Ndërhyrjanëkabinënsekrete nga i besuari i Sigurimit
Rrethi i ngushtë i teknikëve që kontrollonin telefonat e udhëheqjes
thashë, këtë radhë me zë të lartë. Ndoshta është bërë nga lagështia, më tha me sytë përdhe. Atëherë, pse e zhduke, i bërtita, apo të fshihje provën. Ai filloi të mërmëriste nëpër buzë dhe hera-herës ngrinte zërin, sikur ta kisha bërë unë atë lidhje të jashtëligjshme.
E pashë që ishte e pamundur të vazhdoja më tej me të dhe u largova. Për mua tashmë ishte e qartë se kishim të bënim me një veprim të qëllimshëm, pasi kabina në fjalë ishte ndërtuar e re, lagështi as që bëhej fjalë, ca më tepër që ai e kishte për detyrë të kontrollonte çdo ditë këtë ndërlidhje, në veçanti atë të Kryeministrit, të cilit i kishte ndodhur edhe më parë e njëjta gjë.
HAZYRI NGA KOSOVA, I BESUARI I SIGURIMIT
Hazyri ishte me origjinë nga Kosova, i ardhur në Shqipëri prej disa vitesh. Ishte miratuar për këtë shërbim si gjithë punonjësit e tjerë dhe si specialist ishte ngarkuar nga Ministria e Brendshme për kontrollin e telefonave të Udhëheqjes dhe konsiderohej njeri i besuar. Ishte i martuar, por nuk kishte fëmijë dhe kishte adoptuar një vajzë. Gruaja e tij shërbente në degën e dytë të Ministrisë së Brendshme në përgjimet telefonike (“Shtëpia me Gjethe”). Nipi i Hazyrit, H. Basha, po ashtu kosovar, ishte kryetekniku i centralit telefonik të Komitetit Qendror. Megjithëse asokohe kishte një ligj që nuk lejonte dy njerëz të së njëjtës familje të punonin në një vend pune. Pra, nip e dajë kishin gjithë ndërlidhjen e udhëheqjes nën kontroll. Të dy të zgjedhur dhe me miratim të veçantë nga ministri i Brendshëm. Ata mund të përgjonin këdo nga udhëheqësit pa u kuptuar.
Po atë ditë i raportova zv.ministrit për atë që konstatova. Ai nuk reagoi dhe aty për aty më tha se do t’i raportonte ministrit. Ministër ishte Feçor Shehu, por zakonisht për gjëra të tilla i raportohej Kadri Hazbiut, asokohe ministër i Mbrojtjes, i cili e kishte në patronazh Ministrinë e Brendshme. Prita të merrja ndonjë përgjigje për këtë problem, por asnjëherë nuk mora. Çuditërisht, ministri nuk reagoi.
Megjithatë, mbas disa ditësh teknikun e mënjanuam nga kontrolli i telefonave të udhëheqjes. Ky proces tashmë bëhej me komision të veçantë, por Hazyri përsëri mbetej tekniku i vetëm që kontrollonte funksionimin dhe mirëmbajtjen e centralit telefonik sekret dyshifror të udhëheqjes.
Mënyra si ishte organizuar shërbimi i ndërlidhjes sekrete për udhëheqjen, garantonte siguri, madje kishte parametra të tillë që teknikisht e bënin të papërgjueshme. Linjat telefonike kabllore shkonin direkt nga centrali telefonik në zyrat dhe shtëpitë e liderëve pa pasur asnjë shkëputje apo komutim gjatë rrugës, duke mënjanuar mundësinë e përgjimit. Mundësia e vetme që mund të vije në përgjim këta telefona ishte në centralin telefonik, i cili i ishte besuar dhe kontrollohej nga Hazyr T.
Ishte një periudhë kur problemi i përgjimeve ishte kthyer në paranojë në kokën e Kryeministrit dhe të së shoqes. Kryqëzata ndaj Mehmet Shehut atë shtator të ‘81 për fejesën problematike të të birit, e bënte situatën edhe më kritike, sidomos për ne inxhinierët dhe specialistët që përgjigjeshim për shërbimin e ndërlidhjes sekrete të udhëheqjes. Sidoqoftë, përtej këtij konteksti politik, nga kontrollet tona kishte rezultuar se telefoni i Kryeministrit ishte përgjuar. Kjo, jo për të vjelë ndonjë informacion sekret nga bisedat e bëra, por për të ngacmuar dhe bezdisur Kryeministrin, për të rindezur karakterin e tij të rrëmbyer dhe të fortë, në mënyrë që të reagonte me forcë dhe të përplasej me udhëheqjen. Pa dyshim, kjo krisje u interesonte zbulimeve të huaja, kryesisht UDB-së jugosllave. Mirëpo, telefonat, për të cilët flitej se përgjoheshin, ishin të ndërlidhjes katërshifrore të qytetit dhe nëpërmjet tyre nuk zhvillohej asnjë bisedë sekrete. Për këto unë i kisha sqaruar.
Bisedat sekrete ndërmjet udhëheqjes bëheshin vetëm në telefonin dyshifror të Ministrisë së Brendshme. Këtu mund të përgjohej vetëm nga tekniku i centralit pa krijuar fare shqetësime te përdoruesit e telefonit. Një shqetësim në këtë ndërlidhje ka pasur vetëm në telefonin e Enver Hoxhës në vitin 1978, të cilën e konstatoi ai vetë në zyrën e tij në Komitetin Qendror në numrin 59. Kjo qe edhe arsyeja që prej kësaj kohe të bëheshin kontrolle të përditshme të telefonave në zyrë. E mendohej se tekniku i kësaj ndërlidhjeje, kosovari Hazyr T., ishte person i sigurt, i besuar dhe i kontrolluar biografikisht direkt nga ministri, çfarë na përjashtonte të bënim kontrolle të tjera për besueshmërinë e tij. * Titulli i autorit “Përgjimi i telefonit të Kryeministrit”