Planeti Tokë, përpara një rreziku që pakkush e thotë…

Nga ora në orë, lajmërimet për virusin e ri po përforcohen në nivel botëror. Dikush mendon se është një flluskë sapuni, për të shitur fill më pas vaksinat e posaçme dhe për të siguruar nga ankthi botëror edhe ca miliarda dollarë të tjerë.

Porse mundësia që ky virus është “arratisur” nga ndonjë laborator lufte i Republikës Popullore të Kinës, është po aq i lartë. Kinezët, sidoqoftë, po mundohen në mënyrë shembullore ta korrigjojnë këtë gjë, duke marrë masa spektakolare dhe mbresëlënëse.

Por, gjithashtu, askush nuk mund ta përjashtojë mundësinë që kjo “arratisje” e këtij virusi vrasës, të jetë një arratisje e autorizuar nga mendje të sëmura që kanë shpërthyer një shantazh bakteriologjik, për të mos thënë një luftë të mirëfilltë…

Urojmë Zotin që këto mendje të sëmura, të cilat përllogarisin dominimin e racave dhe gjunjëzimin e kundërshtarëve, të mos kenë pozicione kyçe dhe vendimmarrëse, që të veprojnë në mënyrë të pakontrolluar dhe në mënyrë terroriste. Sepse nëse virusi vrasës është futur në qarkullim në mënyrë të qëllimshme, është rasti flagrant i një terrorizmi bakteriologjik të frikshëm.

Lus Zotin të mos jetë kështu! Industria e vdekjes, në të vërtetë, ka qenë gjithmonë ajo që ka fituar gjithmonë më shumë para në planetin tonë.

Duke filluar nga falsifikimet e ushqimeve, te teknologjitë mjekësore që fshihen, për t’u shitur më shtrenjtë, pavarësisht se sa viktima ndëshkohen me vdekje, te ndotja globale, tek industria e armëve dhe duke kulmuar te laboratorët e vdekjes bakteriologjike, që mund ta shfarosin njerëzimin, por të ruajnë pasurinë e tokësorëve, ndryshe nga bombat atomike gjithëshkatërruese…

Sa pak dashuri ka mbetur në mendjet dhe shpirtrat e superkupolës politike dhe financiare, që udhëheq realisht botën, herë në mënyrë të dukshme dhe më shpesh akoma, në mënyrë të padukshme…

Sa pak dashuri dhe sa ftohtësi rrëqethëse, në lidhje me jetët njerëzore të pambrojtura, që ikin, ndëshkohen dhe shfarosen pa e kuptuar se përse.

Të vjen keq kur sheh në këtë rast Shqipërinë!

Supermjekë dhe superintelekte të keqmenaxhuara, gjysmë të braktisur në fatin e tyre, që për më tepër përfliten me pasion.

Shqiptarët, “gjalpë i mirë në lëkurë qeni!…”, mbllaçitin në këto raste zagoritët.

Sa pak dashuri dhe sa ftohtësi rrëqethëse, në lidhje me jetët njerëzore të pambrojtura, që ikin, ndëshkohen dhe shfarosen pa e kuptuar se përse. Të vjen keq kur sheh në këtë rast Shqipërinë! Supermjekë dhe superintelekte të keqmenaxhuara, gjysmë të braktisur në fatin e tyre, që për më tepër përfliten me pasion. Shqiptarët, “gjalpë i mirë në lëkurë qeni!…”, mbllaçitin në këto raste zagoritët.