MAKA MA NDUMBA (MAKA NDUMBA)
(I) Ngitatama ni usukusuku wenyo ujiza Sumbala ngadikolo kulenga dikanga Kudibala ku tandu dya nzo yami ni Ni ngitene hanji kuzekesa omutumini Kwila eme mwene ngala boba bu kanga Kisunji kyami kixi kwilembwesa kutuza! (II) Ngevu ku mukutu wami kuma mvula iza Ni kutubuka kwa matuta memita menya Madizanze mwenyomo ni utemenu ulaya Moxi ya ufutilu wa mwanya wavulu mukujiza! (III) Mu milemvu ya mwenyu ndumba aswama Kyenyeki anga adikisa okiswamenu kya Kyoso kyatunda kwenyoko kwavundu aya Kutambula kamwanya kandala kwaazukama! (IV) Omvula ijiza kutula kamwanyu uzediwisa Woso uzula mukutu wazulu mukuditakula Mu dizanga dya mwenyu ukudisa okitulu Okitulu kina kibana dizumba dina dyatulu Mukuvumuka mu jindemba jina jolokula Mukujikwata kyambote kina kala kyamwijidisa! (V) Okitulu kyavulu minya iminyisa kuzola Kyoso muxima udikwama kwenyoko anga Kuzola kwalenge anga ulembwa kusanga Mukwanyi usanga minya Ina imusosola!
(I) Enervo-me com essa chuva miúda que teima/Apesar de ter gritado que fugisse para longe/Cair sobre o meu tecto, para que/Para que ainda possa fazer dormir quem ordena/Que sou eu mesmo que estou aqui fora/E o espírito a irma que a impeçam de mexericar!
(II) Tive a sensação de que chuva vem/Com a furação das nuvens grávidas de água/Que lá se estendeu com o calor que vive/A expensas do sol que se excede em teimosia!
(III) Nos labirintos da vida muitos se escondem/E, assim, mostram o seu esconderijo/Quando saem da penumbra e vão /Receber um pouco de sol que deles se quer abeirar!
(IV) A chuva que teima em chegar, devagar, torna feliz/Quem despe o corpo molhado para atirar-se/No lago da vida que faz crescer a lor/Aquela lor que oferece o odor que pousou/Para voar para aqueles cabelos que estão a crescer/Para agarrá-los bem tal como lhe deram a conhecer!
(V) A lor repleta de espinhos faz engolir o amor/Quando o coração ali se fere e/E o amor fugido não consegue achar/Quem encontra a espinha que o de inha!