Nga vjershat për Sadien te letrat me Podrimën, “hapet arkiva” e Dritëro Agollit
"Ku të prehem? Në veri ma grabisin Kosovën serbët, në jug maqedonët, në Perëndim malazezët"
"Vendlindja e Azem Shkrelit nuk është më nën jurisprudencën e Kosovës, po të Malit të Zi, ndërsa varri i Fahredin Gungës gjendet nën jurisprudencën e Serbisë ... E, unë ku të prehem?".
Atdheu është pushtuar dhe Ali Podrimja po ndihej i huaj në dhe të vet. Ku do të prehej? A do t'i jepte azil Shqipëria mëmë?! Ky ishte shqetësimi i poetit në vitin 2003, të cilin e ndan me poetin dhe shkrimtarin shqiptar, Dritëro Agolli. Ndërsa Kosova zien, vajza e Dritëroit, Elona, publikon një letër të poetit Ali Podrimja, i cili vuante ndarjen e vendit të vet. "E, unë ku të prehem? - një shpirt i shqetësuar poeti atdhedashës, sa herë duhet ta ketë përsëritur këtë pyetje. E kur Kombi është në duart e bajraktarëve, pyetja është e thekshme, e dhimbshme. Me kë mund të ndante këtë shqetësim i madhi Ali Podrimja, përveçse me të ngjashmin dhe "vëllanë" e tij poet dhe atdhetar, Dritëroin", shkruan Elona Agolli. Letra është e shkruar me shkrim të shpejtë dore, që dëshmon po aq sa edhe përmbajtja e saj, shpirtin e trazuar të poetit, si kohërat që po kalonte dhe kalon Kosova.
Shqetësimin e tij për Kosovën, Podrimja e kishte shprehur kaherë me vargjet e poezisë së tij, madje qysh se ishte fare i ri.
"Qaj rrafshi im i dashur, qaj!/ Diellin tënd verbuar e kanë tytat/ E vatrat shkimbur deri më një…", shkruante Podrimja në poemthin lirik, "Hija e tokës", shkruar në vitin 1960, kur ishte gjimnazist. Një vit më pas, më 1961, Ali Podrimja botoi përmbledhjen e parë me vargje elegjiake "Thirrje". Më pas vijnë përmbledhjet "Shamijat e përshëndetjeve" ( 1963), "Dhimbë e bukur" ( 1967), "Sampo" ( 1969), "Torzo" ( 1971) etj., deri në veprën "Lum, lumi", ( 1982), kushtuar të birit të ndarë nga jeta, që shënoi një kthesë në poezinë bashkëkohore kosovare. Ali Podrimja është autor i më shumë se dhjetë vëllimeve me poezi dhe mbahet sot nga kritika si përfaqësuesi më tipik i poezisë së sotme shqiptare. Studioi gjuhë dhe letërsi shqiptare në Universitetin e Prishtinës, ku dhe jetoi tërë jetën. Periudha vendimtare për formimin shpirtëror dhe intelektual të poetit janë vitet pesëdhjetë. Më 1957 botoi poezinë e parë në revistën "Jeta e Re", për të vijuar i sigurt krijimtarinë e tij poetike e duke u bërë një nga zërat më të fuqishëm të poezisë shqipe. Podrimja u nda nga jeta në rrethana misterioze në korrik të vitit 2012.