A po i largohet pushteti Zonjës Merkel?
Volker Kauder, kandidati i Kancelares së Gjermanisë, Angela Merkel, nuk do të kryesojë Grupin Parlamentar unionist, pas trembëdhjetë vitesh në krye të tij. Në këtë post me shumë peshë tani do të jetë Ralph Brinkhaus, i ardhur në Bundestag nëntë vite më parë. Media të ndryshme e shikojnë këtë si “pavarësim më të madh të grupit parlamentar përballë Kancelares”. Madje, dhe ndonjë deputet i Social Demokratëve në koalicionin qeverisës e vlerëson zgjedhjen e mësipërme si kryengritje kundër Merkelit.
Pavarësisht nga ç’thuhet, pikëpyetjet përsëri ruajnë staturën e tyre: A është ky një sinjal i fortë për lëkundje reale të qeverisë së zonjës Merkel? A flitet për çarje në koalicionin qeverisës të Kristian Demokratëve ( CDU- CSU) dhe Social Demokratëve ( SPD) dhe për rrjedhojë, a është e njëjta forcë mbështetëse për Kancelaren? Tani për tani nuk duket ndonjë lëvizje e dukshme. Humbja e kandidatit të saj të preferuar në votimin për zgjedhjen e shefit të Grupit Parlamentar, duket se ia bën jo shumë të sigurt pozitën, madje, brenda Grupit. Nga ana tjetër, mendojmë se kjo ia vështirëson dhe ndërmarrjen e një nisme të re, sikundër do të qe kërkesa e mundshme për një votëbesim të ri në Parlament, gjë që mund të çonte në zgjedhje të reja. Një triumf i mundshëm, në fa- vor të saj, kuptohet, do ta konsolidonte më tej atë. Në të kundërt, lëkundjet do të bëheshin më të qarta dhe koalicioni i deritanishëm mund të fillonte shkërmoqjen.
Angela Merkel, nga ana e vetë, siç jemi mësuar ta shohim, përpiqet dhe më tej të ruaj qetësinë e zakonshme. Zërave se po i largohet pushteti, ajo këto ditë u përgjigjet përmes gazetës gjermane “Augsburger Allgemeine”, se “jam këtu gjallë dhe do të vazhdoj punën time”. Ndërkohë, votëbesimit të mundshëm, Merkel i kundërvë faktin që do të kandidojë sërish për kryetare partie në fund të këtij viti. Çka i ndodhi me deputetët e Grupit, ajo nuk e sheh si goditje ndaj figurës së vet, por si “një orë të demokracisë që ka dhe disfata të saj”.
Kancelarja gjermane erdhi në pozicionin që ka sot qysh nga nëntori i vitit 2005. Në zgjedhjet e pesë viteve më parë, CDU dhe CSU, duke qenë fituese, krijuan së bashku me SPD- në koalicionin e nevojshëm qeveritar. Vitin e kaluar, dy partitë e para dolën përsëri fituese, me 32.8 për qind, por me një rënie prej 5 për qind, në krahasim me zgjedhjet e mëparshme. Pas këtij Unioni, u radhit SPD- ja, pra, Partia Social Demokrate, me 20.7 për qind, e cila dhe kjo pati humbjet e veta dhe që pas shumë luhatjesh iu bashkua koalicionit të sotëm. Koalicioni, deri ato muaj shikohej i pamundshëm; kjo, edhe pas përbetimeve të SPD- së se do të qëndronte në opozitë. Pikërisht, pas zigzagesh pasigurie, bllokimi të situatës politike për disa muaj, zhurmës se fundi i Kancelares kishte filluar të dukej, Merkeli arriti kompromisin, për një bashkim forcash, duke i afruar sërish socialdemokratët e lëkundur për të qeverisur së bashku, konservatorë dhe socialdemokratë, edhe në katër vitet që do të vinin,
Merkel, kjo grua e hekurt, e mësuar me këto situata, nuk është bërë asnjëherë pre e tyre. Le t’u kthehemi vështirësive që u krijuan me problemin e pra- nimit të refugjatëve dhe që pritej të ishte një erozion real për pushtetin e Merkelit. Përballë zemërimit, në radhë të parë të anëtarëve të partisë së saj, por dhe ultimatumeve të simotrës bavareze, CSU, në aleancë, pa folur për pakënaqësinë e asaj pjese të qytetarëve gjermanë ndaj një milion emigrantëve, Angela Merkel ia doli me sukses edhe këtij testi të vështirë në skenën e Gjermanisë, duke mos vënë në dyshim fjalët e njohura profetike të saj “ne mund t’ia dalim” e me një rritje të besimit te Kancelarja. Ndaj dhe sot është e vështirë të mendosh një largim të pushtetit prej saj.
Reputacioni i zonjës Merkel lidhet dhe me impaktin e saj në Bashkimin Europian, duke mos e ndarë të ardhmen e vendit të vet nga ky i fundit, për një Europë të fortë dhe me kapacitet të zgjeruar në përballimin dhe shmangien e krizave. BE- ja, veçanërisht në kushtet aktuale, ka nevojë për vizionin e kthjellët dhe mbështetjen kryesisht të Kancelares gjermane. Vetë stabiliteti i Europës nuk mund të kuptohet pa veprimin aktiv të saj apo dhe të Emmanuel Macron nga ana tjetër, për mbështetjen dhe më tej të rajonit tonë në rrugën e integrimit europian të tij. Të gjitha këto, pavarësisht sfidave, nuk mund ta sfumojnë besimin e gjermanëve te Kancelarja e tyre, por dhe atë të europianëve te liderja e BE- së. Përkundrazi. Ato e forcojnë edhe më shumë këtë besim.