Дыярыушы XVII стагоддзя (1594–1707 гады) /
укл., пер. з пол. мовы: а.у. бразгуноў; рэд. кал.: а.у. бразгуноў (старш.) [і інш.]. – мінск: беларуская навука, 2016. – 467 с. – ISBN 978-985-08-2025-9.
Выданне з серыі «Помнікі даўняга пісьменства Беларусі» прысвячаецца такому распаўсюджанаму ў старажытнай беларускай і польскай літаратуры жанру мемуарнай гістарычна-дакументальнай прозы, як дыярыуш (ад лац. diarium – дзённік).
Варта зазначыць, што ў спецыфічных умовах жыцця Беларусі XVI стагоддзя гэты аспект рэнесансавай культуры не атрымаў такога моцнага развіцця, як на Захадзе. Ад даўняга часу помнікаў мемуарнай літаратуры Беларусі захавалася каля пяцідзесяці. Пачынаючы з Яўхіма Карскага, яны сталі прадметам даследаванняў літаратуразнаўцаў, гісторыкаў, мовазнаўцаў і культуролагаў XIX стагоддзя.
У кнізе сабраны дыярыушы, створаныя прадстаўнікамі двух шляхецкіх родаў – Маскевічаў і Абуховічаў. Гэта выдатныя прыклады калектыўна-родавых твораў у мемуарным жанры. Храналагічныя рамкі дыярыушаў ахопліваюць усё XVII стагоддзе, драматычнае для гістарычных лёсаў беларускага і ўкраінскага народаў. У прыватнасці, час гэты быў пазначаны такімі падзеямі, як Смута ў Маскоўскай дзяржаве, сялянска-казацкае паўстанне на Украіне і Беларусі, вайна 1654–1667 гадоў.
Адметна, што ўпершыню ў перакладах на сучасную беларускую мову падаюцца поўныя тэксты дыярыушаў Самуэля іванавіча і Багуслава Казіміра Маскевічаў, а таксама Піліпа Казіміра, Міхала Льва і Тэадора Гераніма Абуховічаў.
Выданне забяспечана слоўнікам тэрмінаў, паняццяў, адзінак вымярэння, архаізмаў; паказальнікамі імён і геаграфічных назваў. Прыведзена таксама тлумачэнне часта ўжываных лацінізмаў, лацінскіх слоў і выразаў.