Як мы куст вадзілі
У вёсцы Меркулавічы Чачэрскага раёна на Сёмуху праводзяць абрад “Ваджэнне куста”.
Свята Троіцы — адзін з самых светлых і духмяных у праваслаўным календары. Здаўна ў гэты дзень дом упрыгожвалі зялёнымі галінкамі, а падлогу — пахучымі травамі, або аерам. Кажуць, у Італіі на свята падлогу высцілаюць пялёсткамі кветак, а свята называюць Вялікаднем Руж. У народным абрадзе “Ваджэнне куста”, які праводзіць у вёсцы фальклорны калектыў “Меркулавіцкія вячоркі”, сімвалам жыцця з’яўляюцца зялёныя галінкі клёна, дуба, бярозы. Імі абвязваюць маладую дзяўчыну ў выглядзе куста, яна становіцца сімвалам свята, як і вянкі з зялёных галінак. Пад абрадавыя песні жанчыны і дзяўчаты ў вянках нясуць за “кустом” вялікі вянок, да якога ўсе ўдзельнікі свята прывязваюць каляровыя стужкі з пажаданнямі. Добрага здароўя і багатага ўраджаю жадаюць жанчыны гаспадарам падворкаў, якія сустракаюць “куст” і накрываюць багаты стол.
Так удзельнікі з “кустом” абходзяць усю вёску. Потым рухаюцца да ракі або возера. Абрадавы вянок пускаюць на ваду і праходзяць праз сімвалічныя вароты з дзвюх звязаных паміж сабой бяроз. Перш чым прайсці, жанчыны разбіваюцца на пары і кумяцца — тройчы просяць прабачэння за грахі і крыўды, і тройчы цалуюцца. На лясной паляне накрываюць стол, частуюць смачнай ежай, спяваюць пад гармонік, гуляюць, весяляцца.