Osvaldo: Godita me grusht Mançinin, më pas i kërkova ndjesë duke qarë

Ish- sulmuesi rrëfen sherrin me trajnerin pas Juve-Inter

Nëse kërkoni në fjalor termin "paqëndrueshmëri", me shumë mundësi në ndarjen sinonime do gjeni emrin e Pablo Daniel Osvaldos. Italo- argjentinasi është larguar nga futbolli vetëm 30 vjeç. Pavarësisht mungesës së vazhdimësisë, sulmuesi ka arritur megjithatë të luajë për skuadra si Roma, Juventusi e Interi (mes të tjerash), përpara se të varte këpucët në gozhdë shtatorin e 2016ës: "Tani kam muzikën. Me Sergion, Taisenin, Hulenin dhe Agustinin kemi themeluar 'Barrio Viejo'-n. Do doja të na dëgjonin për vlerat tona, jo për emrin tim". S'do mjaftonte as një libër për ta rrëfyer. E bën ai vetë, ose së paku përpiqet...

mungonin... "Mister, zhvillohet Cosquin Rock (festival argjentinas). M'u përgjigj: "Kisha harruar! Shko, nuk mund ta humbasësh". Dy të çmendur... Për ju thuhej se nuk ishit profesionist i vërtetë. Idiotësi. Flisnin sepse isha ekstravagant. Në të 90'-ën për mua mbaronte gjithçka dhe nuk isha një Kristiano Ronaldo, që bën palestër në shtëpi edhe pas stërvitjes. Kisha hobi edhe jashtë fushe.

Pra një shenjtë?

Mos e teprojmë. Isha një rebel që ka bërë disa gabime, megjithatë isha më i miri. Në mbrëmje dilja, diçka normale. Por etiketimet... Juve-Inter (1-1). "Do të rrihemi?" Ai: "Por mos ma thuaj këtu, përpara të gjithëve". Po të mos më largonte, do kishte humbur autoritet. Më pas i shkova në zyrë duke qarë, më vinte turp. Është trajner i madh dhe person me karakter...

Si Ikardi...( e njëjta ndeshje, minutat e fundit: Mauro nuk i pasoi duke tentuar vetë portën).

Atje fluturuan disa fjalë, normale. Është shumë i fortë. Rëndësi kanë golat, mjaft folët për jetën e tij personale. Çfarë personi është sot Osvaldo?