartpërmendura vetëm gjatë seancave që do të bojkotohen nga deputetët e opozitës, kështu që, për të shpëtuar këtë “monument kulture” të politikës shqiptare, këta do të bënin mirë të mos dukeshin fare as në afërsi të Kuvendit; së dyti, e njëjta gjë vlen edhe për Kryebashkinë e Tiranës, pra, përfaqësuesit e opozitës në këshillin kryebashkiak duhet të mos shkelin as në Kryebashki, as në afërsi të saj; së treti, në mënyrë që të mos shembet kurrë e kurrsesi Kryeministria, mjafton që atje të jetë e pranishme zëvendësja e Kryeministrit, kurse për sa i takon banesës madhështore tip kalaje të këtij të fundit në Surrel, ky monument kul- ture i tashëm, i pashëm e i hatashëm, në krahasim me të cilin Luvri mbretëror në Paris apo Versaja e Luigjit XIV në afërsi të Parisit zhvleftësohen sapo t’i zë syri, Kryeministri duhet patjetër, doemos e detyrimisht të ngujohet atje me t’u njoftuar nga Ilias Uma apo nga Mukandes Uma, se në filan datë e orë ata parashikojnë me 1000 për qind ndonjë tërmet të fuqishëm me epiqendër pikërisht nën kështjellën kryeministrore, e cila, falë pranisë së tij hyjnore, nuk do të shembet dhe, rrjedhimisht, do të regjistrohet nga UNESKO si supertrashëgimi kulturore e njerëzimit.

Së fundi, për sa u përket ndërtesave që parashikohen të shemben për t’u lënë vendin në qendër të kryeqytetit kullave tri, katër apo pesënjake, Françesk Armadhi, duke ulur zërin pasi hodhi një vështrim të mistershëm rreth e rrotull në lokalin anonim dhe pa prani tjetër njerëzore, ku po pinim nga një kafe farmak e pelin të hidhur, më mësoi që, sipas Umave, Kryeministri ishte tashmë i informuar se tërmeti i të mërkurës së kaluar ishte shenja më e mirë që Teatrin Kombëtar nuk e donin as pllakat tektonike të rruzullit tokësor dhe as yjet lart në qiell; në këtë mënyrë, ata artistë, intelektualë apo thjesht njerëz nga shoqëria civile shqiptare, që me gjasë mund të ngujohen brenda Teatrit në fjalë për të penguar shembjen e tij prej fadromave qeveritare, do të gjenin vdekjen nga pasojat e një tërmeti të zakonshëm dhe jo si rezultat i një akti vetëflijues të vetëdijshëm në kuadrin e një tërmeti kulturor, prandaj Kryeministri mund jetojë sa malet tona kreshnike, gju më gju me popullin dhe gjuhë më gjuhë e buzë më buzë me vetveten pa pasur as më të voglën vrasje ndërgjegjeje, përkundrazi, duke shpalosur e valëvitur krenarinë e tij patologjike të pakufishme.

Ata artistë, intelektualë apo thjesht njerëz nga shoqëria civile shqiptare, që me gjasë mund të ngujohen brenda Teatrit në fjalë për të penguar shembjen e tij prej fadromave qeveritare, do të gjenin vdekjen nga pasojat e një tërmeti të zakonshëm dhe jo si rezultat i një akti vetëflijues të vetëdijshëm në kuadrin e një tërmeti kulturor, prandaj Kryeministri mund jetojë sa malet tona kreshnike, gju më gju me popullin dhe gjuhë më gjuhë e buzë më buzë me vetveten pa pasur as më të voglën vrasje ndërgjegjeje, përkundrazi, duke shpalosur e valëvitur krenarinë e tij patologjike të pakufishme