Мары рэнтгенолага прадметныя

Заканчэнне. Пачатак на 1-й стар.

Аднак, у нас ужо ёсць пэўны парадак і расклад работы кабінета, мы стараемся «развесці» патокі людзей. Хворых на ковід, якія ляжаць у нашым стацыянары, мы прымаем штодзень з 11.00 да 12.00 і з 18.00. Пасля прыёму мы апрацоўваем усе паверхні, кварцуем памяшканне, усе нашы медыкі карыстаюцца сродкамі індывідуальнай абароны.

Я дзякую ўсім калегам за работу ў складаных умовах. У нас вялікі штат, пяць урачоў-рэнтгенолагаў, у мінулым годзе ўліўся ў каманду малады ўрач ігар Пасюк, яшчэ дзесяць рэнтген-лабарантаў і пяць санітарак. У гэтым годзе мы ўсе разам ужо правялі 25485 даследаванняў.

– А што сёння значна б спрасціла жыццё ўрачу-рэнтгенолагу?

– Хочацца, каб паскорыўся пераход на «лічбу». Нельга, каб у 21 стагоддзі плёначнымі здымкамі карысталіся часцей, чым лічбавым варыянтам. У 2015 годзе ў нашай бальніцы адкрыўся рэнтген-кабінет з лічбавым апаратам, усё часцей мы аддаём пацыентам здымкі на CD дысках. і чалавеку зручней ехаць у дарогу з маленькім дыскам, чым з плёначным здымкам. Ды і нам для работы патрэбны толькі лічбавы рэнтген-апарат і два камп’ютары. Аднак многія структуры і арганізацыі прызнаюць яшчэ толькі плёначныя здымкі. Для праяўкі здымкаў у нас ёсць аснашчаная лабараторыя, прыкладна такая, як у фатографа савецкіх часоў. Цёмнае памяшканне, праявачныя машыны, касеты, плёнка, рэактывы… Гэта вельмі працазатратна і дорага.

Калі казаць пра самыя смелыя доктарскія мары, дык нам вельмі б дапамог у рабоце камп’ютарны тамограф. Гэта, канечне, нятаннае задавальненне, але вельмі неабходнае сёння.

– Аляксандр Уладзіміравіч, не шкадуеце, што не ўдалося папрацаваць педыятрам?

– Лічу, што гэтая прафесія ўсё ж такі жаночая. Хоць усе тонкасці педыятрыі давялося ўспомніць, калі нарадзіліся дзеці (смяецца). Старшы сын Мацвей у гэтым верасні пайшоў у першы клас, а малодшай Яне няма яшчэ і двух гадоў.

Дарэчы, жонка Аляксандра Клімашэвіча, Вольга Віктараўна, таксама медык. Яна ўрач ультрагукавой дыягностыкі. Зараз жанчына ў дэкрэтным адпачынку, і яна з разуменнем ставіцца да ўсіх складанасцей работы мужа, асабліва ў час пандэміі. Хоць падчас размовы Аляксандр Уладзіміравіч жартаваў, што не хацеў некалі, каб жонка была таксама ўрачом, але пасля пацвердзіў, што зразумець усе складанасці яго работы зараз можа толькі жонка-калега. і такое разуменне з падтрымкай, лічу, адно з галоўных у нашым жыцці.

Наталля ГЕРБЕДЗЬ,

фота аўтара.