Сакрэты тэатральнага мастацтва
Заканчэнне.
Пачатак на 1-й стар.
У лютым 2020 года тэатр прымаў удзел у абласным свяце роднай мовы «Жывыя вытокі», дзе прадставіў паказ паэтычна-пластычнага спектакля па творы Я. Коласа «За дождж». Калектыў атрымаў Грамату за ўдзел у свяце.
Новая тэатральна-гумарыстычная праграма «Ба! Знаёмыя ўсе твары!..» была паказана ў верасні і мела вялікі поспех у гледачоў. Над меладрамай «Мулен Руж» працавалі болей за 30 акцёраў, вынік – два дыпломы абласнога ўзроўню. А навагодні спектакль «Ледзяны Стары супраць Дзеда Мароза» парадаваў дзятву і напрыканцы мінулага і ў пачатку сёлетняга года.
Неаднаразова за год тэатр працуе ва ўрочышчы Марачоўшчына, на радзіме Тадэвуша Касцюшкі. Там адбываецца паказ спектакляў пад адкрытым небам «Каханне навек сэрцамі нашымі сагрэта», «Галубкі не для шэрых вераб’ёў», «Нарадзіўся я ліцвінам». Вельмі карпатлівай была праца акцёраў калектыву над тэатралізаваным пралогам, прысвечаным 500годдзю Івацэвічаў, у прадстаўленні якога было знята звыш 450 чалавек. Памятаецца і сёння, якой цудоўнай была ігра акцёраў у спектаклі па рамане Ф. Скота «Вялікі Гэтсбі» і па п’есе Я. Райніса «Вей, ветрык». Тэатральная гумарыстычная праграма «Ба! Знаёмыя ўсе твары!..», заўсёды доўгачаканая культурная падзея горада і раёна, карыстаецца поспехам у гледачоў з 2007 года і збірае поўныя залы.
Лічу, Івацэвіцкаму тэатральнаму калектыву пашанцавала, як нікому, бо хто не марыць расці ў руках майстра? І для Валянціны Кулецкай тэатр – гэта самая важная прыступка, узаемная любоў усяго жыцця. Творчыя поспехі Валянціны Кулецкай адзначаны медалём ЦК ВЛКСМ ВЦСПС, медалём «За працоўныя дасягненні», Дыпломам лаўрэата 1-га Усесаюзнага фестывалю самадзейнай творчасці працоўных, Ганаровай граматай Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь і іншымі шматлікімі ўзна
гародамі. Імя Валянціны Кулецкай увайшло ў кнігу «Сто асоб рупліўцаў на ніве народнага мастацтва Беларусі» і было двойчы занесена на раённую Дошку Гонару.
Валянціна БОБРЫК. Фота з архіва тэатра.
Думкі ўслых ад акцёраў
Нона ЧЫРКО:
– У тэатры я даўно. Памятаю, праводзіўся турзлёт банкаўскіх работнікаў, і нам былы рэжысёр Юрый Пятровіч Кулецкі (царства яму нябеснае) дапамагаў падрыхтаваць мастацкі нумар. Ён тады яшчэ заўважыў мяне і запрасіў у тэатр. І вось я да 47 гадоў на сцэне Івацэвіцкага тэатра. Дзякаваць Богу, наш сённяшні рэжысёр Валянціна Пятроўна мне, уявіце, ужо бабулі, давярае такія ролі. З нашых банкаўскіх работнікаў многа ўдзельнічала ў тэатральных пастаноўках: Ігар Федасенка, Ігар Сегень, Дзмітрый Міхнікевіч, Сяргей Кот… Яны і зараз дапамагаюць банку займаць першыя месцы на абласных і рэспубліканскіх конкурсах, бо школа тэатральнай падрыхтоўкі ў іх цудоўная.
У тэатры мне падабаецца. Там іншая атмасфера, іншы пах. Іншы раз не ведаеш ні прозвішча, ні дзе працуе твой калега па творчым цэху, ведаеш толькі ў твар – і гэтага дастаткова. На сцэне мы ўсе без рэгалій, усе аднолькавыя, іншая справа, што ўсе жывуць творчым імпэтам. Валянціна Пятроўна ўмее аб’ядноўваць, удзел у тэатральных пастаноўках у жыцці кожнага з акцёраў пакінуў свой незабыўны след. Многія з нас ужо водзяць сваіх дзяцей да Валянціны Пятроўны, і я мару ўнучку прывесці – у яе таленавітых руках дзецям вельмі цікава і вялікая карысць.
Валерый БРЫЧЫКАЎ:
– У тэатр я папаў выпадкова. Гэта было ў 2005 годзе. Рыхтаваўся канцэрт да Дня настаўніка, і мяне з некаторымі настаўнікамі запрасілі паўдзельнічаць. З намі працаваў Юрый Пятровіч. Нумар зрабілі, ён атрымаўся ўдала. Потым удзельнічаў у мініяцюрах, а ў 2006 годзе я ўжо іграў у спектаклі па творы З. Дудзюк «Нарадзіўся я ліцвінам». Тэатр для мяне – гэта асаблівая атмасфера, гэта магчымасць разнастаіць сваё «быціе» акрамя прафесійнай дзейнасці. На рэпетыцыі хаджу з задавальненнем, шкада толькі, што пандэмія ўносіць свае карэктывы. Склад тэатральнага калектыву мяняўся, і хоць я не падзяляю працоўны калектыў з тэатральным, з многімі ў мяне добрыя адносіны. На рабоце – калегі, а ў тэатры аб’яднаны людзі розных прафесій, але гэта не замінае жыць гэтым рухам. Тэатр – гэта заўсёды цікава. Выступаць у фармаце анлайн было без праблем, гледача ў думках уяўляеш і выкладваешся на ўсе сто. Дзякую Богу, што ў маім узросце для мяне знаходзяцца ролі.