Пра аўтара бАроўскАя вольга мікалаеўна.

нарадзілася ў г. мінску. скончыла гістарычны факультэт (2010) і магістратуру (2011) беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, аспірантуру інстытута гісторыі нАн беларусі (2014). у 2010–2013 гадах працавала вядучым архівістам у беларускім дзяржаўным архіве навуковатэхнічнай дакументацыі, з 2014 года – навуковы супрацоўнік інстытута гісторыі нАн беларусі. кандыдат гістарычных навук (2015).

Аўтар больш як 50 навуковых публікацый. сфера навуковых інтарэсаў: праблематыка польска-савецкай вайны 1919–1920 гадоў, польска-савецкія перагаворы і іх уплыў на гістарычнае развіццё беларускіх зямель, савецкапольскія адносіны 1918–1939 гадоў. незалежна ад этнічнага паходжання і культурнай прыналежнасці.

У сваёй практычнай дзейнасці краёўцы прызнавалі роўнасць палякаў, беларусаў і літоўцаў як карэнных народаў Беларусі і Літвы, многія ў гэты пералік уключалі таксама і яўрэяў. Паводле іх перакананняў, усе «грамадзяне» беларускай і літоўскай зямлі павінны былі працаваць на карысць краю. Пад апошнім звычайна разумеліся землі былога Вялікага Княства Літоўскага [1, с. 222].

Краёўцы самі спрыялі развіццю адпаведнай гістарычнай свядомасці, выпрацоўваючы ўласную канцэпцыю мінулага Беларусі і Літвы. Гістарычная памяць і звязаныя з ёю пэўныя псіхалагічныя ўстаноўкі былі часткай унікальнага феномена падвоенай свядомасці тыпу gente Lithuanus (vel Ruthenus) natione Polonus (ліцвін ці рускі па паходжанні, паляк па нацыянальнасці). Палітыка культурнай русіфікацыі і палітычнай дэпаланізацыі, якую праводзілі расійскія ўлады, спрыя-