ЗНІТАВАНЫ ГІСТОРЫЯЙ ШЛЯХ
Камсамолу спаўняецца 100 гадоў. Але гэта не проста ўзрост, скажам шчыра, салідны для маладзёжнай арганізацыі. Гэта адметны адрэзак гісторыі, непаўторны час, што знітаваў лёсы мільёнаў людзей. Пры жаданні большасць нашых суайчыннікаў сталага і не вельмі веку можа вылучыць у асабістай біяграфіі камсамольскі перыяд. У кожнага ён быў свой і адначасова агульны з іншымі равеснікамі, прасякнуты маладым запалам і дачыненнем да спраў дзяржаўнай важнасці. Юбілей камсамола – таксама нагода ўспомніць тых, хто стаялі ля вытокаў стварэння галоўнай савецкай маладзёжнай арганізацыі ў Беларусі, хто на працягу больш як 70 гадоў былі яе важакамі і лідарамі.
Гісторыя станаўлення беларускага камсамола цесна звязана з развіццём падзей, што адбываліся пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года ў Расіі. Прадвеснікамі ЛКСМБ былі маладзёжныя арганізацыі, створаныя на ўзор культурна-асветных гурткоў. Яны існавалі ў Віцебску, Мінску, Оршы, Магілёве і іншых буйных гарадах Беларусі. Пасля таго як на і Усерасійскім з’ездзе саюзаў рабочай і сялянскай моладзі было абвешчана аб стварэнні Расійскага камуністычнага саюза, дзень адкрыцця гэтага форуму – 29 кастрычніка 1918 года – стаў лічыцца днём нараджэння камсамола. Работа па прапагандзе бальшавіцкіх ідэй сярод моладзі распачалася і на тэрыторыі Беларусі, на той частцы, што не была акупіравана войскамі кайзераўскай Германіі. Так, ужо ў лістападзе 1918-га ўзніклі першыя камсамольскія ячэйкі ў Віцебску, Магілёве, Мінску, Бабруйску, Мазыры, Старых Дарогах, Карме, ігумене (сучасным Чэрвені) і іншых гарадах. Асновай для іх сталі пераважна ўжо існаваўшыя культурна-асветныя гурткі. Арганізацыйнае афармленне Камуністычнага саюза моладзі Беларусі адбылося на з’ездзе маладзёжных арганізацый Заходняй камуны, які праходзіў 25–27 снежня 1918 года ў Смаленску.