Яго людзі на балоце
97 гадоў назад у вёсцы Глінішчы Хойніцкага раёна нарадзіўся Іван Мележ.
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Іван Паўлавіч і пачаў шлях у літаратуру з апавядання “У завіруху”, прысвечанага гэтаму няпростаму перыяду і свайму ўласнаму жыццю. Потым быў раман “Мінскі напрамак”, да якога пісьменнік звяртаўся неаднаразова і перапрацоўваў.
Сапраўдную ж творчую славу нашаму земляку прынесла яго “Палеская хроніка”. Раманы гэтай трылогіі “Людзі на балоце”, “Подых навальніцы”, “Завеі, снежань” вельмі сялянскія, яны пра калектывізацыю і перадаюць увесь трагізм таго пераломнага часу. Жыхары палескай вёсачкі Курані, іх паўсядзённае жыццё, праблемы, клопаты і неадрыўная сувязь з роднай зямлёй выпісаны Мележам настолькі ярка, што бачыш і час, і прастору, і людзей у канкрэтных абставінах.
Згадваеш, як здорава ўвасобілі ў свой час галоўных герояў Ганну Чарнушку і Васіля Дзятла нашы славутыя акцёры-купалаўцы Лілія Давідовіч і Генадзь Гарбук, і звяртаешся зноў і зноў да мележаўскіх радкоў, у якіх пісьменнік параўноўваў Ганну з рабінай: “І неспадзявана адбылося незвычайнае: ціхая, нявідная, у жнівеньскім росквіце рабіна заружавела, зазырчэла яркім, кідкім хараством, гарачым полымем агністых гронак. І не адны вочы, не абыякавыя, не ачарсцвелыя ў жыццёвых пакутах да хараства, глядзелі здзіўлена, зачаравана: “Глядзі ты!..” Як тая рабіна, цвіла ў гэтае лета Ганна”...
Нядаўна на гомельскім тэлебачанні да 80-годдзя Гомельскай вобласці прадстаўлялі Хойніцкі раён, землякоў Івана Мележа. Перажыўшы чарнобыльскую катастрофу, трывушчыя палешукі з уласцівай працавітасцю, упартасцю годна цягнуць свой жыццёвы воз, дабіваюцца поспехаў у розных галінах. Захоўваюць рамёствы продкаў, вусную народную творчасць. У вернасці сваёй бацькоўскай зямлі іх моц. І ў мове, якую не зблытаеш ні з чыёй іншай, бо гэта і мова народнага пісьменніка Беларусі Івана Мележа.