Shqipëria, një “parajsë” dopingu
Alarm për të ardhmen, pas peshëngritjes edhe futbolli përfundoi “viktimë”
Dy prova bëjnë një fakt. Dhe kur pro vat vijnë njëra pas tjetrës në harkun e 12 orëve, sigurisht që fakti është shumë i besueshëm. Futbolli dhe shtanga bëhen bashkë, këtë herë jo për lavdinë, por një njollë të zezë dhe të errët, e cila, në shumicën e rasteve, vjen nga padituria, ndërsa pak herë të tjera nga dëshira. E nëse nuk jemi dot të gatshëm ta themi sesi qëndrojnë në raport me njëra- tjetrën ato dy të mësipërmet, mund të themi me bindjen se në Shqipëri është i dështuar sistemi i antidopingut. Romela Begaj dhe Bajram Jashanica, e para kampione bote në shtangë, ndërsa i dyti përfaqësues i futbollit shqiptar në elitën europiane me
Skënderbeun. Të dy kanë marrë medikamente të ndaluara dhe kanë dalë pozitivë në testet antidoping.
Sistemi- Vështirë të kujtosh se cili ka qenë kontrolli i fundit antidoping në një ndeshje futbolli në Kategorinë
Superiore, për të mos folur për kategoritë inferiore. Peshëngritja ka marrë vëmendjen maksimale në këtë aspekt sepse kampionët e Shqipërisë shpeshherë kanë festuar për medaljet e më pas janë përjashtuar për përdorimin e substancave të palejueshme. Por duhej një kontroll rutinë në një ndeshje të Ligës së Europës, për të lëshuar alarmin e kuq edhe në sportin e futbollit. Bajram Jashanica ka dalë pozitiv në testin e parë dhe kur këto gjëra ndodhin në një klub si Skënderbeu, që ka struktura dhe është i organizuar, imagjinoni çfarë ndodh në ekipet e tjera. Mungesa e kontrolleve të njëpasnjëshme bën që skuadrat të lënë mënjanë këtë problem, që realisht është shumë i madh.
Mundësitë- Por ndoshta lufta kundër dopingut nuk bëhet thjesht me vullnetin e skuadrave të futbollit, sportistëve apo individëve të veçantë. Për këtë duhen rregulla të forta, struktura, ligje, mjekë të kualifikuar dhe pse jo seminare të njëpasnjëshme për të ndërgjegjësuar sportistët dhe futbollistët. E nëse këto struktura nuk i shohim te Skënderbeu që me kualifikimet në Europë ka pasur të ardhura 6 milionë euro, çfarë mund të presim në ekipet e tjera të Superiores. Thjesht një drejtor i komisionit antidoping në Ministrinë e Arsimit dhe Sporteve nuk mund ta zgjidhë këtë problem. Madje, shpeshherë ky post del në skenë vetëm kur dikush rezulton pozitiv në testet antidoping.
Alarmi- Por edhe atëherë kur sportistët "kapen" me doping, asgjë nuk ndryshon. Historia harrohet për pak kohë dhe jeta vazhdon normalisht... Mohimi i dijeve për medikamentet e përdorura nuk duhet të jetë thjesht një justifikim nga sportistët. Këto deklarata janë kambanë alarmi për mungesën e kualifikimit të mjekëve që janë pranë ekipeve të futbollit apo atyre kombëtare. Në fillim, peshëngritja dhe tani futbolli... Por vallë kush ka bërë kontrolle te volejbolli, basketbolli apo sporte të tjera?!