У Гомелі мелі хаджэнне і мікалаеўскія рублі, і керанкі, і ўкраінскія карбованцы, і нямецкія маркі, якія цаніліся найбольш

Германскія часці былі пастаўлены на лініі рака Уза — Чыстыя Лужы — Яроміна — Ларышча — Крупец — Валковічы, а размежаванне акупаванай і савецкай тэрыторый усталявалася па рацэ і станцыі Уза. Да 17 сакавіка штаб 35-й дывізіі знаходзіўся ў Гомелі ў палацы І. Паскевіч, а затым быў перамешчаны ў Мазыр. Усяго ў горадзе размясцілася каля трох тысяч кайзераўскіх салдат.

2 сакавіка адбылася сустрэча маёра Вагнера са старшынёй Гомельскай думы Пятром Багданавым і гарадскім галавой Іосіфам Бабарыкіным, на якой было заяўлена, што пры падтрыманні мясцовым насельніцтвам парадку і адсутнасці сутычак з нямецкімі жаўнерамі насельніцтву гарантуецца поўная бяспека. Усе цывільныя ўстановы павінны працягваць працу ў звычайным рэжыме, за выключэннем пошты, тэлеграфа і тэлефоннай станцыі, дзейнасць якіх прыпынялася на некалькі дзён. Адказнасць за парадак у горадзе ўскладалася на думу.

Пасля сустрэчы на вуліцах Гомеля з’явілася аб’ява: “Грамадзяне г. Гомеля абавязаны даставіць ва ўпраўленне Гомельскай гарадской міліцыі (Баярская № 2) ўсю зброю, якую яны маюць, ручныя гранаты і ваенную амуніцыю для перадачы германскім акупацыйным уладам... Чыны міліцыі і вулічныя камітэты начной самааховы захоўваюць права на нашэнне зброі і набываюць адпаведнае пасведчанне. Гомельская гарадская ўправа. Ваенны

Нямецкія камендатуры ўзялі на сябе жандармскія і гаспадарча-мабілізацыйныя функцыі ў прыдэмаркацыйнай зоне. У верасні ў Рэчыцкім павеце была выкрыта падрыхтоўка да ўзброенага паўстання. Частку змоўшчыкаў камендатура здолела арыштаваць, астатнія схаваліся ў навакольных лясах. За нявыдачу іх немцамі была накладзена кантрыбуцыя, а да часу выплаты ўзяты 20 закладнікаў. Пазней трох удзельнікаў партызанскага атрада павесілі на плошчы ў Рэчыцы. Калі ў ліпені 1918 года ў ваколіцах Гомеля быў абстраляны ваенны цягнік, камендатура аштрафавала горад на 100 тысяч рублёў, пасля хадайніцтва Гомельскай думы штраф быў паменшаны на 25 тысяч.

На вуліцах Гомеля і іншых населеных пунктаў з’явіліся нямецкія патрулі, пільнай ахове падлягалі вакзалы і станцыі, масты і аб’екты сувязі, чыгуначныя лініі. Вясковае насельніцтва “глядзела воўкам” на акупантаў з-за рэквізіцый прадуктаў і фуражу па цэнах, якія ўстанаўліваліся немцамі, а таксама з-за патрабаванняў вярнуць раскрадзеную сялянамі маёмасць уладальнікам маёнткаў.

У першы ж дзень заняцця горада насельніцтву было загадана неадкладна здаць зброю і боепрыпасы. На працягу года акупацыі гэты загад паўтараўся некалькі разоў з вызначэннем крайніх тэрмінаў і пагрозамі перайсці да самых жорсткіх пакаранняў, але мэта так і не была дасягнута.