Віктар, Васька, Машка
– Жыць у сваім доме і нічога не трымаць – не разумею такога, – прызнаецца суразмоўца. – Хоць многія цяпер маюць мотаблокі, але гэта не па мне. Каня і пагладзіш, і пагаворыш з ім, а тэхніка – гэта толькі жалеза. Васька – мая аддушына.
Глянуўшы на жывёліну, стала зразумелым, што яе даглядаюць і добра кормяць. Нават і не скажаш, што Ваську 30 гадоў!
– Ён трапіў да нас жарабям. Тагачасны старшыня калгаса «Чырвоны Кастрычнік» Часлаў Рынкевіч прапанаваў бацькам патрымаць яго ў сябе, так Васіль у нас і застаўся, пазней выкупілі яго, – расказвае пра з’яўленне гадаванца ў іх сям’і Віктар.
З вясны да восені ў гэтага дружнага тандэма хапае спраў: заараць агарод сабе, суседзям і іншым, нарыхтаваць сена,
Хоць некалькі гадоў назад Кавалі змянілі свой статус і сталі гарадской вуліцай, па вялікім рахунку, жыццё па-ранейшаму
тут засталося, як у вёсцы.
Найлепшы транспарт праехаць па заснежаных вуліцах – запрэжаны ў сані конь, лічыць Віктар Валяваты. Любоў да зямлі і ўсяго жывога навокал у мужчыны з дзяцінства. вывезці гной… А вось зімой вольвуліцу. Яна і на санях, і на возе нага часу больш, тым больш для з намі каталася. Бывае, праўда, ваяжаў! У гэты снежаньскі марозяны сварацца, асабліва калі муку ны дзень Віктар ездзіў з Кавалёў раздаю, але не пазлому, – Вася у цэнтр Астраўца за хлебам. Але, Машку адганяе, але ніводнага па прызнанні мужчыны, бывае, заразу не ўкусіў і не ўбрыкнуў, – з прагае каня – і гайда ў лес! усмешкай расказвае Віктар. – А
Духмянае сена, адборны авёс якія піруэты яна выконвала, заі мука – Ваську грэх жаліцца на лезшы каню на спіну, – нібыта зімовы рацыён. Тым больш што дрэсіраваная. Каб на свае вочы гаспадар не шкадуе для гадаванне пабачыў, ніколі не паверыў ца прысмакаў: частуе цукеркамі, бы! цукрам ці салодкім бураком. Расчысціць снег, пакарміць
Конь хоць і паслухмяны, але Машку і Ваську, даць свіням, зрэдзьчасу збягае на бліжэйшую пасыпаць курам – штодзённых ферму ў Ліпнішкі да суродзічаў. клопатаў у Віктара хапае. Ды і Перанюхаецца з іншымі коньмі на работу трэба. Але яны пра– і вяртаецца дадому. Нават ходзяць у мужчыны ў гармоніі наравістая каза Машка, якая з сабой і акаляючым светам у з’явілася ў Валяватага тры гады Кавалях, дзе жыццё цячэ паназад, палюбіла Васіля, што наранейшаму размерана і спакойзываецца з першага погляду. на…
– Не паверыце, нават дзверы выбівала, каб выйсці да яго на Алена ГАНУЛІЧ, фота аўтара.