Называў бацькам, а пасля... абакраў

Жыхар Івацэвічаў Р., якому каля 20 гадоў, працаўладкаваўся ў адну з арганізацый раёна. Каб хутчэй адаптавацца і зразумець сутнасць работы, кіраўніцтва прызначыла яму настаўніка – вопытнага работніка прадпрыемства, які ўзяў пад апеку навічка. Гэтыя супрацоўнікі, малады і вопытны, выконвалі многія прафесійныя абавязкі разам, у адной машыне рухаліся па нашым раёне – вырашалі самыя разнастайныя задачы, пастаўленыя кіраўніцтвам. Р. нават казаў, што гэты старэйшы калега стаў для яго нібы бацька родны, але пры гэтым у адзін з дзён Р. здзейсніў вельмі непрыгожы ўчынак.

Калі яго старшы партнёр вырашаў свае справы і пакінуў банкаўскую плацежную картку ў салоне аўтамабіля, то Р., які быў у той момант у машыне, непрыкметна ўзяў яе ў рукі і сфатаграфаваў з абодвух бакоў. Пасля паклаў на месца. Цераз некалькі дзён Р. трапляе на бальнічны ложак, дзе ён «засумаваў» і пачаў купляць праз інтэрнэт-магазіны розныя рэчы – няхай і недарагія. Разлічваўся карткай свайго калегі, бо валодаў яе рэквізітамі.

Праз пэўны час гаспадар карткі бачыць, што на яго карт-рахунку стала менш грошай. Спачатку звярнуўся ў бухгалтэрыю прадпрыемства, а там развялі рукамі – мы вам усё выплацілі. Пасля накіраваўся ў банк, дзе пацвярджаюць спісанні грошай неўстаноўленай асобай. Мужчына накіраваўся ў міліцыю.

…Р. трапіў на лаву падсудных. Ён па законе адказаў за свой непрыгожы ўчынак. Але ці не меней крыўднымі павінны былі стаць словы старэйшага калегі ў зале суда ў адрас Р.: «Я з гэтым чалавекам размаўляць не жадаю...» Як бачыце, вельмі хутка можна страціць давер і павагу…

***

Нецвярозы малады мужчына Т. з Івацэвічаў ішоў у магазін «Санта» на вул. Дэпутацкая. Знайшоў банкаўскую плацежную картку, якую хтосьці згубіў, забраў сабе.

Вырашыў Т. купіць у «Санце» адну рэч, разлічваючыся чужой карткай, – атрымалася, пасля зрабіў яшчэ адну пакупку... Набываў алкаголь, цыгарэты; на чужыя грошы лёгка быць добрым: дзіцяці купіў – цацку, маме – прадукты. Ідзе з пакупкамі дамоў, але сустракае сяброў – і зноў траціць налева-направа грошы, якія былі на карт-рахунку...

Гаспадар той карткі спахапіўся, звярнуўся ў райаддзел міліцыі, хутка зламыснік быў выкрыты і трапіў на лаву падсудных. Ніякага іншага тлумачэння, акрамя «чорт паблытаў», не знайшоў. Тым не меней, прыйшлося адказваць па ўсёй строгасці закона, вярнуць зрасходаваныя грошы. Ці варта было шыкаваць на чужыя сродкі, калі за гэтае «шыкаванне» ўсё роўна прыйшлося адказваць?

***

На стаянцы аўтазаправачнай станцыі ў Івацэвічах мужчына-вадзіцель згубіў кашалёк з грашыма і дакументамі. Гэты кашалёк падабраў вадзіцель-дальнабойшчык ва ўзросце каля 60 гадоў, які за сваё жыццё ні разу не прыцягваўся да адказнасці – не толькі да крымінальнай, але і адміністрацыйнай (за выключэннем па лініі ДАІ), мае нават граматы, якімі ўзнагароджваюцца тыя вадзіцелі, хто не меней за 20 гадоў працуе на міжнародных маршрутах.

Але не паспеў гэты вадзіцель даехаць да Кобрына, як яго ўжо сталі шукаць, бо той мужчына, што згубіў бумажнік, вярнуўся на АЗС, выклікаў міліцыю… З дапамогай відэакамер даведаліся, на чыім сумленні ўчынак. Там, у Кобрыне, яму паступае тэлефанаванне: вас неабходна дапытаць па факту крадзяжу кашалька… Аднекваўся ён нядоўга, прыйшлося ехаць у мясцовы РАУС, каб запоўніць пратакол допыту.

Узбуджана крымінальная справа па ч. 1 арт. 205. «Крадзеж». Сумна, калі на лаве падсудных знаходзіцца, без перабольшвання, заслужаны мужчына, бацька дарослых дзяцей, які ўжо мае ўнукаў… Пацярпелы мужчына, які згубіў кашалёк, не меў прэтэнзій да абвінавачанага, таму суд (і прадстаўнік абвінавачвання пагадзіўся), прыняў рашэнне прымяніць да гэтага мужчыны толькі меры адміністрацыйнага ўздзеяння.

Рэпутацыя – гэта ўзровень павагі і даверу да таго або іншага чалавека. Часта людзі забываюць, што адзін неабдуманы ўчынак ці крок можа стаць падставай для поўнай страты даверу і павагі. Знайшлі чужую картку, кашалёк? Занясіце ў райаддзел міліцыі. Даражыце сваёй рэпутацыяй, каб не чырванець пасля ў судзе!