Объяснение в любви

Волнуясь, объяснить берусь, Что значит сердцу Беларусь: Она — над полем облака; Вся в ивах тихая река, В цвету весною отчий сад, Лесной багряный листопад; Холодноколкая роса, Когда в лугах свистит коса; И городок с речушкой Друть, Где начал жизненный свой путь. Она — распахнутый перрон, Хатыни колокольный звон; И на Купалье — хоровод; И Радзивиллов древний род. Она и труд, она и пот, Зерна высокий намолот; И тот окоп у Муховца, Где воин бился до конца; Ее не смог забыть Шагал: В Париже Витебск рисовал. У нас у всех одна стезя — Нам не любить ее нельзя!

Міхась БОЛСУН

* * * Я — пякельнай вайны дзіця. Я — зярнятка славянскай нівы. Смак усякі адчуў жыцця, Знаў бядотны час і шчаслівы. Зла чужога калючы дрот Мне калоў у маленстве пяткі. Грэлі песняй жаўрук і дрозд. У жыццё ляцеў без аглядкі. Раскаціўся сувой дарог, Ды з галоўнай душой не збочыў, Што вядзе на родны парог Днём спякотным і золкай ноччу. Свецяць сціпла вёскі агні. Вёсны — ў квецені, зімы — беляць. Цёпла там каля дабрыні, Землякі яе ў сэрцах спеляць. За плячыма — цяжар гадоў. З плугам, кнігаю дружаць рукі. Мудрасць вёскі, яе дзядоў Перадаць бы ў спадчыну ўнукам.