«Пайшлі грыбы – забылася пра пандэмію»
Гісторыя баранская, пра пенсіянерку Яніну Ілюк.
Сямідзесяцісямігадовая жыхарка вёскі Барані Яніна Ілюк прызнаецца, што пандэмія, якая ў мінулым годзе паставіла на вушы ўвесь свет, у яе жыццё асаблівых змяненняў не прынесла.
– А што нам той каронавірус? – паціскае яна плячыма. ― Жывём у лесе, да Астраўца 60 кіламетраў, да Падольцаў – 7. У Баранях 13 жыхароў засталося, кожны сам па сабе. Два разы на тыдзень ля аўталаўкі збіраемся – тады ўжо надзенем маску… А калі што большае трэба купіць, дык прашу сына ў горад адвезці, тады ўжо як патрабуюць: маску, пальчаткі, пшыкалку бяру з сабой…
Хоць пахвалявацца Ілюкам усё ж давялося: «каронай» захварэў сын, які жыве ў Падольцах, бацькі сталі кантактамі 1га ўзроўню. Але Яніна Вітольдаўна ўспрыняла гэта хутчэй як прыгоду: прыязджалі з Астраўца людзі ў спецыяльных касцюмах, бралі тэсты – навіна на ўсю вёску! А ізаляцыя ў іх і без таго: жывуць на ўскрайку, амаль што ў лесе…
А як сыпанулі грыбы, то жанчына зусім забыла, што недзе ў свеце бушуе пандэмія: кожны дзень бегала ў лес за баравікамі ды лісічкамі – дзякаваць богу, навакольныя бары на іх шчодрыя.
Адзіная непрыемнасць, што прынесла Ілюкам пандэмія – тое, што з малодшым сынам, які жыве ў Літве, не бачыліся ўжо амаль год. За гэты час у яе там нарадзілася 2е праўнукаў – а прабабуля яшчэ не патрымала іх на руках! Гэта Яніну Вітольдаўну засмучае больш за ўсё.
Але недахоп рэальных стасункаў яна кампенсуе перавагамі віртуальных – дзякаваць богу, у свой час асвоіла і планшэт, і смартфон.
Яніна Вітольдаўна не разумее аднагодкаў, якія не ведаюць, як увесці пінкод у кнопачны тэлефон.
– Думаю, што дзеці ў гэтым вінаватыя, – выказвае меркаванне мая суразмоўца. – Апусцілі бацькоў, лічаць, што яны нічога не вартыя. Дый не такія ўжо і старыя – ёсць маладзейшыя за мяне. Можна ж купіць ім недарагі смартфон ці свой стары аддаць, навучыць карыстацца. Як у сённяшнім свеце жыць без інтэрнэту – хоць маладым, хоць старым? Па сабе ведаю: як толькі зразумеюць, што гэта такое і якія магчымасці ён дае, то іх потым з сеціва і калом не выганіш!
З Янінай Вітольдаўнай, думаю, пагодзяцца многія пажылыя, якім сёння камп’ютар і інтэрнэт дапамагаюць перажыць ізаляцыю цікава і карысна: бясконца і, галоўнае, бясплатна абмяркоўваць жыццё і навіны з сябрамі і знаёмымі, асвоіць новыя захапленні ці ўдасканаліць існуючыя, чытаць кнігі і глядзець кіно. Калі вы яшчэ не ў іх ліку, тэрмінова далучайцеся, а то пандэмія хутка скончыцца і ў вас не будзе нагоды пасябраваць з бязмежнымі магчымасцямі віртуальнага свету!