Фундаментам стаў давер

У гэтым артыкуле, расказваючы пра ініцыятывы Жанны Каспяровіч і яе вучняў, валанцёраў, я расказала толькі пра вяршыню айсберга, не ўдаючыся ў дэталі. Мноства конкурсаў, акцый, выязных урокаў і экскурсій было праведзена за гады, зроблена нямала добрых спраў. Жанна Веніямінаўна як кіраўнік раённай арганізацыі Беларускага Чырвонага Крыжа, якім стала ў 2018 годзе, актыўнічае і зараз. У арганізацыі 167 валанцёраў, сем валанцёрскіх груп. Вылучаюцца пярвічкі Даманаўскай, Целяханскай, Косаўскай школ, СШ № 4. З вучням з СШ № 4 Чырвоны Крыж і цяпер цесна супрацоўнічае па тэме Халакосту, праводзяцца патрыятычныя мерапрыемствы, наведваюцца месцы пахавання.

– Па натуры я альтруіст і неяк па жыцці больш думала пра тых, хто побач, чым пра сябе, і заўжды ставіла сябе на месца іншых людзей, каб зразумець іх, – чую ад субяседніцы. – Дзяцей вучыла ставіцца да жыцця па-філасофску, аналізаваць, не спяшацца ў высновах і дзеяннях і берагчы сябе. Лічу, што настаўнік, класны кіраўнік павінен быць не над, а побач са сваім вучнем. Можна і паспяваць з дзецьмі, і патанцаваць – і не згубіць пры гэтым аўтарытэтнасць. Быць прасцей – здаецца, гэта ніколі не было для мяне праблемай. Затое быў да мяне давер, ён стаў фундаментам для агульнай справы.

Цяпер валанцёрскага лагера не існуе, але яго былы кіраўнік з задавальненнем падзялілася б сваім вопытам з кіраўніком новым. Лагер варта адрадзіць, ён унікальны для Беларусі і менавіта зараз і патрэбны. Бо ёсць жаданне вырасціць патрыётаў, але ці ўсе спробы і фарматы новае пакаленне ўспрыме належным чынам? Патрэбен і лідар, які павядзе за сабой, як доўгія гады робіць гэта Жанна Каспяровіч – маленькая жанчына з вялікім сэрцам.

Вольга ШЭЛЯГОВІЧ, фота аўтара і з архіва Жанны КАСПЯРОВІЧ.