Krimet ndaj të miturve dhe disa ftesa publike
Mbasdaljes së kronikës së zezë mbi ngjarjen e dhimbshme të tentativës për përdhu- nimin e një minoreneje në ambientet e një shkolle pu- blike e diskutova me fëmijët e mi të rritur që prej vitesh jetojnë jashtë shtetit në një vend të BE- së… Mësimi që mora nga kjo bisedë dhe që po e ndaj me miqtë e “fb” është si vijon:..
Kronika e zezë: histori të tilla, edhe pse sporadike, ndodhin edhe në Perëndim, por nuk flitet të ndodhin në ambiente arsimore publik a privat qoftë ai ( e fundit një ngjarje në Gjermani me një minorene me aftësi ndryshe të përdhunuar në pyll nga disa emigrantë bullgarë). Masmedia atje përgjithësisht nuk i përfshin në raportimet e veta të përditshme ngjarje të tilla, por në TV serioze, ku mbulimi kryhet me programe të posaçme edukative, në të cilat përfshihen gazetarë profesionistë, prindër, edukatorë, psikologë, punonjës socialë, punonjës të policisë, juristë etj.. Fokusi: edukimi, parandalimi, përfshirja e të gjithë hallkave që mbrojnë jetën, shëndetin e minorenëve dhe i përgatitin ata vetë hap mbas hapi që të përballen me sfidat e jetës…
E tani të vijmë te Shqipëria jonë… Se si është gjendja, nuk po them asgjë sepse e njeh secili…
FTESA IME PËR MASMEDIAN:
Në kërkim të “scoop”- it gazetaresk mos nxitoni të dëmtoni më tej viktimën, por mendoni për një çast sikur në vend të asaj fatkeqeje të ishte fëmija, motra, pse jo edhe vëllai apo kushëriri juaj… D. m. th mbulojeni ngjarjen profesionalisht, duke ruajtur me fanatizëm identitetin dhe vendngjarjen/ vendndodhjen e viktimës, debatojini ngjarje të tilla si probleme sociale dhe jo si mall tregu në ankandin e shpifjes ( jo sipas modelit të kazanit apo të kazanxhiut), por në kuptimin literal të kësaj fjale… Fundja, respektoni ligjin siç edhe po kërkon me të drejtë Prokuroria… Përfshini në debat edhe juristët e universiteteve dhe akademikët e sferës sociale për t’i mundësuar shoqërisë të kuptojë stadin e sotëm të zhvillimit, sfidat e hapjes, problemet e familjes, rolin dhe përgjegjësinë e prindit, shkollës dhe t komunitetit etj..
FTESA IME PËR DREJTUESIT E SHKOLLËS DHE INSTITUCIONET PËRGJEGJËSE SUPERIORE TË SAJ, DUKE PËRFSHIRË MINISTREN E ARSIMIT:
Ndëshkoni në mënyrë shembullore dhe pa mëshirë me largim nga detyra dhe çoni përpara drejtësisë drejtoreshën e shkollës dhe personat e tjerë përgjegjës për sigurinë në shkollë. Deklarimi publik i saj në masmedia se “shkolla ka qenë jashtë orarit të punës…”, se “… nuk ka asnjë të dhënë që personeli i shkollës të jetë përfshirë në këtë ngjarje” komprometon rolin e saj institucional dhe tregon se sa larg së vërtetës është propaganda zyrtare për “caktimin e drejtuesve të shkollave përmes konkursit në portal- e”, e të tjera “dokrra hinit” të kësaj kohe, siç thoshte Fishta i madh dikur. Mos harroni se për një prind nuk ka asgjë më të shtrenjtë se fëmija dhe se personeli i shkollës me në krye drejtorin a drejtoreshën janë përgjegjës për sigurinë e jetës dhe të shëndetit të fëmijës po aq sa për edukimin qytetar dhe shkollimin e tyre sipas programit përkatës.
FTESA IME PËR PUNONJËSIT SOCIALË DHE DREJTËSINË:
Edhe pse mendoj se në këto poste pune janë caktuar edhe shumë militantë partiakë, njerëz mediokër, punonjës fushatash dhe disa ndoshta edhe pa arsimimin përkatës apo me arsim taleban në universitetet diplomashitëse të kësaj periudhe të çmendur, përsëri roli i tyre është i pazëvendësueshëm në edukimin e përditshëm, përmes programeve shkollore dhe jashtëshkollore, por edhe në mbulimin mediatik, duke filluar që në radio televizionin publik dhe masmedian private. Është koha të kujtojmë se edukimi është proces dhe jo një moment, se shoqëria jonë duhet të çlirohet nga qëndrimi emocional ( reagimi vetëm pasi ndodh diçka dhe thjesht momental), por të bëhet racionale, duke i dhënë vendin që i takon parandalimit, përgatitjes së qytetarëve të Shqipërisë së nesërme, në vend të “qytetarëve që duam në Shqipërinë që duam*”, që siç treguan edhe votimet e fundit, se po ngjajnë si dy pika uji me “njeriun e ri” të para tri dekadave… Këtu mund edhe duhet të kontribuojnë organizatat e shoqërisë civile vendase që trajtojnë të drejtat e fëmijëve, institucionet e huaja të sistemit të Organizatës së Kombeve të Bashkuara si UNICEF, UNDP., etj., si dhe gazetarët dhe aktivistët civilë që mbushin ekranet për probleme shumë më pak të rëndësishme se krimi e dhuna në familje, në shkollë dhe në ambiente të tjera në shoqërinë e sotme shqiptare.
Së fundmi, uroj dhe shpresoj që dikush nga bota akademike e shkencave sociale dhe komuniteti i organizatave që trajtojnë të drejtat e fëmijëve, në bashkëpunim me juristë të fushës dhe dikastereve përkatëse të interesuara, të kontribuojnë në rishikimin e kuadrit ligjor penal, të paktën në dy drejtime, të cilat unë mendoj se janë bërë evidente. Së pari, në mundësimin e veçimit të minorenëve të ndaluar nga drejtësia ( në paraburgim) nga të rriturit në komisariatet e burgjet ku mbahen sot. Së dyti, në hapjen e shkollave të riedukimit ( terminologji e vjetër mund të thotë ndokush, por unë mendoj se kjo është fjala e duhur) për minorenët e dënuar me vendime të formës së prerë të gjykatave. Ndoshta kështu, edhe Kuvendi i Shqipërisë, me gjithë përçudnimin që po përjeton prej shkurtit të këtij viti, me mënyrën sesi u bë monokolor pa proces zgjedhor normal, mund të shërbejë vendin më shumë se duke forcuar penalitetet kundër protestuesve, që nuk ngopin barkun me bukë për shkak të keqqeverisjes, por që me protestat e tyre demokratike i prishin qetësinë 4D udhëheqësit…