Сцежкі-дарожкі
Было гэта ў той час, калі пра мабільныя тэлефоны яшчэ і не ведалі, а між Курасоўшчынай і Паўднёвым Захадам у Мінску было поле.
Бегла па тым полі сцяжынка – для тых, хто не хацеў аўтобуса чакаць ды жадаў пешкі прайсціся. Адной летняй ноччу ішоў па той сцяжынцы малады рабочы «Інтэграла» Віктар. І вось што было далей…
– Адзначалі пасля другой змены нараджэнне сына ў сябра. Дзве гадзіны ночы, канешне, пешкі дадому. Іду няспешна ў сваю Курасоўшчыну, дожджык прайшоў, дыхаецца лёгка. Толькі сцяжынка склізкая і не відаць жа нічога. У адзін момант я падаю – амаль шпагат раблю. І адчуў такі боль у назе, ля ступні, што страціў прытомнасць. Ачомаўся – дожджык накрапвае. Ого, думаю. Спрабую падняцца – мяне зноў працінае боль, што ў вачах зырка стала. Ляжу. Спрабаваў паўзці – боль спыняў. Дожджык мяне мочыць, зямля знізу студзіць. Ноч глыбокая, і я між двух мікрараёнаў. І за адно дзякую Бога, што жонка паехала да маці, хоць не чакае зараз…
Віднець пачало. Змёрз я неверагодна. І тут чую крокі. Азіраюся, бачу дзявочую постаць. Спынілася, глядзіць на мяне спуджана. А я слова вымавіць не магу, зубы ляскаюць. Падыходзіць насцярожана дзяўчына, гадоў да 25, пытаецца: што я тут раблю. Мяне гэта пытанне так рассмяшыла, што і зубы ляскаць перасталі. Ды, адпачываю, кажу. «Ну, адпачывайце сабе, – кажа дзяўчына ў адказ і дадае: – Мне на электрычку бегчы…» Кажу: «Бяжыце, на жаль, правесці не магу», – і кідаю позірк на нагу. Дзяўчына войкнула – бо ступня была вывернута жахліва. Устрывожылася, азіраецца – нідзе нікога. «Я хутка», – кінула мне і пабегла на станцыю «Курасоўшчына». І праўда, праз паўгадзіны бяжыць яна назад, а за ёй – два санітары, мабыць, з насілкамі. Як аказалася, я стаў ужо яе братам, хуткая на поле заехаць не можа, а на электрацягнік яна спазнілася.
Апынуўся я ў траўматалогіі. Ляжаць на выцяжцы – сум неверагодны! Добра суседу па палаце, хлопцу маладому, прынеслі бацькі з дому ягоны відэамагнітафон, невялікі тэлевізар і касет штук сорак. Аматар ён быў фільмы збіраць. Ды і сам гаваркі, дасціпны ў жартах. Таксама на «Інтэграле» працаваў.
Здаецца, на пяты дзень заходзіць у палату дзяўчына. Прыгожая. Выглядвае некага, пабачыла мяне – так і расцвіла ўсмешкай! І тут я пазнаю – то ж мая выратавальніца.
– Вой, нарэшце я вас знайшла, пятую бальніцу правяраю, – смяецца і выкладвае мне пачастункі.
– Прабачце, – кажу ёй. – І дзякуй я вам не сказаў тады, і нават імя не спытаў. І не трэба нічога, бачыце – тумбачка заваленая…
– Дык і давайце знаёміцца! – смяецца яна.
Тут мой малады сусед не вытрымлівае: – Не знаёмцеся з ім – ён жанаты, і жонка ў яго раўнівая! І ўвогуле, несправядліва гэта: да яго жонка кожны дзень наведваецца, а я тут зусім адзін ад суму па пятым разе фільмы гляджу. І не есць Віктар апельсіны, а я дык вельмі люблю. Дарэчы, мяне Віталіем завуць.
– А я Людміла, – прадставілася нам абаім дзяўчына.
Цэлую гадзіну з намі прабыла Людміла. Віталій, казаў жа я, хлопец быў вельмі дасціпны, ды і адукаваны, эрудыт. Карацей, меў ён поспех гэтым днём такі, што Людміла завітала да нас заўтра. І яшчэ праз дзень. А ў выхадны прабыла паўдня – разам з Віталіем глядзелі фільмы.
Калі Віталій выпісваўся, пакінуў мне відэамагнітафон з новымі касетамі. Заходзілі да мяне яны разы тры цяпер ужо разам з Людмілай. А праз паўгода Віталій знайшоў мяне на «Інтэграле» і запрасіў на іх вяселле…
Запісаў Валерый ГАПЕЕЎ. В последний месяц осени хорошо заняться переселением на свой садовый участок лекарственных кустарников и деревьев. Также можно заготовить черенки для весенней прививки.
Такие виды растений, как калина, рябина и боярышник, очень зимостойки, причем не только привезенные из леса, но и культурные сорта. Их можно смело высаживать в ноябре. Саженцы посадить в ямы диаметром и глубиной 40 см, предварительно внеся туда удобрения, полить и обязательно мульчировать приствольный круг.
В ноябре черенки для весенней прививки достаточно одревеснели и частично закалились. Побеги для черенков (однолетние приросты последнего года) следует нарезать в слабо-морозную погоду и сразу убирать на хранение. Ветки для нарезки черенков брать только со здоровых, хорошо плодоносящих сортовых деревьев. Хранить черенки следует в подвале при температуре 3-5ос, поставив вертикально во влажный песок или опилки.
Подготовила Тамара КУЗЬМИЧ.