Tirana, ndërmjet një trofeu dhe një projekti

Në vetëm shtatë ditë, Ti rana provoi të prekte "qiellin e shtatë" pas fitores me kampionët në fuqi, por edhe të zhytej "shtatë pash nën dhe" pas humbjes me...

Në vetëm shtatë ditë, Tirana provoi të prekte "qiellin e shtatë" pas fitores me kampionët në fuqi, por edhe të zhytej "shtatë pash nën dhe" pas humbjes me gjirokastritët e ardhur nga inferiorët. Për ta konfirmuar mjaftojnë komentet e shumta të bëra nga një shumicë tifozësh në rrjetet sociale, si për të na bindur se vetëm futbolli, me kapriciot e tij mund të prekë të tilla ndjesi. Kjo sepse, nëse pas fitores me Skënderbeun shumica e tifozëve ishin në një emërues të përbashkët me objektivin për kampion, humbja me Luftëtarin ka rikthyer makthin e dështimeve të sezoneve të fundit, ku edhe pjesëmarrja në Kupat e Europës është kthyer në një tabu. Skuadra më e titulluar në futbollin tonë nuk e fiton trofeun më të rëndësishëm nga viti 2009. Një "agjërim" i tillë nuk ndodhte prej gati katër dekadash dhe realisht e ka turbulluar jo pak ambientin bardheblu. Në këtë pikë, përveç meritës së rivalëve, që kanë pasur gjithmonë diçka më shumë, si Dinamos në 2010 apo Skënderbeut në të gjitha sezonet pasardhëse, një përqindje e madhe shkon për gabimet e bëra nga përfaqësuesit bardheblu. Dhe të mendosh se, gjatë të gjithë këtyre sezoneve, në drejtim kanë qenë trajnerë nga më të spikaturit si Loncarevic, Starova, Rubio, Magani apo Muça dhe futbollistë nga më të mirët e kampionatit tonë si Lika, Osmani, Muça, Taku, Lila, Karabeci, Lilaj, Bulku, Muzaka, Pejiç, Plaku, Balaj e shumë të tjerë, që çdo edicion kanë formuar një bërthamë cilësore. Por në çdo rast nuk kanë mundur të dalin fitues, sepse gjithmonë është luajtur për çdo gjë ose asgjë, duke mbetur të fiksuar pas trofeut të kampionit dhe duke hequr dorë nga ndërtimi i një projekti afatgjatë. Kampionati i 78-të ka nisur si gjithnjë me ambicie maksimale, por një ndryshim i rëndësishëm dallohet se ekzistojnë vërtet elementë që mund të premtojnë një projekt të ri ambicioz. Ka një trajner të përkushtuar, një ndërthurje brezash dhe, mbi të gjitha, shumë të rinj që, me shumë mundësi, do të jenë një garanci për të ardhmen. Është evidente që te Tirana mbizotëron padurimi për t'u ngjitur në majë, por mënyra për ta bërë një gjë të tillë shpeshherë ka qenë e gabuar, pasi janë djegur etapa të rëndësishme dhe, si rezultat, projekti është rikthyer në pikën e nisjes. Veçanërisht pas dështimeve, si ai pas humbjes me Luftëtarin, nevojitet që drejtuesit të ruajnë qetësinë dhe të shtojnë besimin për zgjedhjet e bëra, si dhe të tentojnë të zgjidhin të gjitha problematikat që e rrethojnë klubin. Prej fundit të vitit 2012, në arkën e bardhebluve nuk vjen më asnjë qindarkë nga Bashkia e kryeqytetit, pavarësisht se ky institucion është aksioner me 34% dhe një marrëdhënie e tillë kërkon zgjidhje. Për sa i takon infrastrukturës, pavarësisht se janë bërë investime të rëndësishme, sërish mbetet shumë për të bërë, në raport me mundësitë dhe standardet që duhet të mbizotërojnë. Janë riorganizuar ekipet e moshave, por sërish janë larg standardit të një Akademie të mirëfilltë sportive. Gjithashtu administrata e klubit nuk është plotësuar ende në të gjithë sektorët, duke krijuar jo rrallë probleme për vazhdimësinë. Ndërkohë prezenca e tifozëve dhe kontributi i tyre moral dhe financiar janë një mesazh i qartë se ky klub konsiderohet shumë i rëndësishëm në ambientin e tyre, qoftë sa i takon krenarisë dhe vlerave. Dhe mbështetja e tyre ka nevojë për më shumë përkushtim dhe cilësi. Dhe të gjitha këto janë beteja, që duhen zhvilluar dhe duhen fituar, në funksion të një projekti fitues. Ka ndodhur jo rrallë që, gjatë viteve të tranzicionit, Tirana e ka blerë suksesin. Për këtë mjafton të kujtojmë titujt në vitet 2003, 2004, 2005, 2007 dhe 2009, kur në vend kishte një merkato për bardheblutë dhe një tjetër për të gjitha ekipet e tjera. Tanimë ajo kohë nuk ekziston më. Për shumë arsye, por mbi të gjitha realitetit të ri të krijuar nga rritja e klubeve të tjera. Skënderbeu mbi të gjithë, por edhe Partizani apo Kukësi. Në vështirësi për ta blerë suksesin, zgjidhja më e logjikshme dhe më e shëndetshme do të duhet të jetë ndërtimi i një projekti të ri dhe afatgjatë. Falë tij, me shumë mundësi, trofetë nuk do të mungojnë.

“Prej fundit të vitit 2012, në arkën e bardhebluve nuk vjen më asnjë qindarkë nga Bashkia e kryeqytetit, pavarësisht se ky institucion është aksioner me 34% dhe një marrëdhënie e tillë kërkon zgjidhje. Për sa i takon infrastrukturës, pavarësisht se janë bërë investime të rëndësishme, sërish mbetet shumë për të bërë”