“Ligji i luftës duhet hequr pa kushtëzime”

Xhufi: Të bëhet pa zhurmë e pa bujë, siç veprohet me gjërat e turpshme

Ka shenja për të shpresuar se Kryeministri i ri i Greqisë, z. Mitsotakis, është bindur se është në interes edhe të Greqisë të ndryshojë qëndrim ndaj fqinjit të Veriut. Si djalë i ish- Kryeministrit Konstantin Mitsotakis e vëlla i zonjës Bakojanis, ai mban mbi shpatulla peshën e rëndë të politikës së shantazhit e të imponimit që ka karakterizuar politikën e Athinës ndaj Shqipërisë në këta 30 vjetët e fundit. Ndaj, them, premtimi për abrogimin më në fund të ligjit të luftës me Shqipërinë premton për një qëndrim të ri të qeverisë greke

sionin kundër vendit fqinj. Këmbëngulja greke për ta shpallur e për ta mbajtur aq gjatë në fuqi ligjin e luftës tregon se politika greke nuk e paska konsideruar Shqipërinë vend të pushtuar më 1940- ën dhe qeverinë kuislinge të Mustafa Krujës, që iu bashkëngjit politikës së Italisë fashiste, e paska konsideruar dhe e konsideron një qeveri të ligjshme! Nëse është kështu, edhe qeveria kuislinge shqiptare duhet të kishte sajuar më 1943- shin një ligj lufte me Greqinë, sepse trupat gjermane që hynë në Shqipëri në verën e atij viti erdhën pikërisht nga Greqia, ku gjithashtu kishte një qeveri kuislinge kukull të gjermanëve, të drejtuar nga K. Rallis. Grekët vërtet mbahen si krijuesit e shkencës historike, por kjo s’do të thotë se marrëdhëniet e tyre me historinë janë gjithnjë të ndershme e të panjolla. Në këtë kuptim, duke përshëndetur deklaratën e qeverisë greke për heqjen e ligjit të luftës, nuk mund të mos na bëjë përshtypje ftesa e ministrit Dendias, që qeveritë greke e shqiptare të punojnë “së bashku” ( together) për arritjen e këtij objektivi. Jo, ligji duhet të zhbëhet në mënyrë të njëanshme nga pala greke, si përgjegjësi ekskluzive e saj. Aq më pak, nuk duhet trajtuar ai hap si pjesë e “paketës” së problemeve për t’u zgjidhur mes dy vendeve. Ligji i luftës duhet hequr pa kushtëzime, pa kompensime dhe në mënyrë integrale, duke zhbërë edhe pasojat e tij ligjore, siç është ligji shtesë për bllokimin e pasurive të qytetarëve shqiptarë në Greqi. Mbi këtë çështje nuk ka asgjë për të dyshuar, për të diskutuar, madje as edhe për të festuar. Mirë është që heqja e ligjit të turpshëm të luftës të bëhet pa zhurmë e pa bujë, siç përgjithësisht veprohet me gjërat e turpshme.

Ministri i Jashtëm grek, Dendias, nuk e fshehu entuziazmin kur tha se Shqipëria ka avancuar mirë në çështjet e minoriteteve ( duke pasur parasysh një projektligj që përcakton një minoritet me 300 firma anëtarësh apo dhe ligjin e censusit, ku do të lejohet të deklarohet në mënyrë vullnetare etnia dhe besimi fetar). Mendoni se këto hyjnë te presioni që Greqia bën para Konferencës së Parë Ndërqeveritare të BE- së me Shqipërinë?

Unë nuk di nëse projektligji idiot, që u mundëson 300 vetëve të kërkojnë statusin e pakicës kombëtare, ka kaluar në Kuvend. Për të nuk u bë fare zhurmë. Atë projektligj e gatoi qeveria, por me sa pamë, për të heshti si peshku edhe opozita. Uroj që të mos paraqitet fare në Kuvend. Edhe pa të, në fushën e të drejtave të minoriteteve, Shqipëria, ashtu si edhe Kosova, mbajmë rekordin absolut në botë. Në vitin 2017 qeveria Rama nxori ligjin që u njihte statusin e pakicës kombëtare edhe grupeve, që përndryshe njihen si grupe gjuhësore ose kulturore. Një “mirësi” e tillë habiti edhe vetë Departamentin e Shtetit të SHBA- së, i cili jo pa habi e evidentoi një fakt të tillë në raportin e tij të vitit 2019. Tani, me këtë projektligj të ri, që i njeh statusin e “pakicës kombëtare” një grupi prej 300 personash që e kërkojnë një gjë të tillë, qeveria e ka zgjidhur fare qesen. Por do të thosha, se edhe i ka hapur punë vetes. Sepse kombësia nuk shpiket e nuk ndërrohet, siç mund të ndodhë me besimin. “Kombësia është një çështje fakti, jo një çështje zgjedhjeje”, thotë ligji ndërkombëtar. Parashikoj që autoritetet tona do të kenë mjaft kokëçarje me censusin e ri, i cili me siguri do ta trajtojë problemin e deklarimit të kombësisë me shumë “sportivitet”. Sepse të dhënat e atij censusi do të duhet të kolaudohen me të dhënat e zyrave të gjendjes civile. Kështu, nëse dikujt i ka shkrepur në kokë të ndërrojë kombësinë, do të duhet të llogarisë se mund të ballafaqohet me ligjin. Gjithsesi, kjo është një çështje që i përket së ardhmes. Deri kur t’i vijë koha, uroj që te ligjbërësit e politikëbërësit tanë të ketë triumfuar arsyeja.