Kronologjia e rrënimit të 24 herë kampionëve

Nga privatizimi i klubit, te borxhet dhe mungesa e një... faksi

Epoka "Halili" rifilloi në mesin e vitit 2014, kur mori zyrtarisht 66% të aksioneve të klubit dhe pjesa tjetër i mbeti Bashkisë së Tiranës. Presidenti i bardhebluve premtoi një projekt afatgjatë, i cili do ta rikthente skuadrën në elitën e futbollit, atje ku kishte qenë për pjesën më të madhe të historisë. Në marrëveshjen me Bashkinë, u theksua se do të negocioheshin borxhet e vjetra të klubit, prej të cilave do të ndaheshin se si do paguheshin dhe cila prej palëve do mbante barrën më të madhe të likuiditetit. Njëkohësisht, u fillua një raport partneriteti si aksioner, ku secili duhet të jepte kontributin për përqindjen që i takonte. Njëkohësisht, Refik Halili, si administratori i shoqërisë, mori në përdorim edhe asetet e klubit për një periudhë 18vjeçare ( stadiumin "Selman Stërmasi", fushën stërvitore "Skënder Halili", fushën në Kombinat). Menjëherë gjatë kësaj periudhe nisi shlyerja e disa borxheve emergjente nga ana e Halilit dhe u investua në merkato për të afruar futbollistë prestigjiozë. KONFLIKTI PËR BORXHET DHE DETYRIMET

Një nga elementët që ka shkaktuar një ndikim në krizën financiare të klubit të Tiranës ka qenë pikërisht dyshimet mbi marrëveshjen e arritur mes Halilit dhe Bashkisë për borxhet e prapambetura. Palët ia kanë hedhur "topin" njëra- tjetrës, se cila duhet të shlyente detyrimet e shkuara, që kapnin shifra kolosale. Në muajt e parë, pas zyrtarizimit të marrëveshjes, ishte presidenti i ekipit që pagoi një numër të konsiderueshëm borxhesh, të cilat kërcënonin edhe penalizime për ekipin. Por, kjo nuk i zeroi totalisht, duke bërë që me kalimin e kohës, edhe për futbollistët që ishin pjesë e ekipit, të mbarteshin detyrime që "lindën" në këtë formë edhe borxhe të reja. Nga ana tjetër, kreu i klubit akuzoi në mënyrë të vazhdueshme Bashkinë, jo vetëm për faktin që nuk paguante borxhet, por edhe se nuk po jepte detyrimet që i takonin si aksionere me kuotën e 33%. Një konflikt që pati një rol të rëndësishëm edhe në problemet financiare të klubit.

REFUZIMI PËR AKSIONERË TË RINJ

Gjatë konferencës për shtyp, ku prezantoi marrëveshjen e arritur me Bashkinë, Refik Halili ka deklaruar publikisht: "Në klub do afrohen edhe aksionerë të tjerë, si familja Nuri, biznesmeni Lul Morina, por edhe të tjera". Në fakt, ky ishte një premtim që nuk u mbajt asnjëherë, pasi mes tyre pati keqkuptime mbi sasinë e aksioneve. Halili nuk pranoi asnjëherë të binte nga kuota e 51%, në mënyrë që të kishte të drejtë të plotë në vendimmarrje

dhe si rrjedhojë nuk u afrua asnjë aksioner tjetër, duke bërë që barra më e madhe financiare e klubit të binte në arkën e Halilit dhe ky i fundit tregoi se e pati shumë të vështirë ta përballonte me sukses. Duke shtuar edhe faktin që pothuajse çdo muaj trashëgohej apo lindte ndonjë borxh i ri që duhej likuiduar brenda afateve të caktuara. SEZONI I FUNDIT

Ky edicion ka pasur dritëhije të shumta. Klubi e nisi fazën përgatitore që në muajin qershor, me shpresën se mund të merrte

pjesë në Kupat e Europës, pas dënimit të Skënderbeut. Në fakt, kjo gjë nuk ndodhi, edhe pse korçarët u pezulluan nga kompeticionet europiane. Mënyra se si u menaxhua faza solli edhe probleme fizike të futbollistëve që rezultuan të njëpasnjëshme që në muajt e parë të edicionit të ri futbollistik. Gjithsesi, një prej investimeve që nuk rezultoi efikas ishte përzgjedhja e lojtarëve në merkato. Pati prurje të madhe të disa futbollistëve afrikanë që erdhën vetëm pak ditë para fillimit të kampionatit dhe kjo ndikoi gjithashtu në formën e tyre fizike. Trajneri Ilir Daja shprehu në mënyrë të vazhdueshme se nuk e kishte të plotë kontingjentin e lojtarëve, pikërisht prej faktit se një pjesë e mirë nuk kishin kryer fazën e duhur përgatitore. Prej afrikanëve, vetëm pak prej tyre mund të konsideroheshin në nivel të pranueshëm, pasi futbollistët e repartit sulmues nuk e justifikuan për asnjë moment veten, duke penalizuar jo pak ekipin në ndeshje vendimtare. SHKARKIMI I DAJËS

Tirana kishte katër barazime dhe tri fitore, kur erdhi edhe humbja e parë në kampionat, pikërisht kundër Luftëtarit në transfertë 2-1. Javën pasardhëse, skuadra barazoi me Vllazninë pa gola dhe kaq mjaftoi që tekniku të shkarkohej nga detyra për t'u zëvendësuar nga Mirel Josa, me justifikimin se rezultatet nuk iu përgjigjën objektivave madhorë që kishte klubi. Në fakt, kjo nuk ndikoi pozitivisht në rezultate, pasi ekipi nisi të marrë të tatëpjetën, duke u pozicionuar në grupin e skuadrave që luftonin për mbijetesë në përfundim të fazës së dytë.

LARGIMET NË MERKATO DHE BORXHET

Në muajin janar, skuadra vendosi që të bëjë largime të rëndësishme nga ekipi. Gjergji Muzaka, Ansi Nika, Enriko Papa dhe Erjon Vucaj nuk u përfshinë në planet e ekipit, duke mos u marrë as në fazën përgatitore. Kjo bëri që mesfushori Muzaka t'i hedhë në gjyq për pagat e pamarra, duke u fituar edhe një gjyq me vlerën e plot 104 milionë lekëve.

BLLOKIMI I MERKATOS

Sikur të mos mjaftonte fakti që larguan disa prej lojtarëve të rëndësishëm, klubi nuk arriti të bëjë dot asnjë afrim. Drejtuesit kishin marrëveshje me Elis Bakajn, por zyrtarizimi nuk bëhej i mundur, për shkak se merkato ishte bllokuar nga FIFA për shkak të borxhit ndaj Martin Kavdanskit, në vlerën e vetëm 5 mijë eurove. Pavarësisht se ky detyrim u pagua më vonë, në korrespondencën mes FIFA-s dhe Federatës njoftohej se e kishin të vështirë të kontaktonin me vetë klubin, pasi ekipi shqiptar nuk kishte një faks. Një element që në fakt mund të nënkuptonte më së miri edhe situatën e vështirë që po kalonte Tirana. REZULTATET DHE ARBITRAT

Në një situatë të vështirë ekonomike, me borxhe të trashëguara dhe detyrime që shtoheshin gjatë gjithë kohës, edhe rezultatet nuk ishin në favorin e skuadrës së Mirel Josës. Në 15 ndeshje radhazi të Kategorisë Superiore, bardheblutë nuk arritën të merrnin dot asnjë fitore, në një afat prej plot pesë muajsh. Madje, edhe tri pikët e para brenda një ndeshjeje u siguruan kundër një rivali që kishte rënë ndërkohë nga kategoria, Korabit, më 10 maj. Një nga elementët që mund të ketë gjithashtu një përqindje të vogël në rrënimin e klubit 24 herë kampion ka qenë edhe mënyra se si janë trajtuar nga arbitrat. Gjykimi për asnjë arsye nuk mund të konsiderohet si aleat i tyre, përkundrazi i ka penalizuar në mjaft raste, sidomos edhe në javët e fundit të kampionatit. Një detaj që tregon më së miri se si "xhaketat e zeza" e kanë parë Tiranën është fakti se nuk kanë marrë asnjë penallti në favor gjatë kampionatit për plot 27 muaj më radhë. Asnjë...